Joop Jluizinga, 'filiaalhouder '"De "Eendracht (Boon 's zuivelwinkel in de "Wevertsraat Wijkindeling Nog altijd kwam de slijter voor de bediening van zijn klanten in iedere straat., 't Was tijdrovend en nadelig. De wijkindeling was economisch noodzakelijk en werd ook elders toegepast. Na vele en moeizame on derhand leingen kreeg iedere slijter een wijk, die hem een gelijke omzet bood. De vraag was echter of de huisvrouw dat zou pikken. Zou zij zich laten indelen en mogelijk een slijter opgedrongen krijgen, die on sympathiek en/of niet van de politieke- of kerkelijke kleur was De melkslijters - toen nog huisvrouwken ners als geen ander - voorzagen dit probleem. De klanten werden voorzichtig voorbereid, bovendien werden de bestuursleden van de vijf huisvrouwen verenigingen in Den Burg uitgenodigd bij de slijters om de economische noodzaak "vriendelijk verpakt" te vernemen en zij maakten weinig bezwaren. Voor sommige was het wel even wennen, want je eigen melkboer kende het "melkpannetje" en wist ook de plaats in het aanrecht- of de kelderkast. Wel hadden de slijters de vrijheid om 's middags met boter, kaas en eieren overal in Den Burg te venten, waardoor zij de banden met de vroegere melkklant in stand trachten te houden. Toch bleek de wijkindeling, waarbij de huyisvrouw de melk nog thuisbezorgd kreeg, nog niet voldoende, want in 1965 hadden de slijters een volgende, voor hen kostenbestapernde stap bedacht, n.1.: 1. Er werd niet meer aan de deur gezorgd, doch de huisvrouw kon de melk nu halen op een bepaal de plaats in de straat, waar de slijter zich had op gesteld en dit luidend met een bel kenbaar maakte 2. Verkoop uitsluitend a contant, zoals voor heen tijdens de vakantieregeling. Geen boek jes en nota's meer, doch slechts "boter bij de vis" Dit was middels een circulaire van de MELKHANDEL bij de klant bekend gemaakt. Van de in 1943 genoemde acht slijters zouden er in de periode tot 1969 zes hun bedrijf beëindigen, t.w.: C.H. de Waal in 1955; Jb. Schrama in 1956, opgevolgd door W. de Graaf in 1963. Joh. D. Bakker en later zijn zoon D. Bakker in 1968; Jacobus Lips in 1968: P. Kok in 1946 enFiliaal "De Eendracht" in 1963, J. Huizinga ventte echter tot 1946. Jacobus Lips ("Kobus) met de 'ijzeren hond" Dus in 1969 nog alleen H. Boon, die in 1949 zijn vader opvolgde, in de Weverstraat 62 bleef actief tot zijn overlijden in 1988, waarna zijn vrouw het bedrijf met haar zoon nog voortzette tot October 1989. Het was de laatste zuivelspeciaalzaak in Den Burg. JlenkjBoon en "Willem de Cjraaf bij de auto v.d. kaas-grossier

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Historische Vereniging Texel | 1991 | | pagina 22