Tessels Prate
Ik hoor nogal eens van Tesselaars, dat ze het lastig vinden om het Tessels
dialekt te lezen. Ik raad aan, om in dat geval eens hardop te lezen, en natuurlijk
met de echt Tesselse intonatie. Want dit is zeker: Tessels moet je horen!
Naar de Denne
G.E. Dros
24
Seumerdags ginge we, os we free fon skool
hodde, welders met een paar meikes fon De
Hoore naar de Denne. We ware denk zon jaar
of nege, dus dot wos zó om-en-bee 1938.
Langs Trompenööl en langs de Ruuge Hoek
(het huussie fon Klumper) kwam je bee de
sondkuul, een gróte sondofgraving teuge-over
Hein Slakkie. Dot wos me een pracht! Je kon
deer fon de hóge steile kont naar benede in
het losse sond springe. Je kon d'r ok diépe
hööle in grave. Deer ware we wel een tiedje
zoet mee.
Mééstol ginge we don ok nag de Denne in,
langs het prumebossie, net rechs weer het
pöödje de Denne in duukt. In het foorjaar
plokte we deer stiekum takke met beelderige
prumebloesem, weer me moeder fer-skrikkelijk
bliêd mee wos, en in de seumer haalde we
deer ok welders de wilde blaauwe pruumpies
fon de bóme. Een een brame dot deer stonde!
D'r liepe héle gange fon bramestruke. Je most
de brame soms bove je hóófd plokke. In de
naseumer haalde we deer héél wot brame
fondaan. Dot bossie siet er nou héél aars
uut
We liepe soms ok veerder de Denne in. On de
Okusweg (weerom hiet-ie zó eigelijk nie
meer?) stond een huussie in een kring fón
bóme, flak bee weer nou dot veldje is met een
bankie, weer je zon mooi uutsicht heb op De
Hoore. Dot huussie sag d'r eng uut; 't wos
onbeweund en hollef instort. We noemde het
'het Spookhuussie' en we joêge mekaar op
stang met enge ferhale. Ik meen me trouwes te
herinnere, dot er eerder nag een ouwe man in
kluusde.
Os we trug liepe langs de dune, plokte we
meestal nag wot blompies: duunróósies, die je
met een zaddoek on most pakke, aars kreeg je
ollegaar fon die kleine stiekeltjes in je hönde.
Of, later in de tiêd, blaauwe klokkies, die deer
bee bossies langs het fietspöödje stonde. Dot
wos toen nag een skillepe-pöödje met on de
kont, op gelieke ofstonde wit-skilderde paal
tjes. En de weg wos ok nag niet ferhord, en
fonzellef puur sonderig.
Weer bluuft de tiêd!
(Schrijfwijze volgens "Het Tessels" door S. Keyser, met enkele
aanpassingen door de Werkgroep Dialekt. Zie ook nr. 9 van ons
blad, Tessels skrieve'.)