De skipbreuk
„Tessels prate"
;üs r
Het echtpaar Dirk Vos in de deur van hun winkeltje in de twintiger jaren. Hoek
Kerkesteeg Westkant.
kaart staat: „Ruyterkamer Oude-
schild Texel." Waarschijnlijk gaat
het hier om een vertrek, dat was in
gericht als De Ruyterkamer in de
Kon. Wilhelmina Bewaarschool te
Oudeschild. Ook was daar een
oudsheidskamer gecreëerd en waren
deze toneeltjes a tien cent te bezich
tigen t.b.v. de immer lege schoolkas.
Gelet op de breedte van de vloer
planken op de foto zou de laatste
veronderstelling over de lokatie wei
eens de juiste kunnen zijn.
Voor de vierdaagse zeeslag in 1666
lag hier de grootste oorlogsvloot die
ooit het vaderland verliet. Bestaande
uit 81 schepen met 4600 kanons en
bemand met 22000 koppen. De
Ruyter en Tromp met nog andere
hoge zeeofficieren logeerden toen in
de Zeven Provinciën Bovenstaande
nota van een maaltijd tijdens de
krijgsraad is nog bewaard gebleven.
't Winkeltje van Vos.
Eén van de betere winkeltjes hier
aan Oudeschild in de twintiger ja
ren, was dat van de Fam. Vos. Dirk
Vos had ook een florerende
brandstoffenhandel. Met zijn eigen
schip haalde hij briketten, turf en
steenkool naar Texel. Over zijn tjalk
„De Dankbaarheid" is een jongens
boek geschreven, waarin wordt ver
haald hoe in de tweede
wereldoorlog het schip met Joodse
onderduikers de vijand wist te ont
lopen. („De schipper van de Dank
baarheid.,, door Jn. de Bruin. Uitg.
Kluitman.
Zö'n vijfenveertig jare lede hod je
on Skil puur wot gorne vissers (so
wot zö'n 40 sküte|. Seumers wozze
die mèènse on 't wiere of werrekte
bee de boêr. In oktober begonne se
mossels, oesters en wulleke te visse:
dot brocht nooit veul op en ol gauw
brochte se de oesterkorre thuus en
ginge de gorne-nette on boord. Se
voêre mééstol bee nacht, soms om
acht uur te bèèd, om twie uur d'r
weer uut. Wos 't don niet veul
weer, don doke se d'r weer in en
om vier uur weer uutkieke. Ok ble-
ve se wel in 't fooronder sitte mit
een bakkie koffie om op beter weer
te wachte. 't Wos een ongeregeld,
mar wel free leve. Riek wiere se d'r
niet fon, veul gevaar wos d'r ok niet
bee want se viste op stroom, dicht
onder de kant. Wos d'r nou op
stroom niks te fange, don ginge se 't
got uut. Op een dag in 't begin fon
november beurde dot ok: om een
uur of vijf wos héél Skil in rep en
roêr, wont d'r wozze twie skute op
de Razende Bööl bleve en die sotte
deer vost. 't Wos ol puur donker
doe we hoorde, dot de Dorus Rij
kers d'r uut wos om de mèènse fon
boord te hale en se naa de have te
brenge. Héél Skil stoof naa de have.
Wee ok, en de vrouw fon iin fon de
vissers liep mit óóns mee, mit d'r
twie kiender. Se wos gnap overstuur
en blied doe se hoorde dot ie weer
thuus komme sow en iniine kwam
d'r uut: „Hee is fenochte ok nag
weggaan zonder goeie dag te sèèg-
ge". Zö sie je mar weer, nooit postig
de deur uut stüüve, je weet mar
nooit wot d'r beure ken!
Naar een verhaal van A. Zoete-
Bloem uit okt. 1973. (Mevr. Zoete is
in 1987 overleden.)
ingezonden door Gelein Jansen
In de nederlandse taal worden be
paalde vaste uitdrukkingen „vergelij
kingen" genoemd. Een paar
voorbeelden:
Zo trots als een pauw.
Slapen als een roos.
Handen als kolenschoppen.
Ons dialekt heeft zo z'n eigen verge
lijkingen. Als je er op let, - en dat
heb ik gedaan -, zijn het er heel
wat, en sommige zijn uitgesproken
geestig en relativerend; echt Tessels
dus! Hier volgt mijn verzameling:
Zö blied as de bööl.
Zö kant as puus.
Zö dun as een wiertje.
Zö suur as eek ledik=azijnj.
Zö gróós as een ouwe bezem.
Zö mööl as een eu.
Zö dróóg as bien.
Zö mager as een hek.
Zö lenig as een lappie.
Zö moed as een maaier.
Zö skóón as sullever.
Zö sout as brijn (=pekel).
,,ete as een dieker" (Monica Maas)
In combinatie met een werkwoord
zijn deze ook fraai:
Ete as een dieker.
Hijge as een postpeerd.
Swééte as een andrager.
Skelde as de róók.
Vechte as döögge.
Happe as een spreeuw.
Bloede as een meelzak.
Lóópe as een os foor de biel.
En zie je deze persoon voor je?
,,Een kop as een gagelbeu zö lillek,
een gezecht as drie dage kwaad
weer, maar een kont as een suur-
tje....!"
Mijn vader zei wel eens geksche
rend als hij schrok: ,,Mien hart
klopt as een dóód lammersteertje!"
Ongetwijfeld zijn er meer van deze
echt Tesselse vergelijkingen, we
houden ons aanbevolen voor even
tuele aanvullingen!
G. E. Dros
5