De skipbreuk „Tessels prate" ;üs r Het echtpaar Dirk Vos in de deur van hun winkeltje in de twintiger jaren. Hoek Kerkesteeg Westkant. kaart staat: „Ruyterkamer Oude- schild Texel." Waarschijnlijk gaat het hier om een vertrek, dat was in gericht als De Ruyterkamer in de Kon. Wilhelmina Bewaarschool te Oudeschild. Ook was daar een oudsheidskamer gecreëerd en waren deze toneeltjes a tien cent te bezich tigen t.b.v. de immer lege schoolkas. Gelet op de breedte van de vloer planken op de foto zou de laatste veronderstelling over de lokatie wei eens de juiste kunnen zijn. Voor de vierdaagse zeeslag in 1666 lag hier de grootste oorlogsvloot die ooit het vaderland verliet. Bestaande uit 81 schepen met 4600 kanons en bemand met 22000 koppen. De Ruyter en Tromp met nog andere hoge zeeofficieren logeerden toen in de Zeven Provinciën Bovenstaande nota van een maaltijd tijdens de krijgsraad is nog bewaard gebleven. 't Winkeltje van Vos. Eén van de betere winkeltjes hier aan Oudeschild in de twintiger ja ren, was dat van de Fam. Vos. Dirk Vos had ook een florerende brandstoffenhandel. Met zijn eigen schip haalde hij briketten, turf en steenkool naar Texel. Over zijn tjalk „De Dankbaarheid" is een jongens boek geschreven, waarin wordt ver haald hoe in de tweede wereldoorlog het schip met Joodse onderduikers de vijand wist te ont lopen. („De schipper van de Dank baarheid.,, door Jn. de Bruin. Uitg. Kluitman. Zö'n vijfenveertig jare lede hod je on Skil puur wot gorne vissers (so wot zö'n 40 sküte|. Seumers wozze die mèènse on 't wiere of werrekte bee de boêr. In oktober begonne se mossels, oesters en wulleke te visse: dot brocht nooit veul op en ol gauw brochte se de oesterkorre thuus en ginge de gorne-nette on boord. Se voêre mééstol bee nacht, soms om acht uur te bèèd, om twie uur d'r weer uut. Wos 't don niet veul weer, don doke se d'r weer in en om vier uur weer uutkieke. Ok ble- ve se wel in 't fooronder sitte mit een bakkie koffie om op beter weer te wachte. 't Wos een ongeregeld, mar wel free leve. Riek wiere se d'r niet fon, veul gevaar wos d'r ok niet bee want se viste op stroom, dicht onder de kant. Wos d'r nou op stroom niks te fange, don ginge se 't got uut. Op een dag in 't begin fon november beurde dot ok: om een uur of vijf wos héél Skil in rep en roêr, wont d'r wozze twie skute op de Razende Bööl bleve en die sotte deer vost. 't Wos ol puur donker doe we hoorde, dot de Dorus Rij kers d'r uut wos om de mèènse fon boord te hale en se naa de have te brenge. Héél Skil stoof naa de have. Wee ok, en de vrouw fon iin fon de vissers liep mit óóns mee, mit d'r twie kiender. Se wos gnap overstuur en blied doe se hoorde dot ie weer thuus komme sow en iniine kwam d'r uut: „Hee is fenochte ok nag weggaan zonder goeie dag te sèèg- ge". Zö sie je mar weer, nooit postig de deur uut stüüve, je weet mar nooit wot d'r beure ken! Naar een verhaal van A. Zoete- Bloem uit okt. 1973. (Mevr. Zoete is in 1987 overleden.) ingezonden door Gelein Jansen In de nederlandse taal worden be paalde vaste uitdrukkingen „vergelij kingen" genoemd. Een paar voorbeelden: Zo trots als een pauw. Slapen als een roos. Handen als kolenschoppen. Ons dialekt heeft zo z'n eigen verge lijkingen. Als je er op let, - en dat heb ik gedaan -, zijn het er heel wat, en sommige zijn uitgesproken geestig en relativerend; echt Tessels dus! Hier volgt mijn verzameling: Zö blied as de bööl. Zö kant as puus. Zö dun as een wiertje. Zö suur as eek ledik=azijnj. Zö gróós as een ouwe bezem. Zö mööl as een eu. Zö dróóg as bien. Zö mager as een hek. Zö lenig as een lappie. Zö moed as een maaier. Zö skóón as sullever. Zö sout as brijn (=pekel). ,,ete as een dieker" (Monica Maas) In combinatie met een werkwoord zijn deze ook fraai: Ete as een dieker. Hijge as een postpeerd. Swééte as een andrager. Skelde as de róók. Vechte as döögge. Happe as een spreeuw. Bloede as een meelzak. Lóópe as een os foor de biel. En zie je deze persoon voor je? ,,Een kop as een gagelbeu zö lillek, een gezecht as drie dage kwaad weer, maar een kont as een suur- tje....!" Mijn vader zei wel eens geksche rend als hij schrok: ,,Mien hart klopt as een dóód lammersteertje!" Ongetwijfeld zijn er meer van deze echt Tesselse vergelijkingen, we houden ons aanbevolen voor even tuele aanvullingen! G. E. Dros 5

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Historische Vereniging Texel | 1989 | | pagina 7