G.E. Dros Piet, de oudste uit het gezin, was op 2 november jarig. Het is een keer gebeurd, dat dit feit geheel aan ieders aandacht was ontsnapt. Toen het hele gezin 's avonds aan tafel zat en er even een stilte viel, zei Piet droog: Wel gefieleseteerd met mien jarigheid!'Algemene consternatie Geb en Jan, jongere broers van mijn vader, waren eens aan het aan donderjagen met een bal, die prompt door een ruit ging. "Verskeft" stond het tweetal te kijken, Toen sleurde Geb z'n broertje mee en zei: 'Kom op Jan, we gane d'r fandeur, aars denke ze nag dat wee het deen hèèwwe'! Toen nummer zeven, Jan, was geboren, zie iemand tegen zus Niesje (5 jaar): 'Nou, Niessie, bei-je niet bliêd met je nuwwe broertje?, waarop Niesje wat zuinig zei: 'Nóh, wee hèèwwe d'r al zo'n bööl M'n ouders, Co Dros en Leentje Witte, trouwden in Oosterend in 1927. 's Nachts, na afloop van de bruiloft, moest de zus van mijn moeder naar haar logeeradres op Oost worden gebracht. Wie moest dat doen? De broers van mijn vader, Piet, Geb en Jan wilden alledrie wel. Lien Witte was een vrolijke schoonheid en eenentwintig lentes en de broers waren alle drie nog vrij. 'Om het langste rietje', werd besloten. En wie was de gelukkige? Piet! Had hij het niet verwacht? Verrast keek hij naar het langste rietje in zijn hand en bracht alleen maar ui: Oehé ik!! Werd het een romance? Nee, dat niet. Een paar jaar later trouwde Lien met Jan. Een peer die van binnen beurs in, kan nog best lekker zijn. Tenminste, dat vond een 5- jarig neefje, dat een paar dagen bij ons had gelogeerd. Weer thuis vertelde hij opgetogen: 'Tante Leen heb zokke lekkere peere! Met appelmoes dV in. Ik besluit met een uitspraak van mezelf, drie jaar oud. Ik logeerde met m'n moeder bij haar oom en tante in Neck bij Purmerend. Ze woonden in een ouderwets huis onder aan een dijk. Toen het bedtijd was, bleek dat ik samen met m'n moeder achter de deurtjes in een hoge bedstee moest slapen. Ik vond het niks en zei: 'Ik wil niet in een kast slèèpe, en T is met trouwes veuls te hóóg ok!' Toch heb ik in de bedstee geslapen, al weet ik daar niets meer van. Geen trauma dus! Tja, allemaal familieverhalen. Hopelijk vindt ook u ze leuk. De volgende keer weer van alles wat, met een tekening van Monica Maas. Ik kijk uit naar uw sèèggies en anekdotes, al of niet uit uw familie. Trouwfoto Jan Dros en Lien Witte, 1931 28

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Historische Vereniging Texel | 2007 | | pagina 30