Deze foto heeft altijd ingelijst in zijn huiskamer gestaan.
18
De pastoor snapte er niets van. Maar ja, die snapte wel
meer niet. In augustus 1968 kwam het bericht dat hij was
benoemd tot kapelaan in Purmerend. Bij het afscheid
op de pastorie in de Lie wilde de pastoor me eerst geen
hand geven. Maar daar heb ik hem toch toe gedwongen,
omdat hij dat volgens mij niet kon maken. Zo kwam er een
eind aan zeven leerzame maar niet gemakkelijke jaren.
In de winter van 1967 kreeg hij een telefoontje van
de bisschop, dat inhield dat hij nog een poosje geduld
moest hebben, de komende zomer zou hij een nieuwe
parochie krijgen. Zoveel uithoudingsvermogen had
hij wel. Hij deed nog gewoon de huisbezoekjes en
trouwtjes, waaronder dat van Gerard van der Reep en
Carla Balm, die in het koor zong en hem ook bekend
was als jeugdleidster. Zijn leven lang bleef hij met
hen bevriend. Hij doopte hun kinderen en ging samen
met hen en andere vrienden erbij met vakantie, tot in
Spanje en Portugal toe. Jan in zijn tentje, later met een
eigen kleine caravan. Terugkijkend zegt Carla: Jan
was een man van sfeer en gezelligheid. Met Sinter
klaas had hij de mooiste surprises, hele bouwwerken
maakte hij. Hij zocht én gaf gezelligheid. Ons is het
altijd opgevallen hoe ontzettend goed hij kon
omgaan met kinderen. Hij heeft een gezin gemist.
In het laatste jaar van zijn aanstelling in Haarlemmer-
liede-Spaarndam heeft hij zijn rijbewijs gehaald. Ik
kocht een derdehands Volkswagen. Wat was ik daar
gelukkig mee, niet meer op die kouwe brommer.
Anderhalf jaar voordat hij uit deze parochie vertrok,
besloot hij tot een andere slaapplaats. Hij kocht in
Spaarndam een bed en zette dat op het zoldertje van
de kerk aldaar. Parochianen waren gastvrij. Ik kwam
dikwijls bij Ome Frans en tante Ria Verstraaten, voor
al in het weekend. Daar at ik dan en bleef er slapen.
Zij zorgden uit de kunst voor me en we gingen ook
nogal eens een ritje maken met zijn auto.
Jan Zutt in Ghana
Sjaak Nootebos, vakantie- en kaartvriend, reisde in juni-juli 1972 samen met Jan Zutt door Ghana: ’Pater Johan
Mensink bracht ons met zijn stoere VW in grote rode stofwolken naar zijn thuisbasis Nkwanta, een dorp in de bin
nenlanden van Ghana, ver van de bewoonde wereld. Bij onze bezoeken aan diverse buitenstaties werden ook Jan en
ik gezien als fathers. Het welkom was overal hartelijk, met enig ceremonieel: toespraakje van de chief, plengoffer
door de fetish-priest en soms een dansje door een kleurig geklede dansgroep. Jan was soms wat bezorgd over de
uitwerking van de lokale gerechten, maar onze spijsvertering sputterde zelden.Een tournee langs Johans collega-
missionarissen leerde ons dat het destijds al niet
meer ging om zoveel mogelijk zieltjes te winnen,
maar meer om het dopen van de cultuur. Verminde
ren van de alomtegenwoordige angst voor (meestal
boosaardige) fetish-geesten en terugdringen van on
gewenste dju-dju-praktijken, leek ons heel zinvol.
De paters bevorderden overal de gezondheidszorg
en het onderwijs.
Elmina Castle confronteerde ons met het niet zo
roemrijke verleden van de Hollandse slavenhan
del. In de haven van Cape Coast krioelde het van
de ranke houten vissersbootjes. De visjes werden
onmiddellijk gerookt en de geur daarvan bleef
nog lang in onze neus hangen. Overal waren
kleurige, levendige markten, waar vrouwen de
scepter zwaaiden.
Na vier onvergetelijke weken keerden we met
rijke herinneringen terug naar Nederland.’
Mgr Th. H. J. Zwartkruis, bisschop van Haarlem (1966-1983)
feliciteert Jan Zutt met zijn koperen priesterjubileum, Purmerend,
december 1969. Links: moeder Suze Schuit. Album: Jan Zutt.
T
Y's
WW
mbmL w-
