Mit meikes knechies, zó wee doên
Dót dóönst men mit veul meer fesoen.
Hierna kwam weer een aare dèèns
'k Geloof 't hiete op sien Frööns
Teméénste, Jawik lachte him höllef slap
Se spronge zóó ós Jawik seid
"Gelop". maar 't wós een aare grap
Zó gek os kóllevers in de weit
Die 't fóórjaar üt de stööl
Gaane^net zó wild en net zó móói.
Het doónse hód fóór eerst een end
Doe speulde d'r maar ölliin een vent
Een lillek deuntje op 'n viejool,
Ik docht, nou dót is apekool.
't Wós üt en 't mönsvolk mit mekaar
Dót maakte op iins 'n gróót misbaar
't Klapte en stompte oppe grónd
Dót 'k Jawik geniins meer ferstond.
Ik froeg an Prins de köstelijn
Wöt of dót wós; wèt denk je Trijn?
Hee seid, nou, dót is 't applausement,
Aars seid die niet, die móolle vent.
Doe folgde 'r nag 'n döónsie weer,
Dót wós wel mooi deuze keer,
't Wos nou een "effentieve" dööns,
"Kerielje" hiette 't op sien Frööns,
Dót leek nag veul op öonse dóóns
Want dón weer vrouws en dón weer möns
En naaderhönd weer öllegaar
En dón weer eeve paar ön paar
Kom, seg Jawik, nou doên ik mee
Dót is gemakkelek, jeemienee
Dot hêèwwe wee toch ök nag leerd
Zóó mooi os iin het maar begeert.
Deer gong Jaap mit me oppe baan,
We gonge naast mekaar maar staan
En liepe don weer deur mekaar
Mit ól die gróóte juffers maar.
Eerst gong 't goed, maar op 't lest
Is 't weer; 't ging niet öl te best
Want o, die speulmon riep zó raar
Sjassee Aafdam, aafhat wos 't maar.
Eerst döcht ik, ik dót ie op me skold
En dón, dón wós 't of dót 't Jawik gold
Maar later hoorde ik wót 't wós
öl wós sien Fróöns ós 't zuiverst glós.
Doe dót üt wósöl weer wót aars
Een gonge blaasde 't bont en paars
Op zo'n trompet, 't wós een hoeboe
't Gong maar öl maar, boe, boe, boe.
Hee hiew mit blaaze nauweleks op
Of 't wós weer heibel, heurie-op
Krek een leeve ós de eerste keer
't Wós applausement doe weer
Nou in 't Kesert wós 't erg mooi
Os 't deen is, *t aare jaar mit 't hooi
Dón krauw ik Jawik weer op zee
Want mèèns ik ben er zó graag's bee.
