TEXEL ZINGT
een herderinnetje
een herderinnetje
Er was eens
17
geschud', maar wee degenen die anaal con
tact hadden en bekenden dat de daad 'vol
ledig' was geweest. Op de 'ijgentlijke sonde
van sodomie' stond zonder meer de dood
straf, want het was in de ogen van de 18e
eeuwse overheden een vergrijp tegen de
'Goddelijke orde'. Er was blijkbaar geen
enkel begrip dat onder het scheepsvolk, dat
vaak maanden lang op zee vertoefde zonder
de mogelijkheid van 'normaal' sexueel con
tact, wel eens 'ontsporingen' konden optre
den. Des te schrijnender dat veel hoogge
plaatste tijdgenoten, die willens en wetens
sodomie bedreven, doorgaans kans zagen
bij ontdekking van hun 'misdrijf', tijdig naar
het buitenland uit te wijken.
J.T. Bremer
Literatuur:
1. R. Tieleman, Homosexualiteit in Nederland, 1982.
2. J. Aalbers, De Republiek en de vrede van Europa,
1980.
3. Th. v.d. Meer, De wesentlijke sonde van sodomie
en andere vuyligheden, 1984.
I?f w&s eens
ondé vafelMkf dè&i de eeuwen heen
WX Kikken
Uiteindelijk toch een gedrukte bundel waar
in, voor het eerst in de geschiedenis, alle
bekende Texelse volksliedjes, samen met
andere -aan Texel verwante- scheppingen
van dezelfde soort voorkomen.
Het hoe en waarom vinden we in de inlei
ding van het boekwerkje en het zou verve
lend worden om op deze plaats in herhaling
te vervallen.
Wat nog toe te voegen aan het fenomeen
'oude volksliedjes' terwijl een zanggroep
van zo'n 40 man (maar vooral vrouw) sterk
dit al 9 jaar vocaal vertolkt? Of is het juist
het feit dat zoveel mensen in ons jachtige
heden de tijd vinden om één keer in de
veertien dagen een paar uur zingend in de
historie te verwijlen, een teken dat deze
vorm van volkskunst nog steeds leeft in de
harten van veel eilanders
Dat leven dateert van vele eeuwen, de bun
del getuigt hiervan. Vanaf het prille -Laat
middeleeuwse- begin tot aan de teloorgang
van dit spontane gezang 1900) vinden
we de sporen op Texel terug. Gepoogd is
dan ook in de bundel een evenwichtige af
spiegeling van deze volkskunst te creëren.
Het kan zijn dat dit evenwicht nu en dan
verstoord wordt door historische omstan
digheden. Zo is de zeemansgeschiedenis
wat uitgebreider en kleurrijker dan de boe-
renhistorie en zijn liefde en romantiek zeer
nadrukkelijk aanwezig.
Niettemin kunnen we stellen dat alle facet
ten uit het vroegere leven van alledag aan
bod komen. En zo vertellen onze liedjes op
een vrolijke wijs en met een vaak vermake
lijke tekst van een hard en kommervol be
staan.
Mede daarom de afbeelding van het schilde
rij 'De herderin' op de omslag. De maker,
Jean Francois Millet (1814-1875), behoorde
tot de romantische school. Terug naar de
natuur, naar het pure landleven. Maar ter
wijl zijn tijdgenoten/vakbroeders, met Dela-
croix als leidsman, zover gingen om dit le
ven te romantiseren en te idealiseren, ging
Millet zijn eigen gang. Wel terug naar het