WULLEKE VISSE
ginge we onder Medemblik uut. Éérst ware we
bove Wieringe - doe konde we boven
Wieringe omzeilen! Zo de bocht in en don
kwam je onder 't oppertje en don kwam je bee
Medemblik uut.
Ik sèèg: "Late we na Medemblik gaan." Wont
ik wos 'n jongetje en ik hod donders goed deur
dot 't er slecht foorstond; dot hod ik wel in de
gate. Ik sèèg: "Late we na Medemblik gaan."
We ginge flak onder de have langs. Vader see
teuge ome Dirk, hee seit: "Late we na
Medemblik gaan." Ome Dirk: "Héé, os de
wiend deurkrimpt, komt ie der niet meer uut
hoor!" Dot wos zo in dot haventje. Os de
wiend deurkromp, don, ja, os
Deur maar! Aars hebbe we 't nooit zo slecht
had hoor. 't Ging altied nogol goed.
'n Keer zo 'n noordewiend en beuje. Recht in
de wiend, fon Enkhuuze na Wieringe. En doe
kwamme we zo uut de wöol zeile. "Gunter
gaat ok nag 'n zeiltje."
Dot wos van 'n Wieringer, 'n aakie, de WR
181. We ware in 'n floek en 'n zucht bee 'em.
Die mon hod 'r 'n rif in, foor die beu fonzellef.
Doe kwam die beu en moest de fok ok weg;
hee bleef pardoes lèègge. En die skuut mit de
top in 't zeil later heb die mon nog
seid: "Wat liep die skuut toch hè, in 'n poep
ware we bee him. We foere zo onder lee bee
hem langs.
Os je zeile most zonder wiend wos d 'r niet
veul on. 'n Keer ware we om ellef uur uut
Wieringe gaan en doe wozze we ééves om
ellef uur thuus.
Die giek sting fonzellef recht in de midden. Os
je 'm roeide kon je 'm stuure, maar os je niet
roeide en er hillegaar gien wiend wos, don
gong ie altemet recht aarsom lèègge. Os je nou
fon Wieringe na huus most en d'er wos hille
gaar gien wiend meer, keek je weer na
Wieringe toe. Dot wos hillegaar gien horde
fonzellef. En don hing die giek maar bove je
kop en 't zeil en dan sting je maarte kieke... '"t
Is toch of ik 'n beetje kouwigheid in me nek
foei."
Os je 'n lange vleugel hod, dan nam ie soms 't
skeerhout mee; os ie maar fan de goeie kont
kwam. En don begon die vleugel 'n beetje
skuin te hange en don keek je er naar. 'n
Stokkie in de giek - 'n stokkie in de fok en zo.
Don ware d 'r nag lang gien rimpeltjes op het
water, don kon je d 'er al lang niet meer teuge
roeie. Dan wier 't weer stiller... "Ik geloof dot
het zeil weer teuge komt staan." Giek weer in
de midden.
In 1926 - 1927 ben ik ermee begonne. Ulleke,
sèègge ze in Wieringe. In Wieringe wos 'n hele
bende on de gang. Oh jee, Westerlonders. Die
Westerlonders kwamme doe ollegaar na den
Oever toen het Amsteldiep dichtging. Op 1
okober mocht je beginne en don begonne wee
hier op Texelstroom en... olies mossels!
Wee viste mit vier korre. Je kon ze niet over
boord gooie of derekt zate ze propvol mossels.
Gien slak d 'r in. Wat nou!
Die Wieringers begonne déér in het Stiene Got
te visse, déér hollefweg Wieringe. In de
Wierbalg en zo. Doe hebbe we de héle winter
op Wieringe séte. En nog langer.
Je hod 'r 'n liertje op dek staan, op 't bun; met
'n klos op 'n enkeld werk en je maat sting on
't foortouw mit 'n slag erom; die sting te trek-
ke en jee te draaie. En os je nou 'n stevige kir-
rel hod, die foorhield, dot skeelde je mit 't
draaie 'n stuk. Je most eerst 'n beetje loos
deurhale foordot je 'n slag om de lier kon
lèègge. Don most je 'm der mit de hand intille;
wee hodde 'n róöltje oppe kont fon 't boord
staan. En don hod je 'm binne.
We viste mit vier korre, 't Onderste net wos
fon harmonicagaas. Ja, dot bestelde ze d'r nag
speciaal foor, wont 't mocht niet skeef weze.
Déérfóór hodde ze esse en ringen; vier esse en
8
