30 IN MEMORIAM SIEM DE WAAL Toen zowel de Heideree Courant als de "Texelaar" berichtten, dat Siem de Waal CHzn plotseling na een hartaanval in Pieter Maritzburg, Zuid-Afrika, was overleden, was ongetwijfeld de algemene reaktie van diegenen die hem goed of slechts oppervlakkig gekend hebben: "ach wat jammer, erg jammer". Hij dacht zelf bovendien nog aoveel moois voor de boeg te hebben: lagen in zijn kantoortje niet een serie tickets klaar in verband met een trip -als reisleider- naar India? Het zou zijn bezoek aan het 81e land geworden zijn. Als je nagaat wat Siem in Zuid-Afrika en voordien op zijn geboortegrond zelf gebouwd heeft, vraag je je af waar hy al die reistijd vandaan gehaald heeft. "Siem heeft wel geleefd!" hoorde ik dezer dagen herhaaldelijk op merken. In de advertentie, die zijn heengaan meldde, had gestaan kunnen hebben: "Na een welbesteed leven". Ik durf te veronderstellen dat menigeen hem om zijn aktiviteiten, levensgenieter en in zoveel belangstellend, wel een beetje benijd zal hebben. De Historische Vereniging Texel vroeg me een artikeltje te schrijven over Siem. Dat ia een niet eenvoudige opgave, want met welk facet moet je begin nen. Er doen zich immers legio onderwerpen voor, die mijzelf zeer interes seren, maar wat pakt een ander? Als ik in vogelvlucht de levensloop van Siem tracht te releveren, zie ik hem allereerst samen met Wim van Leersum er op uit trekken voor het uitbreiden van zijn eierverzameling spreeuwen en musseneieren hadden ze al genoeg van onder de pannen uit de lage huisjes aan de Gasthuisstraat te pakken gekregen, maar de zeldzame soorten - graapiepertjes tot (streng verboden!) lepelaareieren- waren een moeilijker genre. Dan zien we hem als subreisleider: kapitein W.H. Lap had zich als gepensio neerd zeeman opgeworpen als organisator van jongerenuitstapjes, terwy'1 hij in het Glazen Paleis ook af en toe iets vertelde over zijn belevenissen tijdens zijn wereldreizen over dikwijls vervaarlijk spokende oceanen. Ik hoor Lap nog zeggen: "Siem, trommel jij (zal wel "jee" gezegd hebben) weer eens een zootje jongelui bij elkaar, ik wil eres met ze naar Amsterdam". Misschien is in die periode de stoot gegeven om meer van het land achter de vaderlandse grenzen te willen ontdekken. Maar vader De Waal vond het verstandiger om Siem eerst in de gelegenheid te stellen zijn op de openbare en later christelijke school opgedane kennis via de u.l.o. wat uit te brei den. Daar zou Siem -dacht vader- het wel goed doen, vooral talen zouden hem trekken. Was ook zo, maar in de enge schoolbank hield hij het al spoedig niet meer uit: samen met Jaap Geus ging hij een weddenschap aan wie de meest stomme fouten zou kunnen maken. "Dat wordt genoeg niks met je zoontje" had meester Br: gezegd. Toevallig werd dit gesprek opgevani door de Weststraatse buurman van meester Brak, Niek Graaf, die samen met zijn broer Jaap een aannemersbedrijf had gesticht. Toen vader De Waal daar de volgende och tend met zijn melkkarretje verscheen, vroeg Niek of Siem misschien bij hem zou kunnen komen als leerling-metselaar. Toen Niek in de crisistijd naar de vastewal verhuisde, besloot Siem voor zichzelf te beginnen. Aan de toenmalige Suiderweg - nu Beatrix- laan - bouwde hij als negentienjarige twee huizen onder êên kap. Natuurlijk moesten ze versierd worden met een Espe- rantoster - je kunt ze vandaag de dag nog bewonderen. Helaas, toen de huizen klaar waren bleken ze onverkoopbaar; goudsmid Reinier Bakker Hzn kocht ze op voor negentienhonderd gulden per stuk, met voor- en achtertuin. Daar was dus geen droog brood mee te verdienen.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Historische Vereniging Texel | 1986 | | pagina 32