Uit het dagboek
van Dirk de Vries
De Vries woonde aan het be
gin van de Postweg,
aan de Ruigedijk
Vrijdag 6 april 1945
radio of 't waar is.' Direct zetten we de radio aan
op 'herrijzend Nederland' en toen hoorden we de
heugelijke tijding ook. We waren toen ook dol van
vreugde en feliciteerden elkaar. We riepen de
duikelaars uit hun schuilplaats en wensten hen ook
geluk met hun bevrijding. Wat stonden de omstan
ders te kijken toen ze zomaar 5 man op zagen
duiken uit hun schuilhoek. Drie hollandse duike
laars en dan nog twee Russen. Deze 5 konden 't
allen wel uitjubelen van vreugde. Blij, dat zij zich
nu weer overal vrij konden begeven en bewegen.
's Avonds was 't feest. Ik had nog een doos met
10 echte vooroorlogse sigaren. Daar liet ik allen er
een van opsteken. De radio werd meteen in de
kamer geplaatst. Er was een nieuw leven begon
nen. Wc vierden de hele avond feest, ja tot wel
twee uur in de nacht.
Op een foto schreef de Georgiër Melikija ongeveer het
volgende: "Ik zal steeds aan jullie denken en jullie nooit
vergeten"
Dirk de Vries, landarbeider, geb. 1912, overl. 1988. De foto is
gemaakt in 1950, kort voor zijn emigratie naar Nieuw-Zeeland
Vanmorgen nogal rumoerig geweest. Veel leven en
geschiet op het vliegveld, 's Morgens nog gewerkt.
Om half tien werd Ongeren en later Texla vanaf
de Zuidbatterij of Loodsmansduin beschoten. Na
de middag thuis gebleven. Texel is vrij volgens de
Russen. Ze delen cigaretten uit en zijn zo blij,
alles vrij. Antheunisz, mijn buurman, en ik gaan
naar Den Burg. Daar wordt nog steeds geschoten.
Het blijkt dat daar nog een vijfentwintig Duitsers
zitten. Wij komen niet verder dan 'Buitenlust',
daar liggen de Russen in stelling. Dan maar weer
op huis aan. We zijn nog niet thuis, dan begint de
Noordbatterij Den Burg te beschieten. Daar begrij
pen we helemaal niets van. Later blijkt dat de
10
