14 Mei 1945
18 Mei 1945
22 Mei 1945
27 mei 1945
plaats aankwam. De Waal zat op de cabine en riep
Leve Holland en Leve Texel, waarop een storm
van toejuichingen volgde. De onderofficier bleef
een poos op 't Raadhuis, waarna De Waal zijn
familie opzocht. Toen was er muziek vanaf de
toren en er zou 's avonds ook muziek zijn, maar
nu hooren we net zeggen, de Russen vechten weer
in Eierland. Er zou al een Duitsch officier doodge
schoten zijn. Zou er dan geen eind komen aan 't
bloedvergieten? Ook in Amsterdam is nog gevoch
ten door SS-mannen. Ach, dat allen nu 't zwaard
toch lieten zakken.
Intusschen vernemen we, dat er maar steeds
vliegtuigen en schepen inct levensmiddelen uit
Engeland aankomen, om de hongersnood van de
groote steden te lenigen. Hier zijn deze week na
een halfjaar ook de melkkarren weer rondgereden.
We hadden in 6 maanden geen melk gehad op de
bonnen, maar op 't platteland kocht ieder klandes-
tien melk.
Heden zouden dan eindelijk de Engelschen of
Canadeezen komen. Den Burg en ook de andere
dorpen van Texel waren versierd, overal eerepoor
ten. slingers, vlaggen. Een eerewacht van ruiters
en eenige dames ging naar de haven toen de
boot aankwam bevonden zich maar 3 aan boord, 1
Eng. officier, luitenant De Vries die er ook de
vorige week was en een chauffeur. De teleurstel
ling onder de bevolking, die van alle kanten was
saamgestroomd was zeergroot. De heer Kelder, pl.
commandant, sprak eenige welkomstwoorden, die
ik niet kon verstaan, de Britsche officier antwoord
de. welke woorden in 't Hollands werden vertaald.
Uitgelaten geroep en gejuich, zingen van het
Wilhelmus en uit was de pret.
Intusschen zijn deze week nog weer een paar
Duitschers en een Rus doodgeschoten, 't Wordt
meer dan tijd. dat ze allen ontwapend worden. In
de groote steden komen relletjes voor, naar men
zegt van Communisten. Kranten komen er niet,
bijna alle kranten hebben onder de Duitsche
bezetting de uitgave moeten staken, of wilden niet
vrijwillig de berichten opnemen, die onder Duit
sche censuur stonden. De laatste bladen, die nog
verschenen hadden zulk een Duitsch tintje, dat
niemand meer geloofde wat er in stond. De laatste
bladen mogen nu van de Ned. regeering niet meer
verschijnen, zoodat er niets komt. Electr. stroom is
er niet, terwijl de meeste radio's gevorderd waren
(of liever vrijwillig ingeleverd op last van de
Duitsche overheid). Wij hadden 't onze verstopt,
maar omdat er geen stroom is, kunnen we 't niet
hooren.
Vandaag zijn hier eindelijk de langverwachte Eng.
soldaten aangekomen, 't Waren Canadeezen, een
paar honderd. Ze werden zeer toegejuicht door de
menigte. Intusschen is 't ondergrondse leger (de
binnenlandsche strijdkrachten) geducht in actie.
Heden werd burgemeester Rijk de Vries, een
N.S.B.-er, opgebracht onder groote hilariteit der
bevolking, vooral van de jeugd. Nog steeds is niets
vernomen van 10 jongemannen die hier bij de
opstand der Russen op 6 April door de Duitschers
zijn opgepikt, men vreest, dat ze door de Duit
schers zijn doodgeschoten, maar men kan 't maar
niet te weten komen. De één zegt ze zijn naar Alk
maar vervoerd, de ander ze zijn naar Duitschland,
doch 't zij dat de Duitschers bevreesd zijn er zelf
voor te boeten indien de waarheid bekend wordt,
of dat ze 't werkelijk niet weten, men hoort het
rechte niet. De 10 mannen zijn W. en P. Keyzer,
A. en H. Pen, Joh. Duinker, Jos Oremus, C. Witte
A.zn., G. Broekman. P. Reumers, J. Witte.
Op 't strand bij de Mok zijn de graven gevonden
van de hierboven vermelde jongemannen. Ze
waren lafhartig doodgeschoten en nog gemarteld
bovendien. Wat een laf volk toch die Duitschers.
25 Mei worden ze begraven.
Vele N.S.B.-ers en zgn. 'moffenmeiden' zijn door
de Ned. Binnenl. Strijdkrachten in hechtenis
genomen. Ze zitten gevangen in verschillende
scholen. De burgemeester en Van Egmond zijn
geboeid weggevoerd. Men beweert, dat de burge
meester iets heeft geweten van 't doodschieten van
de 10 jongemannen. Heden zou een Russ. generaal
hier aankomen per vliegtuig, de Russen zullen nu
wel spoedig vertrekken. De lijken van de gevallen
Russen zijn overal opgegraven en Zaterdag 25 Mei
nabij 't Schilderkerkhof met eenige plechtigheid
begraven, 't Waren er 220, maar er zijn meer
gevallen; als er echter groepen van 10 ongeveer
20
