OESTERS
1940 - 1945
Me vader hod hier 'n perseeltje same mit 'n
broer fon 'm. Ik heb ien keer meeweest om 'n
leste vrachie te hale na Tholen toe. Die gróóte
blazer gooide ze vol. Mit Paas wiere ze saait,
ongeveer. Ze moste don groot genog weze,
wont je kon ze gien winter over late lèège. Mit
oktober begonne ze ze op te visse. Don bleef
mien vader hier. Doe hod ie 'n klein oud skuut-
je en os 't don in de drokste tied wos, don nam
ie 'r 'n mon bee. Gerrit Vlaming, die nou nog
leeft in Oosterend, die heb ok nag bee ze fare.
Mien vader bleef hier hiilemaal on de wol. Fon
hollef september tot na Nuwwejaar. Korsttied
tot Nuwwejaar ware de drokste tiede om oes
ters of te skepe. Mien vader korde don de oes
ters; die hod hier 'n klein skuutje lèège. Die
viste ze op fóór! Hee korde er 'n zood in. Os 't
water wos foölle kon-ie niet meer visse, zö
weinig water sting d 'er op dot perseel. Don
kwam-ie soms in de Sluis zeile, effe gauw te
ete en don laggie te uutsoeke. En don meette-
n-ie ze mit 'n mondje: zoveul mondjes; don
wist-ie wel hoeveul stuks d 'r in ien mondje
ginge. Os ie ze uutsocht, gooide-n-ie ze op 'n
apart plekkie neer. Dot wos 'n gaatje en deer
gooide-n-ie ze zolang neer; hillegaar on 'n
bööl. En don freedags docht-ie: "Nou heb ik er
bijgaans genog". Don ging die erbee lèègge;
hee hod don 'n klauw en don baggerde-n-ie ze
der in. Mit fon die lange tonde en mit 'n gaze
net derachter. Het skuutje hod ie on 'n paar
stokke flak d 'erbee lèègge. Der sting maar 'n
beetje water en don klauwde-n-ie 'm an de
vracht. Het wos 'n open ding; d'er wos gien
stelling in.
Saterdags kwam de blazer an en don ginge ze
in 't bun. Hee bleef vlot lèègge; hee lag in 't
Overdiep. En don maandags ging ie mee na
Amsterdam. Ze brochte ze altied na
Amsterdam. De skuut olie de weken mit 'n
vracht mossels na Amsterdam en de oesters in
't bun. Een bun vol oesters. D 'r wos 'n gróót
bun in dot ding hoor! Doe hodde ze fon die
houte faatjes on boord, fon die faat-
jes van duügies. Het achterdek fon die blazer
sting vol mit faatjes. En fóórdot ze in
Enkhuizen ware, don moste die oesters uut 't
bon fondaan; die werde ollegaar in faatjes
pakt. En don lagge ze in Amsterdam en don
kwam 't perseneel fon die hotels, die kwamme
ze zellef hale. Ik heb d 'r welderes foorstaan.
In de Sunderklaasweek. Don was 't oltied slap
mit verkope. Doe lag je 'n paar dage of een
dag. We ginge om 'n lóópie. De Nieuwe Dijk
op, de Dam over, de Kal verstraat in. Foorin de
Kalverstraat:
"Deer hew je resteront Van Laren", see ome
Dirk.
Mit visse sting je mit je leerse en mit 'n leere
skootsfel foor, die ome Dirk, en bloote orreme,
en aare daags wos 't de skoene on, de mooie
broek on en de jos on. Zeg nou; kiek d'r es on,
dot is 'n héél ferskil. Don gong meneer de
stod in! Mien vader wos deer niet so foor te
porre. Die wos niet zo free.
Je mocht hier niet meer lèègge [bee Oost], Je
most hier fondaan. Eerst in 't begin, doe ware
die Duitsers d 'r ol, doe most er 'n hangslot on
de paal hier on de diek. 't Wos zó mooi: je
gooide 't end los on boord. Eéves most vader
de sleutel brenge na De Cocksdoip en je gooi
de 't end los on boord.
Op lest: olies most na de have. D'r stinge dréé-
de foor de mond langs, die draaide ze ééves
stief dot je d'r niet uut kon. En 's oches om
hollef acht, don kwamme de here en don kon
de skipper heene mit sien pepiere en de posfo-
toos en don wier dot oftekend en don moch je
weg. Och jong, 'n gedrang déér foor dot deur
tje!
14
