(®if
lEi
Texelsche
berichten 1903
Grenssteenen Walenstraat 170 in Den Burg.
beslote se toch mar 't mit sien twieë
tegeliek te doên. Om 't uur wos d'r
oflossing en dot wos wel nodig ok
mit die koud! Mot sow foor de
lieste zorrege mit de name fon de
ploegies en de vrouwe die koffie
sow we brenge. 't Wos de évend foor
Korst. Om hollef acht gong de
eerste ploeg na de Witte Punt. Jaap
Mol en Kees de Klapper se stinge
same te ferreke fon de koud, mar se
deeë of se geweun wot stinge te
prate mit een segaar in 't hóófd, zó-
dréé d'r een oto ankwam, wont
deer kon best iemand fon de Burreg
of de Wéél insitte. De nacht gong
ferskrikkelek langsaam om. Ellek
uur kwamme twie nuwwe monne
over de diek en loste de are of, die
skurrekend in de klere na huus gon-
ge. De diek brak niet deur. De
eerste Korsnacht gong forbee. De
monne sotte kleumereg en krochend
bee de Korsbóóm en dochte ol som
ber on de follegende nacht. De
eerste Korsnacht brak de diek niet
deur.
De twiede Korsnacht, de nacht fon
de dróóm brak on. De monne lette
ekstra goéd op. Zenuwachtig liepe
se heen en weer. Se gonge ok niet
mitiên na huus toe, se bleve mit
mekaar wachte op 't mement fon de
ramp. Se wiste nou allgaar dot de
diek sow deurbreke. 't Sow zeker
beure. Langsaam kroop de nacht
om. Hollef zes sloeg de toreklok.
Deer klonke stappe bee de diek. le
mend kwam onrenne. Wos de diek
orreges aars deurbroke? Een onge
luk komt nooit olliên. Een donkere
skim in een bonkertjeheee... dot
leek wel... néé, et wos Piet fon de
Kale. Dóódstil wachtte de monne
fon Skil mit bange foorgevoeles. Piet
wos bee de Witte onkomme... hee
opende sien mond... ,,Ik hèèuw net
dróómd dot de diek hillegaar niet
deurbreekt". Et wos eerst stil. ,,Wot
sei je deer?" ,,Ik hèèuw dróómd dot
de diek niet deur zal breke. Ik
dróómde dot jullie hier ollegaar
stinge en stinge, en de diek brak
niet deur; ik dróómde dot se seie:
„Piet het dróómd dot de diek sow
breke", en ik sting d'r bee en seide:
„Die dróóm wos bedrog; de diek
bluuft héél; die breekt nooit deur".
Mit moeite hiewwe de monne d'r
eige in. „Mar dot fon die brond wos
toch mar waar", see Piet haastig.
„Een mééns ken sien eige fergisse.
Sèège jullie nou zellef. 't Spiet me.
Ga mar na huus, ik weet héél zeker,
die diek, die breekt niet. Nou.... don
gaan ik mar weerderes op huus on.
Se gonge na huus; wot moste se
aars? Se konne Piet wel dóódslaan,
mar die kon d'r ok niks on doên.
Hee hod zellef ok waakt. Se sliepe
die nacht niet meer. (Messkien fer-
trouwde se de eerste dróóm meer
don de twiede|. Mar de diek bleef
héél in ellek gevööl. Doe wos de
Korst foorbee. Et wos een witte
Korst weest, dot wel Hordstikke
wit.
Imme Dros, dec. 1969.
Oosterend. Heden vertrokken van
hier de familie B en de jongeling V
tezamen 10 personen naar Amerika.
Een voorspoedige ries en welvaart
in het vreemde land zij hun deel.
In den Zandkuil bij Doolhof viel
Zondagmiddag een jongetje op den
grond met zijn arm onder het li
chaam. Wit als een doek en met
een gekneusden arm werd het
knaapje bij zijn ouders woonenden
aan Den Burg thuisgebracht.
Hedenmorge waren de kinderen
reeds vroeg uit den veeren om op
de gebruikelijke wijze luilak te vie
ren. 't Was alleraardigst om te zien
hoe zij zich uitsloofden om getuige
nis te geven dat zij geen luilakken
waren. Bloemen inplaats van vuil
zooals voorheen werden hier en
daar aan ramen en deuren opgehan
gen, papiertjes met het woord „Lui
lak" werden aangeplakt zonder
iemand leed of hinder te ver
oorzaken.
De trouwlustigen is dit jaar bijzon
der groot geweest. Gedurende April
en Mei zijn minder dan 23 paartjes
in het huwelijk getreden, grooten-
deels van den Katholieken gods
dienst.
In de Nieuwstraat is het rustig woo-
nen zou men denken, maar jawel,
de schoolkinderen tieren en
schreeuwen en vechten geen gebrek
Dikwerf wordt hier een bewoner
der straat lastiggevallen.
Voor de Katholieken van deze paro
chie was het Donderdag een rouw
dag. Een plechtige uitvaartdienst
werd gehouden voor Z.H. den Paus
Leo XI11. Van vele wooningen.
Salarisverhoging. De directeur gene
raal der Posterijen en Telegraphie
heeft bepaald dat aan beambten tij
delijk bij die diensten werkzaam,
voortaan ƒ1,80 per dag inplaats van
ƒ1,50 zal worden uitgekeerd.
De invoering van de goedkope boot
des Zondags gedurende de zomer
maanden zou, naar men hoopte het
vreemdelingenverkeer sterk bevor
deren. Texel profiteert er weinig
van, zeer weinig zelfs, zij voert al
leen wat maar reizigers uit. Het re
clamemaken voor dit schone eiland
door geschrift en beeld (de Gids en
ansichtkaarten) heeft eveneens wei
nig resultaat gehad, maar nu zal het
komen. Texel viert weldra feest, we
hebben het oog op de aanstaande
landbouwtentoonstelling. Dan zullen
de mensen van heinde en ver ko
men om te bewonderen Texelsch
schoone veestapel, de beste eigen
schappen van ons wolvee enz. enz.
(Fragment uit een redactioneel
artikel).
Ik tref deze mooie afbeelding aan in
„Noordhollandsche Oudheden" van
G. van Arkel en A. W. Weismann,
Amsterdam 1900, blz. 79. Je denkt
direct waar heb ik je meer gezien?
Inderdaad, de rechtse steen staat
trots voor de Oudheidskamer in de
Kogerstraat van Den Burg. Maar nu
de linkse stenen zuil. Deze lijkt op
t)-
de tekening groter en vooral mooier
bewerkt. De vraag rijst dus of ie
mand zich omtrent deze zuil iets
kan herinneren. De schrijver
spreekt van Walenstraat B 170, doch
op grond van de nummering in
1899 zou nummer B 170 op de hoek
Kogerstraat en Stenenplaats moeten
zijn. Inlichtingen hieromtrent zie ik
met belangstelling tegemoet waar
voor reeds bij voorbaat dank.
N. Huysman Rzn.
Grenssteenen Walensiraat 170 in Den Burg.
Walenstraat I! 170 ziet men twee Laat-Gothisclie grenssteenen.
5
