Het koninklijk bezoek aan Texel in 1842 en met veel moeite wist Klaas een zielig restantje te vinden van die eens 15.000 hectare die de Zuider zee rijk was. En met grote verbazing lezen we in Het Visserijnieuws van 12 januari 1990: Visgronden mogen niet dicht voor de ontwikkeling van zeegras! De aan te wijzen gebieden zouden moeten worden beschermd tegen mechanische beschadiging door b.v. de boomkor en de schel penvisserij. Het Produktschap voor Vis en Visprodukten vindt dit voor stel onaanvaardbaar, het zou de mo gelijkheden in de visserijsector inperken. In de Derde Nota Water huishouding: „Water voor nu en la ter" lezen we in het stuk van Rijkswaterstaat, dat in de Tweede kamer is behandeld dat men het zeegras terug wil in de Waddenzee! Uit deze nota: „In het vlakke land schap van platen en geulen ontstaat door het zeegras een schakering in milieutypen die te vergelijken is met de afwisseling van heide en bossen. Juist deze schakering trekt dieren aan. De extra dimensie die zeegrasvelden aan het (onder) water landschap toevoegen, is voor slak ken, inktvissen en vissen aantrekkelijk als schuil- en vesti gingsplaats. Kortom, zeegrasvelden staan aan de basis van een komplete levensgemeenschap. Vroeger werd het zeegras geoogst en gedroogd ge bruikt als vulling voor kussens e.d. Dit gebruik van natuurlijke materia len lijkt weer terug te keren, b.v. voor het maken van isolatieplaten. Aan het begin van de eeuw kwam zeegras over grote oppervlakten in de Waddenzee voor. Na 1930 nam het areaal wereldwijd af door een ziekte, alleen in de Nederlandse Waddenzee trad daarna geen herstel op. Het uitblijvend herstel lijkt ver oorzaakt door een complex van fac toren, voortspruitend uit menselijk handelen. Te denken valt aan het storten van havensspecie op Loswal Noord en de uitslag van zoet water uit het IJsselmeer waardoor de slib- concentraties in het water zijn ver hoogd en de helderheid is verminderd, de door de sluiting van de afsluitdijk toegenomen stroom- snelheden en getijverschillen, (Zat Piet Krijnen er als eenvoudig visser man zover naast...?) De door eutro fiëring toegenomen groei van algen en zeegrasepifyten en het verdwij nen van epifyten-grazende slakken door PCB's. al deze veranderingen maken de Waddenzee ongeschikt voor zeegras. Momenteel is nog groei van zeegras mogelijk in een smale zone juist boven de laagwa- terlijn. Herstel van zeegraslevensge meenschappen is slechts een voorbeeld van de milieuproblema tiek. Hoewel omhuld door onzeker heden, niet in het minst door te weinig kennis, biedt het samenspel van sanerings- en herstelmaatrege len de grootste kans op een ecolo gisch herstel in de Waddenzee". Het geld is een zee, waarin veel gro te schepen, karakter, recht en eer te gronde gaan (Tex.Courant 22 dec. 1934) We begonnen Piet z'n levensverhaal in 1900, nu vandaag de dag in 1990 is het wier weer onderwerp van ge sprek binnen de visserij en de over heid. En wederom wordt het „touwtrekken" en afwegen van be langen. Oorzaken en gevolgen zijn nog steeds gehuld in een waas van het verleden, maar de generatie die het met handkracht, ervaring en doorzettingsvermogen heeft moeten bevechten behoort tot een tijdperk waar slechts enkele toehoorders of gezinsleden nog bij stil staan. Een volgende keer meer over de andere onderdelen van het wierbedrijf op Texel. Bert Koning Met dank aan: - Gemeentearchief Texel - Rijkswaterstaat Texel - Texelse Courant - Historische vereniging Wieringen - NIOZ - RIN - D. Krijnen, J. Reydon en J. T. Bremer 'sJirrtojiTilinsdi. j. F. 'DIOIELJXIYIE. 25

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Historische Vereniging Texel | 1990 | | pagina 27