Het koninklijk bezoek aan
Texel in 1842
en met veel moeite wist Klaas een
zielig restantje te vinden van die
eens 15.000 hectare die de Zuider
zee rijk was. En met grote verbazing
lezen we in Het Visserijnieuws van
12 januari 1990: Visgronden mogen
niet dicht voor de ontwikkeling van
zeegras! De aan te wijzen gebieden
zouden moeten worden beschermd
tegen mechanische beschadiging
door b.v. de boomkor en de schel
penvisserij. Het Produktschap voor
Vis en Visprodukten vindt dit voor
stel onaanvaardbaar, het zou de mo
gelijkheden in de visserijsector
inperken. In de Derde Nota Water
huishouding: „Water voor nu en la
ter" lezen we in het stuk van
Rijkswaterstaat, dat in de Tweede
kamer is behandeld dat men het
zeegras terug wil in de Waddenzee!
Uit deze nota: „In het vlakke land
schap van platen en geulen ontstaat
door het zeegras een schakering in
milieutypen die te vergelijken is
met de afwisseling van heide en
bossen. Juist deze schakering trekt
dieren aan. De extra dimensie die
zeegrasvelden aan het (onder) water
landschap toevoegen, is voor slak
ken, inktvissen en vissen
aantrekkelijk als schuil- en vesti
gingsplaats. Kortom, zeegrasvelden
staan aan de basis van een komplete
levensgemeenschap. Vroeger werd
het zeegras geoogst en gedroogd ge
bruikt als vulling voor kussens e.d.
Dit gebruik van natuurlijke materia
len lijkt weer terug te keren, b.v.
voor het maken van isolatieplaten.
Aan het begin van de eeuw kwam
zeegras over grote oppervlakten in
de Waddenzee voor. Na 1930 nam
het areaal wereldwijd af door een
ziekte, alleen in de Nederlandse
Waddenzee trad daarna geen herstel
op. Het uitblijvend herstel lijkt ver
oorzaakt door een complex van fac
toren, voortspruitend uit menselijk
handelen. Te denken valt aan het
storten van havensspecie op Loswal
Noord en de uitslag van zoet water
uit het IJsselmeer waardoor de slib-
concentraties in het water zijn ver
hoogd en de helderheid is
verminderd, de door de sluiting van
de afsluitdijk toegenomen stroom-
snelheden en getijverschillen, (Zat
Piet Krijnen er als eenvoudig visser
man zover naast...?) De door eutro
fiëring toegenomen groei van algen
en zeegrasepifyten en het verdwij
nen van epifyten-grazende slakken
door PCB's. al deze veranderingen
maken de Waddenzee ongeschikt
voor zeegras. Momenteel is nog
groei van zeegras mogelijk in een
smale zone juist boven de laagwa-
terlijn. Herstel van zeegraslevensge
meenschappen is slechts een
voorbeeld van de milieuproblema
tiek. Hoewel omhuld door onzeker
heden, niet in het minst door te
weinig kennis, biedt het samenspel
van sanerings- en herstelmaatrege
len de grootste kans op een ecolo
gisch herstel in de Waddenzee".
Het geld is een zee, waarin veel gro
te schepen, karakter, recht en eer te
gronde gaan (Tex.Courant 22 dec.
1934)
We begonnen Piet z'n levensverhaal
in 1900, nu vandaag de dag in 1990
is het wier weer onderwerp van ge
sprek binnen de visserij en de over
heid. En wederom wordt het
„touwtrekken" en afwegen van be
langen. Oorzaken en gevolgen zijn
nog steeds gehuld in een waas van
het verleden, maar de generatie die
het met handkracht, ervaring en
doorzettingsvermogen heeft moeten
bevechten behoort tot een tijdperk
waar slechts enkele toehoorders of
gezinsleden nog bij stil staan. Een
volgende keer meer over de andere
onderdelen van het wierbedrijf op
Texel.
Bert Koning
Met dank aan:
- Gemeentearchief Texel
- Rijkswaterstaat Texel
- Texelse Courant
- Historische vereniging Wieringen
- NIOZ
- RIN
- D. Krijnen, J. Reydon
en J. T. Bremer
'sJirrtojiTilinsdi.
j. F. 'DIOIELJXIYIE.
25