MOSSELS
Je sot dèèr don mit lepels in te skeppe. Later
wier 't don deur 'n doekie gooid. Drie gulde
foor 'n fles. Soms hod je 'n fles of drie - vier
fon 'n rog. 't Wos foor seere hande. Der ware
der wel die name 't ok in. 't Wos overal goed
foor. Ze seie wel os je 't in je rèèg hod en je
nam 'n slok van die rommel: hod je aaredaags
de pielrogolie in je hemd.
Flak onder Wieringe hebbe we ok wel mossel
tjes haald. Dot wos 'n mooie plek hoor, don
kon je zó de have inskiete. Maar het Oude
Diep
Nou je wist niet on welleke kontje naaste wos.
Het hóógste punt fon de Oostrender tore kon je
don sien én het torentje fon Oosterland op
Wieringe en de hóógste punten fon Friesland
en aars wos olies zéé; gien diek te bekenne
fonzellef.
We viste net zo lang tot het donker wier, wont
't ware ol korte dage. Nou, don most je nog na
Ouweskil toe of je ging hier achter Oost - net
wot je bereike kon. Mit 'n noordewiend hodde
we de ree dichtbee, wont don hod je dot stom
pe boven je, don kon je onder de Waard, onder
die wierwaard kon je ankere. Dot kon je mit 'n
zuudweste wiend niet.
Er wos hier 'n héél vlootje on 't mossele. Hier
fon Tessel viste we foor Horlinge ok. Twie
keer in de week ging er 'n bóót naar Londen
toe mit mossels, de 'Starling' en de 'Heron'.
Ze kwame leeg, en ze kwame, wont het blöd
fon de skroef maalde nag bove water en os ze
feromkwame uut Horlinge, os ze dan hier pas
seerde, seie we" "Nou, hee is nag niks zakt!"
Ik heb me wel ders late verteile dot ze om
Friese butter en skéépefleis, dot ze hier
kwame. Het wozze 'n soort fon beurt-skeepe.
En don kon je de mossels sien lèègge op de
luuke, dot wos de deklost, die ginge niet bene
de, die gaven water fonzellef.
Hier fon Oost of hod je de Daalders; Sieme
Daalder met de TX 28, Kees Daalder met de
57 en don Burger met de 63 en zo - die ware
geregeld on 't visse foor Horlinge. En don hod
je Burger, dot wos 'n soort fon commissieko
per, geloof ik, voor 't ien of 't aare. Jan
Bakker heb genog foor Burger vist. Siempie
ok, Keessie Bakker en 'n stuk of zeuve
Wieringers. Ome Jan heb dot ok nag deen foor
Wieringe.
Ze moste woenesdag en saterdag losse. Ze
moste ze enkeld in baale skeppe. Don kwam-
me ze bee de boot opzee; don kwamme de
bootwerkers over mit stroppe. Meer hodde ze
der niet on te doen. "Hup", baal of tien in 'n
strop. Ze ware d 'r zó of hoor. Zestig cent 'n
baal, geloof ik. Maar ja, 't wos toch 'n aardig
werk.
'n Keer lagge we in de Oranjesluizen geliek
met de Horderwijker boot. "Jezes", zei 'n kir-
rel, "Mossels, ik wil ok wel mossels hebbe! Ik
betaal ze ok wel: honderd mondjes de tientje."
Ik gaf zakke. Ik sèèg: "Aare week, don gooie
jullie ze hier oppe sluis neer en don neemt de
Horderwijker boot, die neemt ze on boord.
Nou, d' r ware mossels genog te fange dus dot
wos 't gien bezwaar. Nou, ik kreeg ze on
boord. D 'r moste nag twintig baale op de
plecht ok. Nou, doe hebbe we 'n slecht endje
hod.
Zó fon 't Ven [vuurtoren van Enkhuizen] of na
het Krabbersgat toe, wont ze liepe der echt op
't midde op. Os we nou uut de wööl lagge, ja,
deurdot ie zo diep lag fonzellef, don kwakte ze
zó in de lee on boord.
Mien vader en Willem Ellen, die foer ok bee
ons, mit sien twieë on de pomp en ik skeppe;
het is gien skeppe fonzellef, wont 't kwam
toch in de stelling terecht.Don lage we weer
in de wóöl, don hodde we de pomp weer lens!
We hodde doe zo 'n stuk of drie gange deen
foordot we het Krabbersgat hodde. Dot wos
niet zo leuk hoor! Eerst ging 't wel, want doe
7
