Ik liep mit Willem Knelis ok bee mekaar. "Je
lóópt ze ferbee, Jan." Ik sag niks. Weet fk dot
nou? Het wos fon dot witte sond. Make ze nou
'n blauwe plek don sie je dot wel, maar os ze
nou in dot sond sond lèèg-ge. Don hod je
enkeld maar die kieuwtjes en die óógies sag je
maar.
Je hod zo 'n sleepkaartje achter je. Elk hod zo
'n kissie. Os je in 't water liep, don hodde ze
nag 'n beetje water. Maar ja, dot water wos
gauw weg fonzellef en don lage ze op dróóg.
Die ouwste zeun fon Daalder, dot wos 'n ster-
reke kirrel, die hod don 'n gróte kaar. Zien
vader teuge 'm: "Klaas, ze worre bléék hoor!"
en don pakte-n-ie mien kaartje en die fon hul-
lie en hee gooide ze ollegaar bee mekaar en
don wos 't: lóópe jonges, na het water! Deer
hodde ze 'n kaar lèègge. Donder ze d 'r in!
Wee hèèwwe wel geluk hod. Stel je foor dot 't
blak worre hod. We benne d 'r toen mee na
Volendam gaan. Héél fon Griend of! Acht cent
de pond.
In 1932 wos het wier weg. Toen most je oldeur
bot vissen. 01 die Wieringers ok. Op lest ware
d'r zóveul! Mit april begonne ze ol - nou, ze
finge olies weg. Mit hoekwont en keerwont.
D'r ware ferskeiene Wieringers, die deeje
keerwont. Het zot zó vol mit rommelD 'r wos
niks aars. Wont 't wos oplest zó slecht dot we
Boon teuge kwamme, die mit vissies van twie
weke naar de Oever weest wos. Jan Boon seid
teuge oóns: "Wee skeie d 'r uut hoor. Zó kei je
toch gien cent verdiene. We gaane nou eerst na
de werkverskaffing." Deer konde ze meskien
'n tientje hale. Je kén ze wegfange.
Die mense waren overol bekend. Onder Vlie -
overol; d 'r ware gien meer. Er hebbe, ver
domd, Wieringers héél na de Dollard wéést te
botvisse, on de Duitse grens. Die Bunschoters,
die kwamme déér don mit de oto naar toe om
bot te hale. Ze hebbe 't niet lang déén. 't
Beviel niet erg. Ze konde ze déér niet zo lang
in leve houwe. Een noodsprong fonzellef.
In het begin wos d 'r zó veul bot, dotje ze kon
poere. Doe gave ze d'r ok niks foor: een dub
beltje. Toch hodde we wel d 'r es hod dot we
vijfhonderd pond finge in de week, enkeld mit
poere. Doe hodde we vijftig gulde. 't Wos 'n
stik makkelijker don hoeke - je hod lang
zoveul pier niet nodig. Maar ja, eerst in 't foor
jaar fing je nog wel mit de poer. Later ware ze
niet zo hongerig meer. Don maar hoeke!
Saterdags sting je hier ok te spitten foor de
maandag. Wee hodde kaartjes. Maandags ging
je d 'er mee weg. Ik most aze en don ging mien
vader déér weer om pier. Die heb ok lang staan
te pierspitte. Ik geloof dot ie drie en seuventig
jaar wos, dot ie d 'r nag sting.
In 't foorjaar liep ik er eerst mee, don kon je ze
op het dróóge neergooie, maar later, midde in
de seumer, don kon je dot niet meer doen, want
het aas wos d 'r oltied zó of. Fon die gorrentjes
en zo ollemaal.
Don zot ik in 't bootje en don liep ik erbee en
don wachtte ik net zo lang - nou, déér gaat 'n
vissie en don begon ik te fiere. Ik hod de hoeke
in de bak met sand lèègge; ze riebelde d 'r zó
uut.
Eerder hod-ie Sierne Daalder, dot wos de TX
28 en Burger, dot aakie heb Kasper nag hod, de
TX 63, en die ware mit mekaar on 't mossele
op Harlinge. Op 'n sundagochend! Doe wos 't
saterdag gien weer om te komme. Doe op die
sundag, nou, déér komt nag 'n skuut en dot
wos Sieme Daalder. "Weer bluuft Burger?"
"Och", seid Sieme Daalder, "uut 't gezicht."
Doe moste ze beiegaar over de dróógte hene -
over de wööl hene, seie we don, over de
Noordwööl hene. 'n Blazer wos veul makkelij
ker don 'n aakie. Hij seid: "Ze sture mit 't roer
der dwars achter en hee leit al deur mit de fok
te klappere."
Gien water genog. Die blazer kroop d'r wel
12
