Een nieuw bestuur
Toen de opening van Sabinahof in 1970 plaatsvond, was
men begonnen met de eerste nieuwbouw in Waarland.
De meeste bewoners kwamen van elders. Verschillende
Nieuwbouwers voelden zich in dit Westfriese dorp al
spoedig thuis. Als er kinderen waren, werd vader en/of
moeder actief bij de voetbal en handbal. Niet alleen
voor de sport maar ook op andere terreinen zoals school,
kerk, vrouwengilde en De Zonnebloem zetten deze
nieuwkomers zich in.
AnkeVreeburg: M’n man en ik kwamen eind jaren
zeventig, als tweede bewoners, in een nieuwbouwhuis
in Waarland wonen. Ik was gestopt als verpleegster en
wilde graag wat doen voor zieke en bejaarde mensen.
In de W4 las ik een verslagje van De Zonnebloem en een
oproep voor vrijwilligers of bestuursleden. Ik heb me
aangemeld en zo kwam ik in het bestuur met voorzitter
Arie Groen, Tecla Bakker-Blankendaal als secretaris en
de leden Annie Groen-Blankendaal, Trien Bruin-Kuijs
en Cok Ruiter-Groen. Ik was toen wel de enige uit de
Nieuwbouw.
(oud)-bestuursleden. Maar eerst nog een verkort verslag
van een bochttocht in de W4 van 3 juni 1978. Vanuit
t Zand vertrokken we met de ‘Alex van Waijenburg
richting Zaanse Schans. Het eten en de drankjes smaak
ten prima. Twee muzikanten speelden op hun accordeon
en gelukkig hoefden de pastoor, de dominee en de dokter
geen hulp te bieden. De geestelijken behoefden alleen
een gebed te doen aan het begin en aan het eind van de
maaltijden. Tot slot: een woord van dank aan de vrijwil
ligers, die met ons gesjouwd hebben, de middenstand en
de Herwonnen Levenskracht.
De jaarlijkse boottocht
Na het vertrek van J. Salari was het voor het bestuur van
Sabinahof geen gemakkelijke beslissing om een nieuwe
directeur aan te stellen. Per 1 januari 1980 werden
Arie Groen en zijn vrouw Annie Blankendaal benoemd.
Enthousiast gingen ze aan de slag en probeerden zoveel
mogelijk bewoners bij de activiteiten te betrekken. Met
sinterklaas en kerst was er iets speciaals en eens per jaar
hielden ze een thema-dag, bijvoorbeeld een Westfriese,
Griekse of Chinese dag. Ook organiseerden Arie en
Annie kienmiddagen. Ze deden dit in overleg met de
KBO en De Zonnebloem.
De jaarlijkse boottocht van de regio was een hele organi
satie. Meestal waren er ruim 200 gasten. Zo’n 25 of
30 vrijwilligers moesten het vervoer van en naar de boot
regelen, voor het eten van die dag zorgen, een program
ma maken en verder na afloop het schip schoonmaken.
Anke Vreeburg herinnert zich: Jarenlang deed ik de
inkopen voor zo’n dag. De broodjes voor alle gasten
en de begeleiders smeerden we zelf. Dit deden we in
Sabinahof. Het was een enorme klus, maar wel gezellig
en daarna moest alles aan boord worden gebracht.
Arie Groen vertelt: Het bestuur van de plaatselijke
afdeling maakte een lijst van personen en de regio
Vakantieweken
Arie gaat verder: Ik ben tien jaar voorzitter van de afde
ling Waarland en ook van de regio Geestmerambacht
geweest. Verder was ik ook vertegenwoordiger in het
provinciale bestuur en ben ik tien jaar als algemeen
leider met vakantieweken mee geweest. Negen keer naar
het klooster Eikenburg van de Broeders van Liefde in
Eindhoven en één keer naar de Willem-Alexander Hoeve
in Roden. Per vakantie konden twintig gasten mee, die
voorgedragen werden door de plaatselijke afdelingen
en dan besliste de leiding in Breda wie ermee mocht.
De begeleiding was één op één. Er was wel een medi
sche verklaring voor nodig. Overdag trokken we erop uit
en s avonds hadden we ontspanning. Ik herinner me een
boerenbruiloft met Jan Jansen en Els Dekker-Venneker
als bruidspaar en een blaaskapel die de feeststemming
erin bracht. In 1985 heb ik het voorzitterstokje over
gedragen aan Els Dekker Zij heeft het vijfjaar gedaan.
Nog steeds actief
Voordat Els aan het woord komt, vertelt Cok Ruiter-
Groen over haar ervaringen: Ik zat bij de Herwonnen
Levenskracht, die vlak na de oorlog was opgericht
vanuit de KAB (Katholieke Arbeiders Beweging).
M’n man Frans was bestuurslid van de KAB en als hij
geen tijd had, ging ik de leden langs voor contributie.
Ik vertel dit omdat ik namens de Herwonnen Levens
kracht zieken bezocht en attenties bracht naar alleen
staande mensen. En verder gaf de Herwonnen Levens
kracht een vergoeding aan ouders, van wie een kind in
Geestmeram-
bacht besliste uit
eindelijk wie er
met de boottocht
mee mochten. Ik
heb het program
maboekje van
1984 nog be
waard. Ik had die
dag de leiding.
We gingen met
‘De Geulvallei
vanuit Alkmaar
naar Amsterdam.
Het was een
gezamenlijke
reis met de afde
lingen Zijpe en
’t Veld-Niedorp.
Ook gingen
dokter Hageman,
pastor Vertelman en dominee Hans Leijdekkers mee. Het
was een gezellig reis; met s middag een bingo waarmee
men een prijsje kon winnen. Die dag is me bijgebleven,
want enkele dagen daarna overleed Jo Kuijsjarenlang
kleuterleidster in ons dorp. Zij was één van de deelne
mers aan die bootreis uit Waarland.
Arie en Annie Groen.
7
