in Frankrijk, Benjamin Franklin, aan zijn Na- politaanse collega. In deze brief, d.d. 9-10- 1778, spreekt hij zijn vreugde uit over de uit eindelijk officiële vaststelling van de vlag van de U S A. De vlag bestaat uit dertien strepen, afwisselend rood en wit. Een klein vierkant in de bovenhoek naast de vlaggenmast vormt een blauw veld met dertien witte sterren, aan duidende een nieuw sterrenbeeld. Nu zijn het er vijftig maar de U S A. begon met der tien vrije staten).Ook geeft Franklin uitsluitsel over het lange uitblijven van een nationale vlag. De vrijgevochten koppen van maar liefst dertien voormalige koloniën lieten zich niet zomaar in een zak stoppen. Overigens schreef Franklin het diplomatieker Jones verbleef in datzelfde jaar in wateren ver van huis en was blijkbaar onkundig van de ontwikkeling op het vlaggengebied. Waar om Franklin hem hierover niet heeft ingelicht is onbekend, maar Jones zat nergens mee. Hij ontwierp zijn eigen versie van "the Stars and Stripes". Hier vertoont de vlag dertien achtkantige sterren en dertien strepen, op eenvolgend vanaf de bovenkant: blauw, rood, wit, rood, wit, blauw, rood, wit rood, blauw, wit, blauw, rood. Bekend met de officiële vlag of niet, het kenmerkt de eigenzinnigheid van Jones en zijn ontwerp werd waarachtig als het passende Amerikaanse vaandel op de Europese wateren erkend. Overigens ont wierp Jones een tweede vlag waarbij de blau we strepen vervangen waren door zwarte. Het eerste ontwerp was bestemd voor zijn vlaggenschip, het tweede voor de prijsvaar- tuigen. Duidelijk herkennen we zijn bedoe ling: een combinatie van de kleurrijke vrij heidsbanier en de zwarte piratenvlag. Je moet er maar op komen. Maar een vlag ontwerpen is één, een vlag maken is een andere zaak. Deze historische eer viel te beurt aan een onbekend gebleven inwoner van Texel. Jones beschrijft hem als een "bedachtzame, maar snel werkende kun stenaar". Dat hij inderdaad vaart zette achter zijn klus is bekend gebleven. Op 4 oktober 1779 leverde hij het eerste exemplaar af en een dag daarna, de 5e oktober werd het tweede exemplaar, de halve piratenvlag, aan Jones overhandigd. "The Dutch artist in the port of Texel" zoals Jones hem noemde heeft waarschijnlijk geen weet gehad van de historische betekenis van zijn maaksels. Allereerst werd de heersende machten de mond gesnoerd: Frankrijk kon zijn buit niet inpikken, Engeland mocht hem geen crimine le Schotse piraat meer noemen en de neutra liteit van de Republiek was gered. Maar nog veel verder reikte de historische waarde van de "Texel Flag". John Paul Jones werd een beroemdheid, ik kom hier later nog kort op terug. Zijn graftombe is bekend evenals zijn standbeeld, maar wat voor ons Texelaars het belangrijkst is: de twee vlaggen - ooit op Texel vervaardigd- zijn bewaard gebleven. Als relikwieën uit de Amerikaanse vrijheids strijd worden ze bewaard in de Chicago Histo- rical Society. Terug naar de realiteit van die hete herfst van 1779. Zijn schouwburgbezoek en zijn amou reuze avontuur zijn genoegzaam bekend, toch besteedde Jones de meeste tijd aan het schrijven van brieven. Hij zat goed be schouwd als een rat in de val en probeerde op die manier een uitweg te vinden. Die brie ven zijn bewaard gebleven. Correspondentie met iedereen die diplomatiek of militair ook maar iets inzake zijn positie in de melk te brokkelen had. Het duurde lang, maar het plan voor een ontsnapping groeide. Omdat de twee schepen die hij zijn buit mocht noemen te klein waren om al zijn gevangenen (ook buit) te vervoeren wist hij nog twee andere bodems te charteren, nl. de 'Alliance' en de 'Pallas'. Jones probeerde zijn geplande aftocht vooral voor zijn tegenstander, vice-admiraal Reynst, zoveel mogelijk geheim te houden. De Am sterdamse bankier Jan de Neufville had Jo nes geholpen zijn schepen opnieuw op te tui gen. Zo kwam het dat zijn uiteindelijke aftocht op 27 december 1779 geschiedde als die van een dief in de nacht. In korte tijd werden de gevangenen uit de Schans, voor zover nog gezond of weer opgelapt, aan boord ge bracht, de op Texel vervaardigde vlaggen gehesen en het anker gelicht. Het avontuur was begonnen. 9

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Historische Vereniging Texel | 2000 | | pagina 11