stuurhut, versuft van het
geweld dat hen was overko
men. Het vierde bemannings
lid, S. Bremer, lag aan dek be
kneld tussen de staaldraad.
Op dek was de verwoesting
compleet. De beide masten
waren afgeknapt en alles wat
los zat was verdwenen. Het
schip was in de lengte-as over
de kop geslagen. De TX 11
probeerde assistentie te verle
nen. P. Vlaming: "het was
hopeloos werk. Steeds weer
werden we teruggeslagen van
de stuurloze kotter. Aan boord
van de TX 49 konden ze niks
anders doen dan het tuig kap
pen." Pas op Donderdagmor
gen 4 uur kon de TX 11 vast
maken aan de TX 49. Op dat
ogenblik lagen de schepen
dwars voor Ameland en via
Terschelling werd binnendoor
het schip naar Oudeschild ge
sleep t. Terug in de haven werd
S. Bremer direct onderzocht,
waarbij alleen gekneusde rib
ben werden geconstateerd.De
rest van de bemanning zat
onder de schrammen en bui
len, maar allen hadden het
ongeluk overleefd. Het schip
werd overigens weer opge
knapt.
(Uit: Texelse Courant Jour
naal vuurtorenwachter Buijs.)
In een boek over scheepsonge
vallen bij de Nederlandse Zee
visserij,: "Een zee te hoog"van
H.A.H. Boelemans Kranen
burg, lezen we dat in de perio
de 1860 -1976 maar liefst 917
vissersvaartuigen verloren
gingen, waarbij 3245 opvaren
den het leven lieten. In dat
zelfde boek vermeldt Boele
mans Kranenburg dat in die
periode 18 Texelse schepen
verloren gingen en 26 Texelse
vissers verdronken of veron
gelukten. Wanneer we echter
de aantallen, gevonden in de
Kronieken in het Journaal van
Buijs op een rijtje zetten, ko
men we tot en met 1938 op
een aantal van 16 verloren
schepen en 28 verdronken of
verongelukte bemanningsle
den. De mij bekende scheeps
ongevallen na 1938 geeft
opgeteld bij aantallen van de
Kroniek en Journaal een veel
hoger cijfer dan Boelemans
Kranenburg noemt. Wellicht
kan nader onderzoek daarin
duidelijkheid brengen.
Gelukkig is het aantal scheeps
ongevallen na 1930 steeds ver
der afgenomen. Door allerlei
factoren nam het risico voor
schip en bemanning af: er
kwamen betere schepen, bete
re en veiliger werkomstan
digheden, een betere oplei
ding, voeding en verzorging.
Het visserijonderwijs zorgde
voor goed opgeleide vaklie
den. Toch zijn ook nu nog de
werk- en leefomstandigheden
van de visserman zwaar.
Een aantal van de door ons ge
noemde oorzaken van scheeps
ongevallen is blijven bestaan:
zware werkbelasting, ver
moeidheid, het werken met
zwaar materiaal, enz...
En ook nu geldt nog altijd:
"een ongeluk zit in een klein
hoekje
W.P. v.d. Vis, Okt. 1991.
Ook na de Tweede Wereldoorlog vonden scheepsongevallen met Texelse schepen plaats.
Op de foto de TX 24 ("Nellie") die in 1957 werd overvaren door de kruise r "Groningen.
Alle bemanningsleden kwamen ongedeerd van het schip. (pQtp: C. Vonk, Oost.)
13
