IN ’T WAARLAND
MAAR OK NAAR
ZOIDEWOID
Riet Wever-Appel vertelt
14
In dit artikel begint Riet Wever-Appel te vertellen
over haar belevenissen tijdens de Waarlander kermis
en aan het eind maakt ze met haar man en buren een
uitstapje naar de kermis in Zijdewind.
Waarlander kermis. Dat waren voor ons drukke dagen in
de slagerij. Op alle drie kermisdagen konden de klanten
bij ons terecht, dus ook op zondag. Want bij veel Waar-
landse gezinnen kwamen er dan familieleden of kennis
sen te gast. Ook was het niet vreemd wanneer een groep
jongelui aan tafel kwam aanschuiven. Jarenlang kwamen
we op zondagavond met een vaste groep kennissen en
buren bij elkaar. Dat veranderde toen de kinderen ouder
werden, want die brachten ook hun vrienden en vrien
dinnen mee naar huis. Wij, ouders, gingen voortaan naar
de maandagavond. Heel veel keren hebben we dat ge
daan. Vervlogen tijden met vaste gewoontes en gebrui
ken, waarop ik met veel plezier terugkijk.
M’n dochter Liesbeth
Ze weet nog: len keer met kermis kwam d’r ok ’n circus.
Noh, je konne beter zegge ’n circussie. ’n Dikke man
vertelde wat of d’r dein werd. Ze hadde drie dinge:
’n kloon,’n moidje dat met een parapluutje over een touw
heen en weer loupe kon en’n hondje met twei kunsies.
Veul was ’t vezelf niet. Wai vonde tprachtig en we hebbe
’t ’n hille toid naspeuld bai oos achter ’t huis. lentje was
de dikke man,’n aar de kloon en ik deed me best op het
touw. Deervoor hadde we an mekaar knoopte koeietouwe
die m’n vader altijd gebruikte as ie vee hale ging.
’n Hond hadde we niet thuis. Dat kunsie sloege we over.
Een foto
In ons fotoalbum is een kermisfoto aanwezig. Jaap op de
laadbak van een vrachtauto met twee vrouwen. Hij wilde
die maandag zo graag naar het eerste deuntje bij Willem
De familie Broersen uit de Sloeierd te kermis in 1956 naar
Zoidewind. Vlnr: Tiny, vader Piet, Piet, moeder Trien, Lia.
A l eeuwen lang ligt Zoidewind aan de verbindings-
route tussen Hoorn en Schagen. Gijsbert Boon
kamp schrijft in 1740 o.a.: De kerk van Zijd-Windt is
uit 1652, heeft geen thoorn en de klok hangt aen de
gevel. Er zijn 60 huizen.
Een café of logement was in vroeger dagen in dit
dorp een welkome rustplaats voor de reizigers. Voor
de eigen inwoners en voor die uit de omgeving een
belangrijke plek voor vertier, zoals de kermis. Voor
die tijd dé gelegenheid om een partner te vinden. Zo
ook voor de inwoners van de Sloeierd, die de Zijde-
winder kermis als hun eigen kermis beschouwden.
Vroeger werd een dorpskermis hoofdzakelijk bezocht
door eigen bewoners én door familieleden die uit het
dorp vertrokken waren. Na de Tweede Wereldoorlog
kwam daar langzamerhand verandering in. Vooral de
zondagavond trok steeds meer jongelui van elders. En
sommige kermissen, waaronder die van Zijdewind,
waren op maandagavond geliefd bij echtparen. Die
kwamen ook uit plaatsen in de omgeving.
t
