-•'F
Er
V j
I J
Jan Zutt tijdens de H. Mis van zijn 25-jarig jubileum op 12 juni 1982.
20
Meer in de geest van Zwartkruis dan in die van Simonis
was Jan, aldus Carla Balm, heel gelukkig met het
Vaticaans Concilie II. Hij stond de oecumenische kerk
voor en deed dan ook veel samen met de Nederlands
Hervormde Kerk. Hij wilde als pastoor in Assendelft
dat alle personen meededen in de viering, en iedereen
deed dat ook. De vieringen waren altijd één groot
feest. Zijn preken waren kort en bondig. Hij kon heel
goed kerkelijke teksten verbinden met de actualiteit en
accepteerde de maatschappij zoals deze zich ontwik
kelde. Hij deed de dingen van de kerk zonder franjes.
De baldakijns konden naar de zolder. Luidende
klokken waren aan hem niet besteed. Het zal ook
zijn aard zijn geweest, eenvoudig en niet
op de voorgrond willen treden.
Voor wat hij belangrijk vond, wist hij
mensen te vinden. Bijvoorbeeld voor de
Kinder-nevendienst. Elke zondag was er
een dienst voor kinderen in de pastorie
of kleuterschool, ook in andere plaat
sen. Daar werd het thema van de week
behandeld. Zo deed hij dat ook met het
H. Vormsel. Hij omgaf het met een maat
schappelijk thema. Hij zette zich ook in
voor parochiële zaken waarbij hij onrecht
vaardigheid vermoedde. Dat kon om heel
concrete dingen gaan zoals het regelen
van een pensioen voor zijn trouwe koster.
De kerk moest daarvoor desnoods maar
een stuk grond verkopen, vond Jan, wat
dan ook geschiedde.
Naar eigen zeggen heeft hij in Assendelft
met heel veel plezier geleefd en gewerkt.
Ik ging ook van het standpunt uit: ‘Wil
je fijn omgaan met de parochianen dan
moet je ze ook kennen. Je moest weten
wat voor vlees je in de kuip had.’. Nu had ik het geluk dat
ik als hulp in de huishouding Riet Rijkhof had. Zij was
een echte Assendelftse en kende iedereen. Haar vader
was ook jaren de koster geweest. Daarbij kwam nog dat
de koster, Joop Helmerhorst, met zijn gezin (vrouw
en kinderen) ook op de pastorie woonde. Zodoende
leerde ik snel mijn parochianen kennen.
Graag ontvang ik een berichtje als je om welke reden
dan ook verhinderd bent. Je doet daarmee de huishou
ding die een en ander klaarmaakt vooral een plezier.
Jan is op deze uitnodiging niet ingegaan.
Mooier taaltje is ‘r toch niet?
Een sprekend voorbeeld van Jan temidden van zijn
parochianen gaf zijn Westfriese streekgenoot Theo
Koomen toen deze als verslaggever van Onze Krant
Kennemerland een impressie gaf van de jaarlijkse
kerkeveiling in Assendelft. Hij verwerkte daarin
tevens een treffend portret van de pastoor. Onop
vallend staat hij tussen de menigte, een vriendelijk
ogende man in een grijs pak. Dat hoofd met die bril
op, die gestalte zo recht van rug, de handen bijna
gevouwen, hij is óf een onderwijzer óf het hoofd
van de parochie Sint Odulphus.’Ik ben Jan Zutt,
zegt hij, als ik hem de hand druk. O, denk ik, je bent
abuis, Koomentje. Een pastoor zal zich toch wel als
pastoor voorstellen. ‘Bent u een koper’, vraag ik snel.
‘Watte? Koper? Welnee, knul, ik vérkoop. Ik ben toevallig
de goeie herder, ik bedoel dus de pastoor van deze paro
chie!’ Dus tóch. ‘Pastoor Jan Zutt.’
Wat is de wereld veranderd. Je mag gewoon Jan zeggen
tegen de geestelijk leidsman. Ongevraagd begint hij te
praten: ’Ik kom oorspronkelijk uit Waarland en sta nou
zo’n anderhalfjaar in Assendelft. Ik hoop dat ik hier blij
ven mag, want het is moord-volk. Wat je vandaag beleeft,
een kerkeveiling als sluitstuk van de kermis, dat is toch
uniek? Ik geloof dat er behalve in Assendelft alleen in
Obdam nog schapen worden verkocht ten bate van de
kerk.’. ‘Hoe komt u aan die dieren?’. ‘Daarover zou ik
Veertien van de zestien wijdelingen van het Bisdom Haarlem van 15 juni 1957
25 jaar later in Zuid-Schermer. Boven vlnr: Dirk Brandsen, Jan Suidgeest,
Jan Broersen, Ben van Sante, Jan Zutt, Sjaak Bloem, Jan van der Velden.
Voor: Dirk Dekker, Kees Spiekerman, Leo Timmermans, Bertus Groot,
Jan van der Plas, Piet Hoogeboom, Dirk Braakman. Album: Jan Zutt.
r
■gl
■J
J
K dl
I
iTBl 1
