DE KERMIS
Uit de Tfexelse Courant
van September 1929
We zijn midden in de kermisweek
en afgaande op het bezoek, dat tot
heden gering was, heeft het er veel
van, dat de kermis haar tijd heeft
gehad; kermis is er wel, maar de
rechte kermisgeest ontbrak tot
heden.
Maandag, Dinsdag en Woensdag
„stil", Donderdag wat drukker, doch
wij hebben de kermis anders veel
drukker gekend.
Straatmuziek is er dit jaar, we zou
den zeggen, te overvloedig; op 't
eind van Den Burg is een echte
Zigeuner-kolonie. Daar ziet men tal
van vrouwen, mannen, meiden en
kinderen, die in ruil voor de centen
der ingezetenen hun erbarmelijke
muziek, zang en kromme sprongen
ten beste geven, kampeeren. De el
lende die de toeschouwer daar ziet
is treurig en zelfs schijnen de men-
schen er niets of weinig van te voe
len, want des avonds ziet men die
barrevoets gaande bedelmenschen
zich wijden aan den dans, walsende
op de melodie van een draaiorgel.
Doch nu wordt het tijd, dat we eens
gaan vertellen wat er alzoo te zien
is.
Op het kermisterrein niets bijzon
ders, overigens „elk wat wils". Een
paardenspel en twee toneelgezel
schappen, die voorstellingen geven,
bovendien trad Woensdag- en Don
derdagavond in hotel Texel op de fa
milie Abr. de Winter. Vanwege de te
wachten berichten betreffende de
uitslag der herstemmingen, konden
wij slechts een paar nummers van
het programma bijwonen en.... nu
ja, „goede wijn behoeft geen krans".
Wat De Winter geeft is goed en
komiek.
Donderdag zijn wij de uitvoering
van „Op Hoop van Zegen" gaan
zien, dat door de firma Bakker werd
opgevoerd.
„Op Hoop van Zegen" is een sociaal
stuk, geeft een juist beeld van 't in
nerlijke visschersleven, van de geva
ren daaraan verbonden en maakt
aanschouwelijk de misstanden in
dat leven.
Over de opvoering zullen wij niet
uitwijden, alleen zij vermeld, de fa
milie Bakker gaf goed spel te genie
ten: vooral aan mevr. Vink een
complimentje voor de uitbeelding
van Kniertje. Als nastukje kregen
we „De terugkomst uit de stad", dat
nogal de lachlust opwekte.
Door het gezelschap Stoel en Spree
werd in „de Vergulde Kikkert" op
gevoerd „de Wees van Genève",
naar men ons welwillend mede
deelt, was de vertolking van dat
stuk meesterlijk, doch drama's, 't is
bekend, wil men hier niet en ver
moedelijk dientengevolge was er
slechts weinig publiek.
Jammer, dat de zaal verre van ge
vuld was. Het gezelschap had èn
om zijn spel èn om zijn gunstige be
kendheid op meer mogen rekenen.
Vrijdag gaf dit gezelschap geen
voorstelling.
Het circus Robinson, een kleine,
maar nette tent, waar men soms
een aardig staaltje van paardendres-
suur, een athleet, die je bijna in
staat zou achten, Atlas, die volgens
de oude Grieken den aardbol
draagt, af te lossen, een clown die
de lachlust weet op te wekken en
nog veel, veel meer, ziet, geeft eiken
avond een voorstelling. Men verzui-
me niet eens te gaan kijken.
Vrijdagavond was de schouwburg
tent van de firma Bakker weder ge
heel gevuld, opgevoerd werd „Jan
Smees". Het leven in de achterbuur
ten te Amsterdam (dat van Maurik
zoo natuurlijk wist te schetsen]
werd getrouw weergegeven. Het pu
bliek was ten zeerste over het spel
voldaan, de verschillende rollen en
vooral die van Jan Smees, werden
goed vervuld. Als nastukje gaf men
„Jochem Pezel" dat zeer in den
smaak viel. De domme Jochem
Alkmaar Sundagévend 29 Sept. '29
Beste Duunker,
Se sette ollegaar „beste Duunker"
bove de briêve os opskrift, deerom
zei ik et ok mar doên. Mar kenne
doe ik je niet, deerfoor is et ol te
veul jare lede, dot ik op Tessel
weunde. Je het meskien mien gróó-
touwers beter kenne. Dot wazze
Giesbert Duunker en Maartje Dis
per. Die weunde in de Kerrekepiêp
an 't Skil. Dot doe nag kinder wazze
fon iên of twie jaar, deer benne nou
nag een hóóp fon trouwd en hèèu-
we zellef een huushouwe. En mien
gelieke weer ik uut skool of éves
foor de stréétlonteres onginge, mee
speulde, die benne foor zó vóórt se
nag leve net os ikke, oud. En ja, ik
weet et nag as de dag fon guster dot
we don in 't skemertje in een gróte
kring om een brondend keersie lie-
pe, en don „in Holland staat een
huus' songe, en olie vrouleu na
óóns kieke en luustere. En ik lees
ok nag oltiêd et Tesselaartje, en nou
jullie et Tessels dialect weer on 't
ophale benne, kreeg ik deer ok skik
in. Et skrieve zal meskien nag wel
fuddere, mar et uutspreke ben ik
wel ferleerd. Nou, meskien kom ik
deerfoor nag welderes na Tessel
foor nachies, mit kerremes of zóó.
Os er don nag iên of are ouwe ken
nis is, die na et kerremes-inleue
gaat te kieke, en om et eerste deunt
je gaat, don doêne we dot mit me
kaar. Mar niet meer mit iên skeppie
uut de kom mit brondewiên mit
boontjes. Mit kerremes hèèuwe we
dot nooit deen. Doe wazze we ol
zóó wies, dot et zóó niet hoorde, ol
legaar on dezelfde lepel likke, mar
os kiender os d'r een bruud wos,
wist je niet beter. Ik sien mien eige
nag staan gnokke foor et huus fon
ouwe Antje, doe d'r zeun Jaap
15
deed het publiek dikwerd hartelijk
lachen.
Nog niet lang waren de voorstellin
gen in Schouwburg en Circus geëin
digd of een hevig onweder verge
zeld van plasregens brak los en
bleef zeer lang aanhouden.
Heden zaterdag wordt door het ge
zelschap Stoel en Spree gegeven:
„De voddenraper van Parijs". We
reldberoemd successtuk van F.
Perat.
Het gezelschap firma Bakker geeft
om 2 uur kinderenvoorstelling en
om 8 uur: „De bittere pil". Ook in
het circus Robinson wordt een kin
dervoorstelling gegeven.
Texelse Courant, 1 juli 1905.
In 1964 wier de kerremes foor et lest
inleud deur Burregemeester de Koning.
De kerremes liekt dut jaar foor et lest
op de Groeneplaas houe te weze.
trouwde mit sien TYijn. Se gawe
puur zon brulloftpartee, en singe
dot ik dee:
De bruud, de bruud de huur
is uut
De zorreg komt on
Ik wèèns je veul zege mit je
nuwwe mon
Mien elleboog, mien keel is
dróóg
Ik wow zóó graag eris
drinke,
Don zei de dorst wel sinke.
Op et lest deer ging de deur ope, en
deer kwamme se mit de kom mi
brondewien en resiene. We dronge
mekaar en vompe, dot begriep je,
bang dot je niks kreeg. En net doe
ik al aardig fooruut skadderde, sien
ik mit dezelfde veert, in de vöörte
mien zussie onkomme. Nou, we
mochte fon Moeder niet om een
skeppie frage, dot ik mitiên wegkru-
pe achter de are kiender, en krigge
dee ik fon de weeromstuut lekker
niks. We gnichele d'r nag welderes
om.
Mar ik skei d'ur uut Duunker, et us
ol niet vróóg meer. Ik wor sléperig,
en de puus sit te skreeuwe foor de
deur. Hee het sien skutteltje mellek
hod en wil na bute, dot is geweun-
te. Fenochte wos ik nag kwaad op
em. Doe het ie een endje fleis fon
mien bróód ofstole, stikkebordje en
olies over de grond, stik natuurlijk.
Ik zot net irrepels te skille, dot doen
ik oltiêd onder koppiestiêd. Aars
hod ik d'r wel eerder bee weest.
Zeelings hod ie nag wel een mep
fon me te pakke. En effies derna
het ie weer een feugeltje opfrete. Ik
kreeg d'r een krochbeu fon, zóó
kwaad wier ik. Nou kroch ik de
leste tiêd veul, maar zóó bluuf ik
onde veert, en me appelesien wordt
foor me neerleit, 't bewies dot et
bèèdtiêd is. Dot is zóó mien ge-
weunte om éves foor et slépe zokse-
wot nag te gebruke.
Een oud-Tesselaar
