KATKNUPPELEN
BIJ
DE POSTHOORN
Dirk Bruin Szn.
Het jaar daarop deed ik voor het eerst mee in Waarland,
achter café Valk. Voor zover ik weet, heb ik geen ker
mis gemist en ik had bijna altijd wel prijs. Behalve zo’n
twintig jaar geleden. Ik gooide steeds mis; geen ring en
geen kat dus ook geen prijs. Voor de kijkers wilde ik
niet afgaan. Ik benaderde het kermiscomité en zei:
Hier hebben jullie f100,- en willen jullie mij bij de
prijsuitreiking omroepen en dan zeggen dat ik f 100,-
heb gewonnen. Zo gezegd, maar wie iemand voor
de gek houdt, krijgt het deksel op z’n neus. Ik werd naar
voren geroepen en kreeg een envelop met f 50,- Wat ik
toen niet wist, was dat m’n vrouw Lia eerder ook f 50,-
had gekregen.
Het is altijd een wedstrijd wie er als eerste om 11.00 uur
mag inschrijven. Fanatiek zijn de gebroeders Smit met
vooral Ronald, Fred en Frank. Zij houden zelfs een on
derlinge competitie. Het katknuppelen is nog steeds een
gezellig spel met redelijk veel deelnemers, zelfs van
buiten Waarland.
ijn eerste ervaring met katknuppelen was in
1964. Ik was toen vijftien jaar en ging samen
met m’n broer Sam om wat bij te verdienen te zuur
kool trappen bij Kramer Zuurkool Langedijk. We
hadden op de maandag van Zuidscharwouder kermis
een vroegertje en bij café Ter Burg, tegenover de
zuurkoolfabriek, gingen we voor het eerst te katknup
pelen. Ik weet niet meer of ik iets gewonnen heb,
maar het gaf mij wel een indruk van de zin en de
onzin van dit spel. Met daarbij een scala aan sterke
verhalen. Vanaf toen was ik verknocht aan dit kermis
vermaak.
T4
Uit: Ach lieve tijd, nr. 11.
Fred Smit in actie.
18
Iedereen wacht rustig af. Op de voorgrond staat
Fred Smit met sigaar.
Slecht is I dorpje waar en wis
Waar het nooit eens kermis is.
Men moet op de kermis dansen,
Men moet op de kermis schransen
Want, want kermisvreugd
Maakt de mensch eerst recht verheugd
En, en dat is waar
Kermis komt maar eens in ’tjaar.
De kermis was tot 1920 een volksfeest zonder weerga.
Zowel arm als rijk keek er het gehele jaar naar uit. De
beter bedeelden omdat ze te veel vrije tijd en te
weinig ontspanningsmogelijkheden hadden, de armen
omdat ze geen vakantie kenden. Een oud vers getuigt
ervan:
