Inmiddels zocht de regering naar een uitweg
in het conflict. De bijzondere omstandigheid:
een fort in een neutraal land als onderkomen
voor gewonde gevangenen van een bevrien
de natie, gevangen genomen door een ande
re bevriende natie was ook wel erg bizar en
voor de Engelsen olie op het (oorlogs)vuur.
Het bracht de Republiek in een dermate kri
tieke situatie dat de Staten Generaal aan de
Franse koning voorstelden de schepen van
Jones tijdens zijn verblijf in Holland onder de
Franse vlag te plaatsen. Op dat moment
deed de stadhouder Prins Willem V een duit
in het zakje.
Voor we verder gaan een blik in de politieke
keuken van de Republiek. De bestuurders
(regenten) waren neutraal. Het grootste deel
van het volk was patriottisch, dus pro Frank
rijk en vooral pro Amerika. Tenslotte was de
Oranjepartij van oudsher pro Engeland. Die
laatste club was nu aan zet en zodoende be
noemde de Stadhouder vice-admiraal Reynst
tot bevelhebber van de Hollandse marine in
de Texelse wateren. Een vlooteenheid van
dertien dubbeldeksschepen en Jones had er
een waakhond bij. Volgens zijn eigen woor
den was Reynst een Engelsman in hart en
nieren.
Jones kon naast zijn wapens ook de pen
goed hanteren en benadrukte nog eens dat
het hele spektakelstuk zich onderhand voor
de ogen van geheel Europa afspeelde.
Inmiddels werden twee schepen toegevoegd
aan zijn flottielje nl. de 'Alliance' en de 'Pal-
las', zodat hij nu vier vaartuigen onder zijn
bevel had. Maar nu de vlag! Dat gaf een eige
naardig probleem.
We weten dat de U S A. in 1776 onafhankelijk
werd, we weten ook dat Jones hierbij daad
werkelijk betrokken was. Geschiedschrijvers
vermelden dan ook dat hij als eerste de Ame
rikaanse vlag op zee voerde. Het gekke is dat
Jones nu, 1779, dus drie jaar later niet over
zo'n nationaal dundoek blijkt te beschikken.
Hoe zat dat en hoe kon dat gebeuren? De
oplossing van het raadsel vinden we in een
brief van de Amerikaanse ambassadeur
Vice-admiraal Pieter Hendrik Reynst (1723-1791)
Een andere Hollandse marineman was hem beter
gezind. Kapitein Riemersma, commandant op
Texel in "the Texelroad" (de Rede van Texel) vol
gens Jones, probeerde hem op alle mogelijke ma
nieren van dienst te zijn. Zo regelde hij het verblijf
en een passende behandeling van de gevangenen
in het fort volgens de rechten van de U.S.A..
Jones vermeldt, niet zonder leedvermaak, dat Rie
mersma het aandurfde de vlootvoogd Bancroft te
berichten "de gevangenen zijn goed verzorgd, de
vlag van de vrijheid wordt te Texel hogelijk
gerespecteerd". "Dit", voegt Jones er aan toe, "op
gevaar af Sir Joseph Yorke (Engels ambassadeur)
te ergeren".
De uitdrukking "vlag van de vrijheid" is gevallen en
hiermee komen we bij een noviteit in de geschiede
nis van Texel en in die van de "Stars and Stripes".
Het was de wens van de Franse koning Lodewijk
XVI dat de schepen van Jones tijdens hun verblijf
bij Texel de Franse vlag zouden voeren. Jones
probeerde hier onderuit te komen omdat hij het
pokerspel in de kaperij te goed kende. Afstand van
de vlag was meestal afstand doen van de buit en
dat was nou net zijn bedoeling niet. Jones redde
zich uit deze netelige situatie door te verklaren dat
hij niet bevoegd was om van vlag te verwisselen.
Hij voegde er aan toe dat alles wat hij met het Hol
landse bestuur geregeld had gedaan was als Ame
rikaans officier. In zijn opinie zou een dergelijke
daad hem internationaal een slechte naam bezor
gen en zo weer alle verdiensten van de Franse
Koning verbeuren.
7
