Stranding "WILLIAM" Redder Meyert Cornelisz. Boon Grafsteen HENRY BARKER Nel Dogger-, Bergen uutkwam, want d'r wos nag een gróte koliek ok, weer hee löóns most en don nag over een hek. Hee sag nag wel licht. Os 't ol effies wot donker wier en hee liep fon Strend weer op huus an, don kon ie wel de lichte fon een oto sien. Os ie de lichte sag don dee- dic zowel stappiesnarechts, bleef deer staan tot 't vehikel foorbee wos. Don weer telle na links en don foêlde hee mit sien stok, dot ie oppe stiêne kwam fon 't peerde- pöodje (eertiêds hodde de wege in de midde een peerdepoödje). Mit sien stok tikte hee op de stiêne en zodoende wist ie op 't juuste pööd te bluve. D'r wos doe in die dage amperon otoverkeer. Een peerd en wage hoorde hee an- komme om op tiêd na de köont uut te wieke. Oltiêd kwam ie vei lig thuus, nooit is ie dus de koliek inlópe. Hee kwam krek bee de hekke. Hee most ok nag een stille weg oversteke os ie uut huus gong om bee 't eerste hekkie te komme. Nag nooit wos ie fon de weg raakt tot iêns op een keerja en dot wos hillekedol mien skuld Op een dag, dot oppa bee óóns weest wos, begon 't ol wot te skemere doe hee op huus an gong. Mien moeder see" "je most oppa maar een endje wegbrenge, net foorbee de Alies-tocht"want se wos bang dot hee, os ie deer net uut most wieke, na links of rechs, dot ie don welders in die tocht föölle kon, want die bréde slóót liep krek onder de weg deur en deer Het strandingsrapport Volgens dit rapport van de Op- perstrandvonder Martinus Lange- veld, 28 September 1817, aan "Zijne Excellentie van Heer wozze on twie köönte endjes ber- rem die skuin ofliepe. Mien oppa- seid dot ie 't wel redde kon.Toch fonde ze het beter dot ik meegong tot die slóót, de Alies-tocht. Teu- gewoordig is 't deer volboud mit hüüze, doe wos 't nag een stikkie iênsame weg, dot fond ik os kiend en ik hod nou oppa ok nag bee me en ik most nag olliên trug ok en 't wier ol donker. Ik ratelde an iên stuk deur en oppa most stappe telle, dus hee sei niet veul.Wot was ik bliêd dotte wee bee de Alies-tocht kwamme en effies foorbee die slóót wos een weg- krusing. 't Iêne peerdepööd gong na Óóst, 't are na Zeuvenuuze, een klein gehuchie weer doe mis skien net an zeuve hüüze stinge. In mien haast om skielek weer na huus te komme, liet ik sien hónd los en sei: "Oppa, we benne foor bee de slóót, ken u nou ollicn vóörder "Jajet me kiend en nag bedankt foor 't meelópe. Ga maar gauw na huus. Wees naar niet bang foor de tientóne, die kom me dem ies pos" "Dag oppaOpgelucht holde ik weg de donkert in om op tiêd bee v I Staatsraad Gouverneur van Noord Holland", was bij het aanbreken van de dag ontdekt, dat er achter de Westen een "Schoener-Bark" was gestrand. Het schip zat in de 9 de eerste huuze te komme foor dot de tientóne kwamme. Wot wos ik bliêd, dot ik de huuze fon de Peperstréét sag. Maar oppa wos de tel kwietraakt. Ik hod teveul mit him praat en hod nag iên of twie stappies veerder mit him moette gaan, don wos ie net over 't kruispunt heenweest. Nou wos 't soeke mit sien stok en hee nam 't ferkeerde peerdepööd en zö kwam mien oppa in Zeuve nuuze. Net for 't huus fon Jaap Kóger hiew iniêne 't peerdepööd op. En deer sting ie don os iêntje die niks sien kon. Hoe 'tkrek gaan is, weet ik niet, wèl dot 'r iêntje oppa trugbrocht na 't juuste punt, fon weeruut hee 't olliênig weer of kon, ondanks dot 't in die tiêd donker worre wos. Hee kwam weel héél thuus en deer hodde se ol na oppa uutkeke, want hee wos olüêd op tiêd thuus en se wozze ol bee de koliek weze te kiek, bang dot ie deer inföölle wos. Maar doe hèèwwe se him Goddank sien ankomme en ik hèèw oppa nooit meer een endje hoeve wegbren ge. Zevenhuizen in 1908 branding en het wassende water maakte het onmogelijk om het scheepsvolk te redden. Dadelijk werden wagens naar De Koog gezonden, op anderhalf uur af-

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Historische Vereniging Texel | 1990 | | pagina 11