21
«1
J
22
Om nog even op zijn eigen 50-jarig jubileum
terug te komen: hij ontving toen bijvoorbeeld
een brief van Drs. Ko Schuurmans, pastor
van het bisdom Haarlem, in functie van het
bisdom als coördinator en liturgist Pastorale
Dienstverlening. Een twintig jaar jongere
pastor met veel waardering voor de wijze
van werken zoals hij die van Jan had mee
gemaakt. Wat een tijd en waar blijft de tijd!
Jan Zutt en de vijftien mede-wijdelingen voor het bisdom Haarlem. Warmond
15 juni 1957. Vlnr: Bovenste rij: Jan van der Velden, Ben van Sante,
Kees Spiekerman, Jaap Suidgeest, Bertus Groot. Middelste rij:
Leo Timmermans, Piet Hoogenboom, Gerard Tol, Jacques Bloem,
Dirk Dekker, Dirk Brandsen. Voorste rij: Jan van der Plas,
Jan Broersen, Jan Zutt, Dirk Braakman, Piet Kolkman. Album: Jan Zutt.
Wat heb jij een hoop meegemaakt en mee
gemaakt! Vaak denk ik: aan die emeriti heb
je meer dan aan de recent gewijde priesters
van de nieuwe lichting. In jullie blijft
Vaticanum II tenminste nog voortleven!
Laten we, nu toch wordt teruggeblikt, eens
luisteren naar wat pastoor Piet Hoogenboom
zich van een reünie herinnerde, waarbij
aan iedere deelnemer de vraag was gesteld
hoe hij zijn leven als priester had beleefd.
Het verslag van die gebeurtenis was Piet
kwijt, maar het antwoord van Jan was hem
bijgebleven: Aan het pastorale werk had
hij vreugde beleefd. Toch zou hij niet meer
kiezen voor het priesterschap. Hij zou
pastoraalwerker worden. Het celibaat was
hem heel zwaar gevallen.
Vlnr: Gerard van der Reep, Nico Zutt, Ans Zutt-Nannes, Jan Zutt,
Emma Zutt-Bruin, Carla van der Reep-Balm, Riet Burger-Zutt, Piet Zutt,
Gré Zutt-Karsten. Sabinahof, 2007, 50-jarig priesterfeest. Album: Jan Zutt.
Gelukkig heeft hij zijn Overweging bij zijn 50-jarig
priesterfeest op schrift nagelaten. Nog geen veertig
regels maar toch persoonlijk genoeg om eruit op te
maken, hoe hij zelf terugblikt. Hoe is het mogelijk:
vijftig jaar, met zijn ups en downs en natuurlijk ook,
als je die tijd enigszins overziet, met de vraag: wie of
wat heeft mij op de been gehouden? Dat vraagt toch
iedereen zich wel af bij een gedenkwaardig feit: Hoe
is het mogelijk dat ik er niet onderdoor ben gegaan,
maar staande ben gebleven? En misschien nog hon
derd en een vragen erbij. Zijn antwoord vindt hij in
een vergelijking van zijn levensweg en die van
allen met het verhaal van het volk Israël in
de woestijn. Het manna uit de hemel bracht
de levenskracht, Jezus leerde de mensen de
Schrift te verstaan. Wie gelooft in wat de
Heer zegt, zal levenskracht putten om de
duisternis in je eigen leven te boven te ko
men. Zo is het leven goed!
Op deze manier blijkt hij inderdaad ook als
priester in de Sabinahof zijn taak te hebben
vervuld. De koffiekamer was daar tevens de
ruimte die kon worden ingezet voor religieuze
diensten. Overdreven actief was hij daar niet
meer in, maar van tijd tot tijd verzorgde hij
kerst- en paasvieringen of sprak hij bij een per
soonlijk jubileum van een der medebewoners.
De kerk zijn we samen
Het klaverjassen is gebleven tot kort voor
zijn dood, zij het teruggebracht tot maandelijkse avond
jes. Sjaak Nootenbos beschrijft ze zo: beurtelings bij
Jan in Waarland, bij zijn zus Riet in Waarland, bij Tiny
Verduin in Purmerend of bij mij in Zwaag. Er werd veel
minder wijn gedronken en kaas gegeten. Het roken was
helemaal voorbij. Wat bleef waren de beschouwingen bij
de koffie over zaken in de parochies, in het bisdom en
in de wereldkerk. Daarna werd er gekaart en gelachen.
De laatste kaartavond, kort vóór zijn ziekenhuisopname,
won Jan alle spelletjes. Hij kon moeilijk zitten en had
voortdurend rugpijn, maar we beseften geen moment dat
het ons laatste kaartavondje zou zijn.
i. x
rT
H
