1 IN_MEM03IAH_J_. A1_v1d._VLIS Op 9 juni 1986 overleed de heer J.A. v.d. Vlis, beschermheer van onze vereniging en ereburger der gemeente Texel, in de leeftijd van 86 jaar. Ik bezocht hem nog op 16 mei 1986 in het ver pleeghuis Hogeweij te Weesp, waarin hij sinds februari van dit jaar werd verzorgd. Ik trof hem nog wel in een redelijke toestand aan, al had hij van tijd tot tijd veel pijn en was het een schaduw van de Jan van der Vlis, zoals we ons die uit zijn vitale jaren herinneren. Hij wist zich weliswaar verschillende dingen niet meer exact te herinneren, maar als het om historische zaken ging, beschikte hij nog over een feilloos geheugen. De weekends bracht hij veelal nog in zijn woning in Blaricum door en Erne van der Vlis bezocht hem in het verpleeg huis dagelijks gedurende langere tijd. Op 12 juni 1986 werd hij begraven op de algemene begraafplaats te Blaricum. De belangstelling van Texel was niet groot; Adri van Opstal vertegenwoordigde de gemeente; zelf was ik er op persoonlijke titel en namens de Historische Vereniging aanwezig. Ook de B.V. v/h Langeveld De Rooy was uiteraard vertegenwoordigd. De schare belangstellenden uit zijn naaste omgeving was zo groot, dat de bescheiden aula - waarin voorafgaande aan de teraardebestelling een lied ten gehore werd gebracht - te klein was om ze allemaal te bevatten. In mijn herdenkingswoord memoreerde ik de grote verdiensten van Van der Vlis voor Texel, zowel wat betreft de vastlegging en het onderzoek van de historie als ook op een breder terrein (zijn oproepen voor het behoud van bepaalde monumenten; de verwerving van belangrijke kunstkollekties door de gemeente). Dat een 65-iarige relatie met Texel niet alleen maar hoogtepunten kende, maar ook wel minder prettig ervaren momenten, leek mij onvermijdelijk. Ik konkludeerde dat Van der Vlis in feite een bigamist is geweest; naast zijn huwelijk met Erne is hij ook 65 jaar met Texel getrouwd geweest. Na enkele andere sprekers sloten twee van zijn zoons de plechtigheid gezamen lijk af door nog eens de grote persoonlijkheid van Van der Vlis te belichten en te benadrukken welke waarde zijn voorbeeld voor hun persoonlijk leven heeft betekend. Zij deden dit op een dermate indringende wijze dat we alle maal het kerkhof wat aangeslagen verlieten om ons dan weer te realiseren dat het fraaie voorjaarsweer eigenlijk geen droefheid tolereerde, maar nog eens symboliseerde dat er reden is voor dankbaarheid dat dit rijke leven tot een voleinding is gekomen en betrokkene voor verder lijden werd gespaard. De naam van Van der Vlis zal op Texel nog heel veel vallen. Op zijn pioniers werk zal worden voortgebouwd. Op onze vereniging rust in dit verband een taak. He kunnen er dankbaar voor zijn dat we hem op 6 december 198^ nog op een verenigingsavond in ons midden mochten hebben. Het deed hem duidelijk goed te zien dat de belangstelling voor de Texelse historie geen eenmans zaak meer was, maar dat velen er zich bij betrokken voelden. G.A. Oskam

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Historische Vereniging Texel | 1986 | | pagina 3