Stranding "WILLIAM"
Redder Meyert Cornelisz. Boon
Grafsteen HENRY BARKER
Nel Dogger-, Bergen
uutkwam, want d'r wos nag een
gróte koliek ok, weer hee löóns
most en don nag over een hek.
Hee sag nag wel licht. Os 't ol
effies wot donker wier en hee liep
fon Strend weer op huus an, don
kon ie wel de lichte fon een oto
sien. Os ie de lichte sag don dee-
dic zowel stappiesnarechts, bleef
deer staan tot 't vehikel foorbee
wos. Don weer telle na links en
don foêlde hee mit sien stok, dot
ie oppe stiêne kwam fon 't peerde-
pöodje (eertiêds hodde de wege
in de midde een peerdepoödje).
Mit sien stok tikte hee op de stiêne
en zodoende wist ie op 't juuste
pööd te bluve. D'r wos doe in die
dage amperon otoverkeer. Een
peerd en wage hoorde hee an-
komme om op tiêd na de köont
uut te wieke. Oltiêd kwam ie vei
lig thuus, nooit is ie dus de koliek
inlópe. Hee kwam krek bee de
hekke. Hee most ok nag een stille
weg oversteke os ie uut huus gong
om bee 't eerste hekkie te komme.
Nag nooit wos ie fon de weg raakt
tot iêns op een keerja en dot
wos hillekedol mien skuld Op
een dag, dot oppa bee óóns weest
wos, begon 't ol wot te skemere
doe hee op huus an gong. Mien
moeder see" "je most oppa maar
een endje wegbrenge, net foorbee
de Alies-tocht"want se wos bang
dot hee, os ie deer net uut most
wieke, na links of rechs, dot ie
don welders in die tocht föölle
kon, want die bréde slóót liep
krek onder de weg deur en deer
Het strandingsrapport
Volgens dit rapport van de Op-
perstrandvonder Martinus Lange-
veld, 28 September 1817,
aan "Zijne Excellentie van Heer
wozze on twie köönte endjes ber-
rem die skuin ofliepe. Mien oppa-
seid dot ie 't wel redde kon.Toch
fonde ze het beter dot ik meegong
tot die slóót, de Alies-tocht. Teu-
gewoordig is 't deer volboud mit
hüüze, doe wos 't nag een stikkie
iênsame weg, dot fond ik os kiend
en ik hod nou oppa ok nag bee me
en ik most nag olliên trug ok en 't
wier ol donker. Ik ratelde an iên
stuk deur en oppa most stappe
telle, dus hee sei niet veul.Wot
was ik bliêd dotte wee bee de
Alies-tocht kwamme en effies
foorbee die slóót wos een weg-
krusing. 't Iêne peerdepööd gong
na Óóst, 't are na Zeuvenuuze, een
klein gehuchie weer doe mis
skien net an zeuve hüüze stinge.
In mien haast om skielek weer na
huus te komme, liet ik sien hónd
los en sei: "Oppa, we benne foor
bee de slóót, ken u nou ollicn
vóörder
"Jajet me kiend en nag bedankt
foor 't meelópe. Ga maar gauw na
huus. Wees naar niet bang foor de
tientóne, die kom me dem ies pos"
"Dag oppaOpgelucht holde ik
weg de donkert in om op tiêd bee
v
I
Staatsraad Gouverneur van Noord
Holland", was bij het aanbreken
van de dag ontdekt, dat er achter
de Westen een "Schoener-Bark"
was gestrand. Het schip zat in de
9
de eerste huuze te komme foor
dot de tientóne kwamme. Wot
wos ik bliêd, dot ik de huuze fon
de Peperstréét sag. Maar oppa
wos de tel kwietraakt. Ik hod
teveul mit him praat en hod nag
iên of twie stappies veerder mit
him moette gaan, don wos ie net
over 't kruispunt heenweest. Nou
wos 't soeke mit sien stok en hee
nam 't ferkeerde peerdepööd en
zö kwam mien oppa in Zeuve
nuuze. Net for 't huus fon Jaap
Kóger hiew iniêne 't peerdepööd
op. En deer sting ie don os iêntje
die niks sien kon. Hoe 'tkrek gaan
is, weet ik niet, wèl dot 'r iêntje
oppa trugbrocht na 't juuste punt,
fon weeruut hee 't olliênig weer of
kon, ondanks dot 't in die tiêd
donker worre wos. Hee kwam
weel héél thuus en deer hodde se
ol na oppa uutkeke, want hee wos
olüêd op tiêd thuus en se wozze ol
bee de koliek weze te kiek, bang
dot ie deer inföölle wos. Maar doe
hèèwwe se him Goddank sien
ankomme en ik hèèw oppa nooit
meer een endje hoeve wegbren
ge.
Zevenhuizen
in
1908
branding en het wassende water
maakte het onmogelijk om het
scheepsvolk te redden. Dadelijk
werden wagens naar De Koog
gezonden, op anderhalf uur af-