Jan Zutt, Sabinahof 9. Foto 2014.
21
hier ter plekke een preek kunnen houden. Een preek
over naastenliefde en goedgeefsheid. Elk voorjaar
schenken de boeren ons als parochie één of meer lam
meren. De mensen houden hier nog van gewoon doen,
ze hebben een hekel aan opschik, reden waarom ik me
zo thuisvoel!’. ‘Toch lijkt u me jong en modern.’. ‘Wat
heet jong. Ik ben 51, en dan wordt het al wat. In 1957,
22 jaar geleden alweer, ben ik gewijd.’. ‘Zozo, een late
roeping?’. ‘Dat skikt nag, docht ik!’. Jan Zutt spreekt
volwassen Westfries. ‘Kan dat wel voor een pastoor?‘.
‘Tuurlijk ken dat. Ik hew twei jaar in de Langedoik
staan en as je gien Westfries weze zouwe, wor je ’t
deer wel. Mooier taaltje is ‘r toch niet?’. Tegen het
einde van de ochtend is pastoor Zutt een duizendje
of zeven rijker geworden, of liever: de kerk in Assen
delft profiteert ervan. Dominee Klaas Eldering, die
hervormden en gereformeerden van Assendelft onder
één paraplu heeft gevangen, mocht willen dat hij zo’n
lammerencommissie had als zijn collega. ‘Toch heeft
Klaas het best naar zijn zin in Assendelft’, zegt Jan.
Volgens pastoor Jaap Jonker van de Maria Magdalena-
parochie te Wormer, nam Jan regelmatig deel aan de
gesprekken zaterdags van twaalf tot één uur van de
clerus van de parochies uit de regio Zaanstreek-Zuid
zoals Assendelft, Krommenie en Wormerveer.
In latere jaren, toen het pastorale werk meer in team
verband werd gedaan, ontmoetten we elkaar in verga
deringen met agenda ’s etc. Ook in die hoedanigheid
kwam ik geregeld in contact met Jan. Omdat wij toen
al richting ons emeritaat liepen, hadden wij daar
minder ervaring mee dan de veel jongere pastorale
werkers/sters.
Met pensioen
Als gepensioneerde woonde Jan vanafjuni 1994 op
nieuw in Purmerend. Eerst achter het winkelcentrum
in de wijk Overwhere, later in een appartementje aan
de Nieuwegracht in het centrum, waar hij zich beter
thuisvoelde en ook meer oude bekenden ontmoette.
Het moet even wennen zijn geweest zonder pastorie
en zonder huishoudster. Carla Balm vertelde, dat
Jan veel discipline had voor zichzelf. Zij leerde hem
koken. Hij had daar plezier in.
Over zijn tweede Purmerendse periode schrijft hij: Ik heb
al die jaren als heel fijn ervaren, midden tussen gewone
mensen, als medeparochiaan. Hoewel de medeparochia-
nen me bleven zien als kapelaan Zutt van toentertijd.
Echt actief was hij niet meer in het pastoraat. Bij
het 120-jarig kerkfeest in 2009 concelebreerde hij in
Assendelft de feestelijke zondagse Eucharistieviering
en sprak hij de parochianen een laatste keer toe. Bij
het 125-jarig kerkfeest bezichtigde hij nog de foto-
expositie.
Terug in Waarland
In 2004 verhuisde hij naar Zuid-Scharwoude, waar
hij zijn intrek nam in het flatgebouw De Kardinaal.
De bezoeken aan zijn zus Afie, die in Waarland in
Zus Riet weet nog, hoe hij hier een eigen tuintje bijhield:
met een appelboompje, druiven, frambozen, rode bessen en
kruisbessen. Hij deelde daarvan graag uit, een tuin moest
ook wat opbrengen, nu is er alleen nog een grasveld.
Het werd allemaal anders, aldus Jan, met de bouw van
vier woningen op een rij, een flat van tweehoog en een
flat met penthouses erop. Dit plan bracht al gauw heel
wat onrust in onze gelederen... zo een prachtig terreintje
volproppen! Er werd ons te verstaan gegeven dat we er
niets tegen konden ondernemen. En wij kluizenaars in
Sabinahof leven hopelijk nog vele jaren in pais en vree!
50-jarig priesterfeest
Ook in Waarland bleef voor Jan de wereld niet hetzelfde,
hij zag deze zelfs letterlijk voor zijn ogen verdwijnen.
Toch had hij het wel naar zijn zin, zoals blijkt uit zijn uit
nodiging voor de viering van zijn 50-jarig priesterfeest in
een zaal van Sabinahof met de bewoners, naaste familie
en vrienden. In de liturgieviering om 10.00 uur was de op
brengst van de collecte voor zuster Thea Lemmens, die voor
heen woonde in Spaarndam, nu in Indonesië en die de zorg
heeft voor een weeshuis en voor een tehuis met gehandicapte
kinderen Een gave daarvoor wil ik zien als een cadeau bij dit
feest. Na de viering drinken we samen (ook met de koorzan
gers!) koffie met gebak en daarna een borreltje toe.
het woon-zorgtehuis Sabinahof woonde, brachten met
zich mee dat hij daar ook ging biljarten en weer heel wat
Waarlanders leerde kennen. Na een paar jaar schreef hij
zich in voor Sabinahof. Eerst voor een kamer en enkele
jaren later voor een huisje met uitzicht op de akkers
naast de huizen aan de Smeetsweg, richting de Sloeierd.
En waarachtig, ik kreeg die toegewezen. Later hoorde ik
dat ze wel een pastoor in Sabinahof wilden hebben. Nou,
die gedachte nam ik op de koop toe en ik genoot daar
van het heerlijke uitzicht, de mooie bloemen in het veld
en mijn tuintje voor de ramen. Na ongeveer een jaar of
anderhalf werden in mijn uitzicht de voetbalvelden van
Con Zelo gelegd. Maar ik bleef gelukkig genieten van de
prachtige zonsondergangen en de schitterende wolken
partijen en. de rust!
