gevaltijdens mijn zoektocht naar
informatie over het Nationaal Steunfonds
was ik in contact gekomen met een kleinzoon
van de op Texel gefusilleerde belasting
ambtenaar Albertus Jullens.
Deze vertelde mij in het bezit te zijn van
W02 documenten welke toebehoord hadden
aan zijn overleden grootvader. Hij was bereid
deze documenten, waaronder persoons
bewijzen, een draagband met de tekst
Luchtbeschermingsdienst —Politie en een
vervoerspas met de handtekening van de
toenmalige NSB-burgemeester van Texel,
Rijk de Vries en voorzien van een stempel
van de Ortskommandantur Texel aan mij af
te staan, op voorwaarde dat ze een goede plek
zouden krijgen. In mijn ogen was dat het
Luchtvaart-en Oorlogsmuseum (LOMT) op
Texel. Op 21 februari 2006 werden deze
documenten dan ook formeel door mij
overgedragen aan Gelein Jansen van de
archiefgroep van het LOMT.
Op dinsdag 28 februari werd van deze
overdracht, waarbij ook de heer Wim
Kalkman, medeauteur van het in 1980
verschenen standaardwerk "Texel,
Nederlands laatste slagveld", aanwezig was,
uitgebreid verslag gedaan in de Texelse
Courant.
Dit bijzondere gebeuren werd door mij
opgenomen in mijn oorspronkelijke verhaal.
Een aantal dagen na plaatsing in de
Baarnsche Courant werd ik gebeld door de in
Baarn wonende Mevr.Volker, (oud)-
onderwijzeres van de Nieuwe Baarnse
School. Zij vertelde dat zij, komende vanuit
Maassluis, op 1 april 1945, een aanstelling als
onderwijzeres had gekregen op de Christelijke
School in Den Burg. Het hoofd der school
was de heer W. Slort. Aanvankelijk woonde
zij op kamers in de Kogerstraat nummer 70,
vlak bij de begraafplaats en later op de
Wilhelminalaan, waarvan de naam op last van
de bezetter was veranderd in Willem de
Zwijgerlaan. Tegen een vriendin had zij
gezegd blij te zijn het in de oorlogsjaren
roerige en getroffen Maassluis te kunnen
verruilen voor het rustige Texel. Een prachtig
eiland waar niet veel gebeurd was gedurende
de oorlogsjaren. Slechts vier dagen later, om
precies te zijn in de nacht van 5 op 6 april
brak op het "rustige Texel" de hel los. De
muiterij van de Georgiërs was begonnen en
ongeveer 1100 mensen, Duitsers, Georgiërs
en Nederlanders vonden een tragische dood.
Uiteindelijk zou zij 3 jaar op Texel blijven om
in 1948 in het huwelijk te treden met de
onderwijzer A.W.Goedhart, wiens rol in de
oorlogsjaren op Texel uitgebreid is
beschreven in het in eerder genoemde boek
"Texel, Nederlands laatste slagveld".
Hier rust onze geliefde doode.
Grafsteen Carolina Goedhart-Grootveld, Alg.
Begraafplaats Den Burg. Foto: Ed Vermeulen
20
