31 Toen Siem in die tijd een esperanto-kureue volgde, kwam hjj in kontant met de gebroeders Gys en Joh.M. Duinker, die ook alle verwachting hadden van de door de Poolse Jood Zamenhoff ontworpen wereldhulptaal. De uitvinding van de eeuw, want in nog geen dertig uur studie kun je met esperantisten uit welk land ter wereld ook converseren en daarmee lag voor Siem dus de wrfg open naar nog onverkende verten! "Als je toch op reis gaat, maak dan meteen wat stukjes voor de krant". Duinker kreeg zijn zin en zo kwam elke week wel een reisverslag in de Texelaar. Siem's langste en moeilijkste trip was een reis door Duitsland, Oostenrijk, Italië en vervolgens over stekend naar de Afrikaanse noordkust. Vandaar via Spanje terug. We schrij ven dan 1935^ Natuurlijk moest Siem ook eens kijken wat er bij dat stie- renvechten allemaal gebeurde. Hij had al spoedig meer belangstelling voor de verhouding tussen de bezoekers op de goedkope, zonrijke tribunes en de met meer aardse goederen gezegende Spanjaarden, die schaduwrijke zetels konden betalen. Er werd over en weer geschreeuwd en de verwensingen stort ten zich als vloedgolven over de ruggen van de matadores, stieren en "links" en "rechts". Siem gewaagde van de gisting in dat door de natuur zo rijk gezegende land. Helaas kwam zijn voorgevoel helemaal uit: nog geen jaar later brak de door generaal Franco uitgelokte burgeroorlog uit, die vele handerdduizenden slachtoffers zou eisen, en de Spanjaarden geen stap verder bracht. De crisis greep steeds verder om zich heen, Op een goeie morgen zagt Siem aan het ontbijt: "Jaap Graaf en Jaap Rijk maken het goed in Zuid-Afrika, ik geloof dat ik er ook maar heenga". Vader De Waal probeerde zijn op avontuur beluste zoon meteen tot andere gedachten te brengen, maar hij voelde wel dat Siem niet tegen te houden zou zijn. Ook An Tiessen-Spaans vond het erg jammer dat Siem er vandoor ging, want op bijna alle dorpen had hjj kursussen in het esperanto gegeven. Zij wilde hem wel vervangen, "maar Siem deed het zo leuk". In Afrika werkte hij eerst twee volle jaren bij een baas en begon toen samen met Jaap Graaf zelf een bedrijfje. De vraag was "Hoe worden we bekend en aanbevolen?!". Heel handig waren ze bij iedere inschrijving spotgoedkoop en leverden bijzonder goed werk op. De naam was na enkele jaren gemaakt: toen kon je met een gerust hart de duurste inschrijver zijn: de gunning was al onderweg!! "Op die manier werden we mannen in bonus" kon Siem dan glunde rend opmerken. Jan P. Strijbos, op rondreis door Afrika,: "Wat bezit die broer van jou toch een geweldige taktiek om zijn zwarte werknemers aan de slag te houden." Ja, de verstandhouding met zijn personeel was uitstekend. Het lag dus voor de hand dat de voorman -een kleurling- door Siem uitge nodigd werd een reis mee te maken naar Europa. Ze mochten echter slechts gedeeltelijk SAMEN reizen: van Durban tot Johannesburg moest de kleurling een ander toestel nemen, speciaal voor niet-blanken gereserveerd. Siem heeft in dergelijke gevallen zijn schouders maar opgehaald en er het zijne van gedacht. Acht jaar na zijn vertrek van Texel werd Siem ingedeeld bij het Springbok- regiment, onderdeel van de Prinses Irene Brigade. Siem was destijds op Texel afgekeurd voor de dienstplicht, maar toen was iedereen gauw goed genoeg om Hitier uit te schakelen. Als "frontlijnziekendrager" heeft Siem heel wat slachtoffers buiten de vuurlinie gebracht. Eén van zijn mooiste dagen was zjjn komst naar Texel in mei 19^5» In Den Haag wist hij een chauffeur plat te krijgen voor een rit naar Den Helder, waar de Duitsers nog heer en meester waren en dat ook graag demonstreerden. Gearriveerd bij de Texelse boot in het Nieuwe Diep dacht iedereen water te zien branden "Verrek, daar heb je Siem de Waal!". Piet Hillen was één van de Texelaars die meteen op zijn ploffiets stapte om Siem -altijd bevriend geweest- in Skil te verwelkomen. Meteen had hij daar honderden handen te drukken, de intocht van Sinterklaas was er niks bij, temeer doordat Siem zo'n tien duizend sigaretten had weg te geven! September 19^5 ging hij weer naar die Outransvaal, waar de troffel opnieuw met élan ter hand werd genomen.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Historische Vereniging Texel | 1986 | | pagina 33