Miep Schouten, foto 2016.
7
Sociaal bewogen en muzikaal begaafd
Om de naam Jaap Beemsterboer voor Waarland in herin
nering te houden is na de verkaveling in 1957 de verbin
dingsweg tussen de Veluwe- en de Weelweg naar hem
genoemd. Dit heeft hij ongetwijfeld verdiend. Hij was
een sociaal bewogen man, vooral op het gebied van
muziek. Een leermeester van hem was Albertus Boon.
Op 30 oktober 1919 werd de eerste H. Mis opgedragen
door pastoor J.J. Vollering in de noodkerk in de boerderij
van Cees Blankendaal. Het zangkoor bestond o.a. uit
Dirk Veldman, Jan Zutt, Jaap Beemsterboer en een aantal
jongens. Kort daarna werd Beemsterboer dirigent van dit
koor. In 1927 was hij de initiatiefnemer tot het oprichten
Concurrent-collega bakker
Rond 1915 stopte Gerrit Wester met zijn bakkerij
(nu: Kerkstraat 8 en 10). Zeven jaar later werd
deze met het woonhuis verkocht aan Cor Jong
kind. Hij was getrouwd met Grietje Dekker, een
dochter van Andries Dekker en Betje Leek. Deze
nieuwe eigenaar, met veel familie in Waarland,
werd voor Beemsterboer een concurrent.
Hoewel het aantal woningen in Waarland in die jaren
toenam en er veel kinderrijke gezinnen waren, bleef het
voor beide bakkers moeilijk om de eindjes aan elkaar te
knopen. De prijzen van de kool en andere tuinbouw
producten waren slecht, waardoor de tuinders weinig
inkomsten hadden. Om geld te besparen werd er in veel
gezinnen zelf gebakken. Meel en gist kochten ze bij de
bakker, ’s avonds werd het deeg klaar gemaakt en ver
volgens in een of meer broodblikken gedaan. De vol
gende ochtend was het deeg gerezen en bracht een van
de kinderen de blikken naar de bakker. Deze deed ze in
de oven en tussen de middag werden de blikken met de
versgebakken stoeten opgehaald.
Niet alleen bij de bakker maar ook bij andere midden
standers werd veel op de pof gekocht. Toen het bij de
tuinders financieel wat beter ging, werd er bijna in alle
gevallen alsnog betaald. Ongetwijfeld heeft Beemster-
boer zijn hand weleens over zijn sociale hart gestreken
en een openstaande rekening verscheurd.
Miep herinnert zich
Miep Schouten-Jonker
woont op Sabinahof16
en herinnert zich: Ik
woonde naast de bak
kerij van Beemsterboer.
Omdat ik geen moeder
had, kwam ik daar vaak
over huis. Toen buurman
Beemsterboer overleed,
was ik elf jaar en ik kan
hem nog best voor me
halen. De muziek was
naast zijn werk zijn lust
en zijn leven. Hij had een
piano en een orgel.
van het fanfarekorps St. Gregorius. De beginjaren waren
niet gemakkelijk, want bijna niemand kon noten lezen.
In de bakkerij werd gerepeteerd, hij zong voor en de
leden moesten het naspelen. Hij was niet alleen dirigent
van het korps uit Waarland maar was ook vele jaren in die
functie verbonden aan de fanfare St. Martinus uit ’t Veld.
Wat een energie moet hij gehad hebben. Want hij was
ook nog voorzitter van de middenstandsvereniging en
vanaf september 1935 tot zijn overlijden in 1939 lid van
de gemeenteraad van Harenkarspel.
Er was altijd wat te doen
Het gezin Beemsterboer-Bakker bestond uit vier kinderen:
Piet, Cor, Annie, Trien en Marietje Jonker, die thuisge
haald was. De moeder van Marietje overleed in 1923 en
haar vader Klaas Jonker een jaar daarna. Van jongs af
moesten de kinderen meehelpen, want er was altijd wel
wat te doen. Er was een knecht, vaak in opleiding. Hij
was intern en sliep in het knechtenbed boven de bakkerij.
Het was ook voor hem hard werken, zes dagen van veel
werkuren en ’s zaterdags na vieren mocht hij pas naar
huis. Eén van hen was Lou Groen uit Waarland.
Vlnr: Cor, Annie, moeder Nel, Marie Jonker, vader Jaap, Trien, Piet.
Het meel werd gebracht door Maarten Slijboom, de
molenaar van Oude Niedorp of door Jan Dekker uit
Waarland. Deze laatste haalde met paard-en-wagen en
later met zijn auto zakken van 50 kilo bij meelfabriek
Alkmaar. Bij de bakkerij aangekomen, werden ze langs
een smal trapje naar de zolder boven de bakkerij ge
bracht. Dit was zwaar werk voor de vrachtrijder.
Het brood en de bij-artikelen moesten van goede kwali
teit zijn. Zo niet, dan ging men naar een andere bakker.
Nee verkopen kon niet, maar brood overhouden was ook
niet economisch. Om enigszins uit de kosten te
komen, werd het overgebleven brood en het meel
dat van de vloer werd geveegd aan de varkens ge
voerd. Ze stonden in een kot achter de bakkerij en
wanneer ze vet genoeg waren, gingen ze weg voor
de slacht. Zo verdiende Beemsterboer er nog wat bij.
De concurrentie werd nog groter toen deze knecht in de
zomer van 1935 een bouwvergunning voor een woon
huis met bakkerij bij de gemeente aanvroeg en deze ook
kreeg. In datzelfde jaar opende Lou Groen zijn zaak
(nu: Kerkstraat 42 en 42a).
- w»»»
