Tessels Prate
20
Van 1926 tot 1930 verschenen er in de Texelse Courant in de rubriek 'Texelsche Berichten'
zo nu en dan in dialect geschreven 'brieven', gericht aan de toenmalige uitgever en
redacteur Joh. Duinker. De dialectgroep beleefde veel plezier aan deze stukjes, waarvan we
er hier een laten volgen.
Tessel, 26 April 1926
Beste Duunker,
Guster had ik al fan plan weest effies mit de tentwaage an De Burg te komme foor een paar
boeskippe, maar ik see teuge Garriet: Jonge, Garriet, dot gaat niet deur fenochte; ik staan het
weer niet, 't is gr eeuw deer ar ges bove de diek. En don mit me opgnapperse goéd... Ja mèèns,
see-die, die vrouwleu ok altied, wee trekke de pielese broek maar an en vort gaat-ie. En moet
je nou nog peul, hee skee der niet uut.
Nou, vurt dan maar, see ik, ('t sag nag wel beuig, maar afjijn.) Deer komme we 't Wéélderend
in reeë en deer siene wee net Klaassie-buur in de deur staan. Daalijk moste we inkomme en
een theetje doên. Maar ik sèèg: Klaassie-buur, 't spiet me, maar we kenne gien darde koppie
wachte, want Garriet ken Jawik niet alliên late mit de lammeree. We ben in de drokke tiêd, hee.
Maar deer kwam juust Naatje fan ome Pieter ansette en laat me nou dat meike ons zo lang an
de praat houwe, datte we teuge viere pos an de boeskippe toekwamme.
Deer staan ik een paar dage later bee de lient en deer hoor ik 'r ientje op 't plaasie lóópe.
Knelie, bei-je d'r in?' Hi! Jantje-nicht. Nou, kom erin en neem een zit.
Ja, ik kwam jullie net frage ofjulle nag na de bruteree moste bee de bure. Nou, wat zei ik sèège,
ja, ons Marrie wös altóós goeie maas mit heur, en deerom gane we ok te fïelsetere, maar niet
op de bruiloft. Nou Knelie, lóóp dan effies bee mee an, dan gane we mit sien drieë effies hene.
Wei-ja-jet Jantje-nicht, dat doene we.
Bei-je al an de skommaak Knelie? Néé, och, we kriele nag maar wöt. Garriet het het zóó drok
mit de lampies, en deer komt nag bee, dót 't fak rippereert worre moet, hee. De stiele begavve-
n-et en nou leit de reeïng vol skrote en skillevers, en deer wowe wee nou net de skéépe bergd
hèèwe. Ja, zóó hei-je 't maar, hee.
Nou ben ik eigelijk öfdwaald, Duunker, ik soow jullie alliên maar wille sèège datte we doé niet
komme konne fanwege 't theetje bee Klaassie-buur, en nou woow ik dan maar 'n briefie mit
Sieme de vrachtreeër meegeve foor uwe, om een el of twie, drie, kaspepier. Je siet, ik bin al an
't zorge foor de tiêd, want ik hèèw net seid, datte we nag niet an de skommaak wazze, maar zon
kammenet kei-je soms net nag onder hande neme as de marine niet thuus benne.
O ja, ik soow 't temet fergete hèèwwe: Garriet zei eerdaags wel anfrage foor de lammer krigge
en dan wowe wee toch gnap trugskriêve. Deerom stuurt uwe d'r nag maar een vlessie ink bee
en wat gnappe koeverte. We hèèwwe nag 'n paar lege skrifte fan 't skool fan ons Marrie, die dan
wel as skriêfpepier gebruukt worre kenne.
Nou Duunker, uwe geeft 't .maar mit de vrachtreeër mee. Zellef hèèw ik gien tiêd en aars soow
Garriet maar sèègge dat ik veuls te uutheinig wier!
Mit Groete,
Vrouw Knol, Piepelekediek.
