Tessels Prate Ik hoor nogal eens van Tesselaars, dat ze het lastig vinden om het Tessels dialekt te lezen. Ik raad aan, om in dat geval eens hardop te lezen, en natuurlijk met de echt Tesselse intonatie. Want dit is zeker: Tessels moet je horen! Naar de Denne G.E. Dros 24 Seumerdags ginge we, os we free fon skool hodde, welders met een paar meikes fon De Hoore naar de Denne. We ware denk zon jaar of nege, dus dot wos zó om-en-bee 1938. Langs Trompenööl en langs de Ruuge Hoek (het huussie fon Klumper) kwam je bee de sondkuul, een gróte sondofgraving teuge-over Hein Slakkie. Dot wos me een pracht! Je kon deer fon de hóge steile kont naar benede in het losse sond springe. Je kon d'r ok diépe hööle in grave. Deer ware we wel een tiedje zoet mee. Mééstol ginge we don ok nag de Denne in, langs het prumebossie, net rechs weer het pöödje de Denne in duukt. In het foorjaar plokte we deer stiekum takke met beelderige prumebloesem, weer me moeder fer-skrikkelijk bliêd mee wos, en in de seumer haalde we deer ok welders de wilde blaauwe pruumpies fon de bóme. Een een brame dot deer stonde! D'r liepe héle gange fon bramestruke. Je most de brame soms bove je hóófd plokke. In de naseumer haalde we deer héél wot brame fondaan. Dot bossie siet er nou héél aars uut We liepe soms ok veerder de Denne in. On de Okusweg (weerom hiet-ie zó eigelijk nie meer?) stond een huussie in een kring fón bóme, flak bee weer nou dot veldje is met een bankie, weer je zon mooi uutsicht heb op De Hoore. Dot huussie sag d'r eng uut; 't wos onbeweund en hollef instort. We noemde het 'het Spookhuussie' en we joêge mekaar op stang met enge ferhale. Ik meen me trouwes te herinnere, dot er eerder nag een ouwe man in kluusde. Os we trug liepe langs de dune, plokte we meestal nag wot blompies: duunróósies, die je met een zaddoek on most pakke, aars kreeg je ollegaar fon die kleine stiekeltjes in je hönde. Of, later in de tiêd, blaauwe klokkies, die deer bee bossies langs het fietspöödje stonde. Dot wos toen nag een skillepe-pöödje met on de kont, op gelieke ofstonde wit-skilderde paal tjes. En de weg wos ok nag niet ferhord, en fonzellef puur sonderig. Weer bluuft de tiêd! (Schrijfwijze volgens "Het Tessels" door S. Keyser, met enkele aanpassingen door de Werkgroep Dialekt. Zie ook nr. 9 van ons blad, Tessels skrieve'.)

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Historische Vereniging Texel | 1993 | | pagina 26