ien ring, don had je weer 'n endje. Maar dèèr
ginge de slakke deur; dèèr moste ze ollegaar
skeringe deurriege. Het ware vier korre; ien an
de bolder, ien onge-veer dèèr bee de sweerd-
haak en don ien bee 't lége boord en ien on 't
achterste dol. Wee hodde ollegaar spruite,
spruite noemde we dot. Wieringers noeme 't
stoppers. Dot wos fon 'n ouwe fööl of 'n aar
endje touw. Die stopper ging met 'n petuur-
steek om 't ophalerstouw heen. Dot touw was
effe zwakker os je korretouw. Dot, wonneer je
vostliep, don brak dot touwtje, die spruit, en
don hodde we 't end an de voorbolder staan en
don tornde-n-ie op de wiend.
Don haalde je 'm deur, méést wos 't 'n stien,
en don stroomde je weer.
Het gebeurde ok wel dot we 'm mit de spil los-
draaie moste. Lag je bee de wiend op, don
sloeg dot zeil na de aare kont en don drukte dot
zeil 'n beetje mee - don kon je n 'm deurha-
le. 't Gong wel swéér.
Op die achterkor hodde we 'n boei, zo 'n briel,
fon 'n puntboei zal ik maar sèègge.
Die liet je uutfiere os ie vostliep. Ouweskilders
hodde gien boei. Die hodde olies foor op staan.
01 die touwe lagge mit een bocht zó bute het
sweerd langs na de foorste bolder toe. Je hod
tachtig vaam loos overboord staan soms.
Je most ze ollegaar deurkrabbele. Een bult
vijfhoeke mon, zo'n bult! En stiene en keston-
jers. f Zeeëgels.]. Maar stiene!! Verdomme, os
je de kor leeggooide dan ginge we mit ons
hand eronder, want aars wos je bang dot ze
deur 't achterdek heen-lazerde. Zukke sweere
stiene. Bons! Slakke kapot fonzellef. Sommige
hielde die stiene. Wee donderde ze derekt weer
weg.
Met 'n langse wiend WZW zeiltje in de
gei en don liet je 'm wiebere naar binnen toe.
[Met een wind langs het eiland, dus WZW,
voer je erg gemakkelijk van de Noordzee de
Waddenzee op.) Don most je lavere weer
ferom. Ja, je most je streek houwe. Het kwam
nauw bee bee het slakkevisse. D 'r wos overol
gien slakke. En ging er don 'n harde stroom,
don most je de kont langs. Don kon je midde
op stroom niet weze. De achtervloed wos je
mooiste tee; de wiend mee. En don mit dooie
teeje, dot ware slakketeeje. Mit springtee niet;
je hod don weinig stil water - 't wos eb of 't
wos vlöed.
We lagge wel d'r es te stromen ok - bee stilte
- beie sweerde fon zee of. Don stroomde je.
Bottertjes en blazers stroomde beter don wee.
Don wos het ien fon beie: de wiend en stroom
recht teuge over mekaar. Don gooide je 'm der
on; de kor pakte de grond en don skeurde-n-ie
se eige deur de wiend. Gei in 't zeil en maar
kieke wot d'r fon komt. Zwaaide fon de zee of
en don stroomde-n-ie. D 'r ware-n-er die hiel
de der veul fon. Die bottertjes en zo. Maar wee
niet. Ik viste liever mit zeiltjes. Het werkte 'n
boel lichter. Die kor haalde je eerst zo naar je
toe, maar later, don sting dot touw onder sien
bost deur mit die stroom en don kwam die kor
oldeur teugen de stroom in fonzellef.
't Wos na de bevrijding, doe liete we 't moter-
tje skoon make bee Jaap te Bokkel en doe liepe
der Beige te frage om wulleke. Dot ware goeie
tekes: die Beige kwamme na Wieringe toe om
te frage of ze begonne te wulkere. Sèègt Jan
Poet nag teuge me, hij see: "Ze willen vijf en
seventig cent voor een kilo geve. Nou dot ken
wel wot worre."
Later liepe ze tot twie gulde on toe soms.
Hier kwam vróger veul 'n Wieringer skipper,
dot wos Jan Dekker, die kwam veul in België.
Die see: "Os ik ze zellef kook, don lus ik ze
niet, maar os ik in België ben, don lus ik ze
graag. Ze stane mit 'n hondkör. Deer hèèwwe
ze 'n pot op en die slakke, die houwe ze zo'n
beetje teuge de kook en 'n houtskoolvuurtje
d'r onder en je leit je frankie neer en dan krig
je der wot blaadjes bee.
9
