FIETSEN MET KLOSSEN EN
KLOMPEN ZOEKEN IN EIERLAND
De boerderij Wageningen heeft zeker al vier
gedaanten gekend. Toen ons gezin de boer
derij bewoonde tussen 1930 en 1940 waren
woonhuis en schuur met stallen onder één
dak. Rondom de schuren werd bij regenweer
de klei tot modder, ledereen in het gezin had
een paar klompen, en bij regenachtig weer
was het een hele kunst om je klompen niet
vol modder te scheppen!
Om te leren fietsen hebben we de dorsvloer
in de lange schuur. Een mooie 'weg'. Alleen
als je je evenwicht verliest heb je kans om
tussen de punten van een rechtopstaande eg
te vallen. Kinderfietsen zijn er in die tijd niet
of heel sporadisch. Hoe maak je als vader
dan een fiets voor je kinderen? Wel, je trekt
het zadel met de pen uit het frame. Daarna
wordt het laag voor de framestang vastge
klemd. Het stuur blijft te hoog en daarom is
de fietshouding niet zo elegant, maar daar
maalt niemand om. Een andere mogelijkheid
om een kind op een grote fiets te laten rijden
is om dikke houten klossen aan de pedalen
te bevestigen. Op de foto leert Frits Koorn in
1946 fietsen op de Kogerweg voor 'Tubantia'.
Met klossen dus.
Nu nog even terug naar 'Wageningen. Bij de
voordeur is een portiek, een goede plaats om
de klompen en klompjes, vooral 's nachts,
neer te zetten. We hebben ook nog het pitti
ge hondje Fox, dat mij eenmaal ongemerkt
gevolgd was naar school. Op een morgen
komt mijn vader naar buiten en wil in zijn
klompen stappen. Maar... er zijn geen klom
pen. Niet één! Wie daaraan schuldig is, blijkt
al gauw. Ons 'lieve' hondje heeft 's nachts
alle klompen één voor één weggehaald en
verstopt, of zelfs begraven. Lastig is wel, dat
hij ze niet op commando terug haalt. Voor
ons wordt het dus: schoenen aan en klom
pen zoeken! Het lijkt wel 6 december 'Soe-
kertjesdag' als we verstopte Sinterklaasca
deaus mogen zoeken. Het is bijna net zo
spannend! Alleen worden niet alle klompen
gevonden, en we hebben ze zo hard nodig in
de winter! Anne Wubs-Koorn
Boerderij Wageningen voor de brand in 1941
18
fietsen met 'klossen'
