Munten van Texel, deel 3
Soms word je door omstandigheden op een
spoor gezet waar je nooit meer van af komt.
In één van de eerste weken dat ik op het land
zocht, vond ik een muntje dat ik ook toen al
direct herkende. Ik had toen nét een tekening
gemaakt van een stuk of honderd munten die
me om de een of andere reden wel bevielen
en deze zat daar óók bij. Het enige waar ik
moeite mee had, was het formaat. Toen ik de
tekening maakte, heb ik helemaal niet op de
schaal gelet en wat ik nu in mijn hand hield
was niet groter dan een dubbeltje. Toch was
ik behoorlijk opgewonden door deze vondst
en voorzichtig stopte ik het ding in mijn
portefeuille, waar geld thuis hoort.Daarna
heb ik hem er wel 10 keer uitgehaald: 'Is het
er écht één, zou het heus?' En natuurlijk was
het er een en zó ziet hij er uit:
voorstellen. Ze zijn gemaakt van een legering
van goud en zilver.
Dit is een zgn. triens of tremissis van de
Franken of de Friezen uit ca. 650. Het
randschrift luidt: DORESTAT FIT. Dit
betekent dat de munt in die oude handelsstad
geslagen zou zijn, maar de Friezen uit die tijd
maakten ze na. Deze imitaties zijn vaak te
herkennen aan de verbasterde lettertekens en
de onzorgvuldig uitgevoerde portretten, die
overigens niet een bepaald persoon
Op de achterzijde zien we het kruis, teken
van het Christelijk geloof op de aarde (de
bolletjes). Her randschrift is MADELINUS
M. Dat wil zeggen dat de muntmeester
Madelinus garant stond voor de kwaliteit van
de munt. Dit soort muntjes werd meestal niet
gebruikt als betaalmiddel, maar meer als
'relatiegeschenk' of grafgift. Als kunstenaar
spreekt mij de naïviteit in de kunst uit die
periode érg aan en sindsdien ben ik vooral op
zoek naar sporen uit de vroege Middel
eeuwen. Daarbij heb ik ook wel het nodige
geluk, moet ik zeggen. Zo ging ik eens nog
éven zoeken, omdat ik een uurtje over had en
raapte zo het een en ander bij elkaar. Ik vind
het dan leuk om na het schoonmaken het
geheel uit te stallen en daarom neem ik van
alles mee. Ook raapte ik een onooglijk stukje
aluminium op, dacht ik en omdat ik daar vaag
tekentjes op zag die wel Hebreeuws leken,
stopte ik het in mijn zak, anders had ik het in
de berm gegooid, zo oninteressant zag dat
23
