De löndmeter
en et hondje
fön Pacha
een flinke Dienstbode
Liefst Dagmeid.
maar de swörtköppe en de kok-
meeuwe make d'r nou ok heel wöt
dóód. Sówwe se die meeuwe teuge-
wóórdig niet te veul beskerreme?
Yroeger sag je ok veul meer klüte.
Ön de westkant fön de Watermoole-
weg leie se temet overöl en bee de
Wéél op de Wilde leie d'r ok puur.
In de Prins leie d'r verskeie bee de
Mooleköllek en bee de kreeke die
hiir en deer in et lönd logge. Ok aa-
re feugels zóó ös mareis, kragema-
kers en tjerreke sag je vroeger veel
meer, die leie overöl in et lönd en
ok in de nöölle. Deer leie se in 't
Gróóte Flak, Kaperflak, Nóórdflak,
Pieterróózeflak, 't Zonneflakkie en
zellefs in de binneflakke fön de bü-
teriggel. In et Gróóte Flak lagge ok
puur snippeëitjes en die benne d'r
ok temet niet meer. 't Is wel be-
gróótelek, fiende jullie ok niet.
In de broêdtiid kónne se zó leuk in
de lucht vliige en op iin vlerrek d'r
eige na benede late föölle, wöt een
bezonder snorrend geluud gaf. Se
leie d'r eitjes zó secuur weg, döt je
ze temet niet fiende kon, en je most
de z.g. tóóretjes in het grös öl in de
gate hèèwwe, wow je se fiende. Ik
denk zó bee mien eige, sówe se d'r
niet te lang jacht op maake. In April
ös de béésies öl lèègge, magge se
niet skote worre, ös se d'r tot hallef
Feebrewarie óp jaage sówe, wös döt
lang genog.
Doe we nog jonges wözze, beskouw-
de we et öltiid ös 'n sport, wie de
mééste kleine eitjes fön liewerikke,
stöögies (tapuiten), kneutjes en
gröspiepertje (vinkies noemde we
die) kon fiende. Ok sochte we na
paapies, kwikstéértjes, rietgörsies,
zwaalüwtjes en nag méér. Maar, zóó
ös ik öl skreef, uuthale deeë we die
niet. Ik hóóp döt olie jónges en mei-
kes d'r nag zó over denke, wönt et
mooiste op Tessel is en blüft toch de
feugelwééreld, zó mooi ös je die
nörreges fiend.
Maar nou skei ik d'r mee uut, aars
wordt et ferhaaltje veul te lang.
Groetend,
Eisoeker.
(Texelsche Courant, 26-3;30)
REGEERINGSVISCH
De Burgemeester der gemeente Texel
brengt ter openbare kennis, dat Don
derdag 10 Februari a.s. aan de Waag
te den Burg waarschijnlijk weder Re-
geeringsvisch verkrijgbaar zal zijn.
Texel, 8 Februari 1916.
De Burgemeester voornoemd,
BUIJSING-DAMSTE.
(9 februari 1916)
GEVRAAGD:
Loon f3 per week.
A. DROS Garritsen.
(9 februari 1916)
Et zei 'n goeie seuvetig jaar lede we-
ze, döt er op de Mient een heidflak-
te, weer nou öl meer ös dorteg jaar
dennebóme staan, d'r nag een plag-
gehut sting, weer twie ouwe mèènse
weunde.
Fön bute öf so je sèègge, döt et een
sképeboe wös, maar ös je d'r in
kwam keek je je óge uut, zó skóón
en gnap ös et er wös.
Hóóg wös et er niet in de kamer,
maar d'r lög toch 'n gnappe zolder
in en ok de wönde wazze mit hout
betimmerd.
Een klein raampie gaf wöt licht en
veerders wös d'r ééves een
peterolie-lamp, weer de oudjes toch
nag wöt konne leze of stoppe of
breie.
De ouwe baas höd een stikkie
groênlönd en ok een tuuntje. Op et
endje lönd stinge en paar geite foor
de mellekeree en in et tuuntje teel
de ie irrepels en groente foor et hé
le jaar.
Omdöt se dicht bee et strönd weun
de, hödde se et héle jaar hout om te-
stoke en ok gebruukte se veul heid,
döt hee fön de Mient moch steke en
weerfan ie ok ön de bakkers fer-
kocht in et durrep.
Hee brocht die heid dön in een
dréégsel op sien rèèg deer na toe,
wöt sowöt een uur lópe wös.
Zó ik öl seide, et wözze iênvoudige
mèènse, die d'r eige levetje leefde
en gien mèèns kwaad of te kort
deeë. Ok hödde ze een aardig hond
je, een klein keffertje, maar ie dee
giên mèèns kwaad.
Ik wös d'r veul mit mien vader
weest en fond et héél geweune
mèènse, maar foor freemde wös d'r
een soort geheimsinnigheid om et
huus gelege.
Zó wös et op een keer döt er een
löndmeter op óóns eiland kwam en
8
ok deer de Staatsgronde mete moste
worre. Me vader en nag iên, die in
de Kóóg weunde, moste de mön
deerbee hellepe.
Ze hödde mit mekaar öfsproke om
die freemde d'r er in te late loöpe
en er es te kieke, of döt ie zóveul
lef höd ös ie d'r uut sag.
Flak bee de hoek fón et hutje most
een iezere pen in de grond slege
worre, om dön fön deer uut de
meetlient ön te trekke en zó te me
te. Maar wie most döt doên. Mien
vader dee net of ie niet durrefde,
wönt seide ie, ös je bee huus komt
en de hond hoort je, dön begint ie
mitiën te keffe en dön komt die
vrouw uut huus en dön bei je nag
niet gelukkig. Os nou die meneer et
zellef wow doên, most ie sien skoe-
ne uuttrekke en op koesies d'r
sluup-sluup op of gaan.
D'r most mete worre, dus de lönd
meter, die de klespraat gloofde, dee
sien skoene uut en gong op toontjes,
mit de pen in sien hönd na de hoek
fön huus om die pen in de grond te
zette.
Je begriept dat vader en die are
vent d'r eigen verkneukelde doe ze
'm deer op toontjes deur de nötte
heid sagge lóópe.
Net wös de freemde bee de hoek
fön huus komme, of déér begon et
hondje te blaffe, nou döt wös klaar
hoor! Hee liet de pen en öl in de
steek en gong ön de haal, een héél
end weg, Over een tuunwööltje,
stroffelde over een lient weer de
geite ön vost stinge, floog overend
en dukelde effies later in een drin-
keskollekie weer in in de ölterasie
gien erreg in höd höd.
En vader en sien maat liepe foor de
sjeu ok een endje hörd weg, maar
lache döt se deeë, 't wös of d'r gien
end ön kwam.
Toen höd de löndmeter et eindelek
deur, döt se em foor de gek houe
hödde, want et blaffe hield op en
d'r kwam giên mèèns na bute!
G. J. Logman.
(Uit de Speelwagen)
