MAST OVERBOORD
SKÉÉPE
BOTVISSE
ie 'n héle winter goed draaid heb. 't Kón wel!
Maar het kwam toch zó verrekte nauw bee!
In T Stenengat war we on vt slakke visse.
Ik sèèg teuge mien vader: "Déér gaat Jan
Hegerman zien most." Het wos toch goed
weer. Fon T top fon T zeil en 'n end fok, hee
heb vost ferrot weest. Olies streek in de lee en
ze ginge fonzellef zó foor de wiend om mit dot
zeil in de lee. Die rakbonde ginge ollegaar na
de top fon de most toe, dus toen de top fon de
most deur zien zeil hene. Dus hee hod nag
puur averee on zien zeil ok. Ze sleepte dn na
den Oever. Wee kwame éves on en toen hodde
ze ze ol Ti bollek haald uut Alkmaar fondaan.
Wee ginge aredaags nog es fare. t Wier ol
gauw gien weer meer, dus na de middag kieke
bee die kirrel. Hee hakte 'm op stréét, hee hod
dn ofstreekt: dworse zaagsnede er in. Toen
zegt Hegeman: "Hee wordt
krom!" d Wos een doofstom monnetje, wont
vn aar souw seid hèèwwe: "Sow je niet ers
opsodemietere". Nag een paar Wieringers ok:
"Ja Hegeman, hee wordt krom hoor joh!" Toen
skee die dduut mit hakke. "Dut is de foor
kont," seid-ie. Dut is de stagbocht en os ik nou
de most er in zet morrege en ik zet t stag stief,
don is de most goed!" Éves kwamme we weer
in de have en doe sting ie dd in.
DT ware toen meer fon die kleine dinge in
Wielingen. Don ging het welderes over het
zeilen. Zo vn Wieringer sei: "Hee gaat er op
sien zee deur, maar lope hoor," die WR 60
don! Die aakies lage effe stijver. Sieme Breed
wos ok zo 'n zeiler; ik heb "m hier mit sien
fuukebóótje ook sien zeile om on boord te
komme. Ik dacht: "Mon, je kon toch beter 11
stok neme, wont don bei je dd" veul gauwer.
Nee hoor!
Ze lage déér te kust en te keur. Toen vader toen
dot aakie haalde, kon je ze uutzoeke foor een
goeie duzend gulde. Ollegaar in de tied van de
Zeujerzééwerke. Ieder socht wot, os je maar
niet hoefde te visse.
Later huurde je die dinge. Don gooide ze ze op
het end fon die stortplekke neer it lichte d r op,
don ware het vuurskeepe. Ze lage déér te slin-
gere en te rosse! De mense fon wie vader "m
kocht ware blied dot ie "m kocht. Elfhonderd
en vijftig gulde. Het neuwe zeiltje most ie nag
bee de zeilemaker fondaan hale. Toen leek dot
nag een héél kapitaal.
Botnette hodde we eerder niet. Ik hèèw ze later
wel hod. Maar ik hèèw wel mit de Daalders
meeweest foor knechie, foor noodhulp. Eerst
docht ik: "Dot wordt 'n week, maar 't kwam
op zes weeke neer.
Mit keerwant fon 'n halve meter hóóg - ze
ware lang méér os duzend meter lang - mit
twie bóóte. 't Wos wel 'n leuke tied. We ginge
hier fondaan toen begon met de eb. We hodde
'n goeie wiend na Griend toe. Oude Vlie langs,
Scheurrak langs en doe ware we net op 't
Griend, doe begon 't water net te wosse; het
strond lag ollegaar nag dróóg. Doe ging Klaas
Daalder, die ging d'r uit mit 'n paar stokkies.
Die zette-n-ie zó in de kont van 't water langs
en don mit hóóg water skote we déér te nette
mee langs.
Der zot 'n berg lóód op; 't ware sweere nette,
'n Hóóp van zukke tarbotjes. 't Wos gek. D'r
ginge wel es 'n paar botte dóód, maar gienien
tarbotje. Die ware sterker zeker. Fóór léég
water most je ze opsocht hèèw-we. Ik hèèw
wel mit de fietslöntéére ok lope, in donkerd.
Elk mit 'n fietslöntéére. Overdag kon je ze
sien lèègge. Die gewende leu don.
11
