PALINGKULE IN 't WIER
ROGGE VISSE
deur. Ze zeilde beter don 'n aakie.
Hij seid: "Ze benne maakt foor 't flotgaan.
Lade en evegoed ondiep."
Maar foor 't löope hod je gien aakie nódig.
Die Terschellingers ware ok oldeur maar on 't
zeile teuge mekaar. Die hodde fan die stieve
dinge in 't zeil. De TS 40 - de Beer en
Nettinga.
(1926/27 tot 1932)
Je gooide de kuul overboord en don sag je der
niks meer fon, don sot ie onder 't wier. Zó lang
wos het wier! D'r kwam nooit ien spetje on je
skuut, fon 't wier niet. Je zeilde olmaar deur
dot wier hene. Die kuul wos wel lang, maar de
stok wos maar vier meter, een voet of veertien.
Je most 'm don deur 't water skeure én deur 't
wier. De bocht hod je diéper snede net os 'n
bordekuul. Je bocht wos ok vier meter; dot
wos eve lang os de stok. Sleep zot 'r niet in. Je
hod er zóveul lóód op, teuge mekaar on. Op
die peze konne honderdzestig lóódjes; vijf in
'n kilo, don hod je 'n goeie dertig kilo lóód. Je
hod 'n zak vol wier, mon! In de bovenzij hod
je gate foor 't aatje; don kon je deer eerst wot
uutplokke: don kon je 't achterend niet krigge.
Je most fooroverlèègge om dot aatje leeg te
plokken. Os je docht, ik ken 'm hebbe, nam je
'n bak en don stortte je ze d'r in. Twie pond,
drie pond, zó ging het. Je hod net ien uur werk:
trekke - leegplokke en overzeilen. Er ging net
'n uur heen mit ien streek.
De Westkom van 't sachte bèèd deer kon je 'n
stok zó wel 'n meter in de grond steke; mit 'n
gewone stok zonder punt. Deer zot ok paling
in, wont deer ware ze ook an 't aalzeile. Mit
léég water zot je deer on de grond. Zoveul
water bleef er maar staan en toch zot die paling
déér in de grond, 't Wos nag fóór mien tied. De
vier en twintigste jonnewari. Jan Daalder, die
deer weunde, wos jarig ok, trouwes, net.
Maandag gonge ze hier fondaan, doe wos 't
stil en 's nachts komt er zó op 'n bof 'n horde
Óóstewiend deur; dus ze bleve sitte, d 'r kwam
gien water. In zes uur waren ze on de woöl; ze
hodde 6 uur lööpe over de dróógte. "Ik liep mit
het kompas onder me orrem", seit-ie, "op lest
ware we deur het Foksdiep hene; die droogte
hodde we hod. Doe krege we 'n sond zó bee
de Oosterpan langs na de Kerke toe. Doe heb
ik mien léérse uuttrokke - ik hod me klompe
bee me. Dot sond wos er die nacht niet onder
weest. We zatte goed! Maar ze hodde toch zes
uur werk, wont ze konne niet derek op de
molen toe; ze moste 'n ombocht make om dot
diepe got hene. We hodde twie bóótjes kocht
om te poere. Die hebbe we zó kocht uut de
hand op Wieringe. Kleine bóótjes. Zéé sting er
in dot wier nooit. Je kon je d 'r altóós mee
redde. Zoveul de kleinder zoveul de beter. Os
je don 'n dag zo 'n dertig pond fong mit de
kuul en ééves nag in de bóót, don hod je ok
dertig pond mit zien twietjes.
Foorjaars hiero. 't Kleine vlootje begon te
rogge visse in maart. Dot wos aardig werk,
wont je heb ze zellef wel hore vertelle; deer
konne ze 'n extraatje mee verdiene, sèèg maar.
Dot ware skakelnette, net os 'n botnetje, maar
don gróter en hóger en het gere wot sweerder.
Jaap Daalder fon Zevenhuuze sting veul om de
Lutjewaard hene. Don ware wee deer on 't
palingvisse, don kwam Jan Daalder deer wel d
'r es in 't wier te ankere. En langs 't Diep
kwamme de rogge. En ze beugde om rogge.
Die Helderse beugde d 'r ok mit vletjes. Doe
ware die rogge soms 'n gulde! Dot wos foor
die tied 'n berg. Die mannetjes moste ze twie
foor ien geve - die ware kleinder. Dot ware
holleve rogge, dot ware gien telrogge.
13
