19
De Meierblis
Het meierblisse op Texel
'n Jaarlijks Folklore fist.
De kienders skooie en skar'le
Om te krigge 't allcrmist.
Bee d'ophaleree der spullen,
Skreeuwe se huus an huus:
'Hei je nag wat foor de meierblis.'
Gienien die bluuvt er thuus,
As demies de meiblisse brande
Met d'are dan geliek.
Wie hewwe de grootste meierblis.
Ja, maak je nag niet riek.
D'are doen nag iens de rondte.
De kór komt amper vol.
Maar 't leste huus heb nag rommel,
So blied nouw as de ból.
Se krigge deer twie matrasse,
Het stro puult uut een skeur.
Maar dot sel effe brande joh,
Se loope nouw gauw deur.
T'is d'ivend fan de leste in
April, en jong en oud
Wil de meierblis sien brande.
't Laait op, in floeibaar goud
Gevat, liekke krêk de skimme
Fan blissêrs, en een smijt
Die benne an 't irpels bride,
Worre bee 't lier dan leit.
Er deur wordt stóke een iesere drid,
Wat zout fan huus meenome.
Smikkend fan d'ïrpels, knappend hit.
Wie sel er niet fan drome!
Want 't meierblis fist is enig
Ok meikes genieten mee!
Maar in mien jeugd was 't singe
Van 't versie er altied bee:
Hooi, hooi, en hei je gien strooi
En hei je gien ouwe mande
Dan selle wee de meiblis brande
Hekke, en stekke, en ende pale.
As je niet komt, dan selle wee je hale
Boer wil jee dot late staan
Hekke en stekke in ende slaan.
Een simpel ding
De oude kruik,
goudgeel van kleur,
stond rustig stil
verzonken.
Het zonnelicht
omvatthaar vorm
vol sprankelende
vonken.
Met vloeibaar goud
omhuld, verguld,
stond d'oude pul
te pronken.
Een simpel ding
vol schoonheid heeft
in blijde zon
geblonken.
De zonnebloem,
in haar gezet,
heeft mij
veel vreugd
geschonken.
Wilgekatjes
Zilvergrijze
wilgekatjes,
zijdeachtig
donzig zacht.
Zijdelings gegroeid
aan twijgen,
waar het wilgeblad
nog wacht.
Als het dons
der wilgekatjes,
plaats maakt voor
de blaad'renkroon,
staat geschilderd
langs de sloten,
de vergroeide
wilgeboom.
