G.E. Dros
Piet, de oudste uit het gezin, was op 2
november jarig. Het is een keer gebeurd, dat
dit feit geheel aan ieders aandacht was
ontsnapt. Toen het hele gezin 's avonds aan
tafel zat en er even een stilte viel, zei Piet
droog: Wel gefieleseteerd met mien
jarigheid!'Algemene consternatie
Geb en Jan, jongere broers van mijn vader,
waren eens aan het aan donderjagen met een
bal, die prompt door een ruit ging. "Verskeft"
stond het tweetal te kijken, Toen sleurde Geb
z'n broertje mee en zei: 'Kom op Jan, we
gane d'r fandeur, aars denke ze nag dat wee
het deen hèèwwe'!
Toen nummer zeven, Jan, was geboren, zie
iemand tegen zus Niesje (5 jaar): 'Nou,
Niessie, bei-je niet bliêd met je nuwwe
broertje?, waarop Niesje wat zuinig zei: 'Nóh,
wee hèèwwe d'r al zo'n bööl
M'n ouders, Co Dros en Leentje Witte,
trouwden in Oosterend in 1927. 's Nachts, na
afloop van de bruiloft, moest de zus van mijn
moeder naar haar logeeradres op Oost
worden gebracht. Wie moest dat doen? De
broers van mijn vader, Piet, Geb en Jan
wilden alledrie wel. Lien Witte was een
vrolijke schoonheid en eenentwintig lentes en
de broers waren alle drie nog vrij. 'Om het
langste rietje', werd besloten. En wie was de
gelukkige? Piet! Had hij het niet verwacht?
Verrast keek hij naar het langste rietje in zijn
hand en bracht alleen maar ui: Oehé
ik!! Werd het een romance? Nee, dat
niet. Een paar jaar later trouwde Lien met
Jan.
Een peer die van binnen beurs in, kan nog
best lekker zijn. Tenminste, dat vond een 5-
jarig neefje, dat een paar dagen bij ons had
gelogeerd. Weer thuis vertelde hij opgetogen:
'Tante Leen heb zokke lekkere peere! Met
appelmoes dV in.
Ik besluit met een uitspraak van mezelf, drie
jaar oud. Ik logeerde met m'n moeder bij haar
oom en tante in Neck bij Purmerend. Ze
woonden in een ouderwets huis onder aan
een dijk. Toen het bedtijd was, bleek dat ik
samen met m'n moeder achter de deurtjes in
een hoge bedstee moest slapen. Ik vond het
niks en zei: 'Ik wil niet in een kast slèèpe, en
T is met trouwes veuls te hóóg ok!' Toch heb
ik in de bedstee geslapen, al weet ik daar niets
meer van. Geen trauma dus!
Tja, allemaal familieverhalen. Hopelijk vindt
ook u ze leuk. De volgende keer weer van
alles wat, met een tekening van Monica Maas.
Ik kijk uit naar uw sèèggies en anekdotes, al
of niet uit uw familie.
Trouwfoto Jan Dros en Lien Witte, 1931
28