Arie Bruin Jzn. met een kistje patat.
13
Flink gedronken
Tieners en volwassenen trokken aan het eind van de
middag naar café De Posthoorn. Vrij entree in het voor-
café, wilde je naar de balzaal dan moest je bij de deur
entree betalen aan Kees Volkers of Aaijen Zutt. Bekende
bands uit die tijd waren De Music Strings en Jackpot.
Het ging toen allemaal wel wat anders in vergelijking
met tegenwoordig: geen pilletjes of snuiverij, er werd
wel stevig gedronken, vooral (stout)bier en sterke drank
zoals jenever en citroenbrandewijn met suiker. Op
jonge leeftijd dronk men al bier, de zaal zag blauw van
de rook, op de vloer lag aan het eind van de avond een
mengeling van verschraald bier en kapot glas. Dokter
Hageman had druk werk aan het hechten van wonden
Jakkie Cente Bakkie populair; hij werd regelmatig in het
ootje genomen waarop de man doorgaans furieus rea
geerde, wat weer tot grote hilariteit leidde.
Zondag waren in de kerk meerdere heilige missen. Ik
weet, dat de hoogmis zelfs een keer verplaatst is naar
het kermisterrein, alwaar de pastoor zijn zegen over de
kermis uitsprak.
Na de mis waren we met z’n allen thuis, dronken Buis-
man-koffie, er was soep en we aten kermisspouwers.
In het begin van de middag ging vader naar z’n snack-
wagen op het kermisterrein. Opvallend waren de grote
gezinnen: alle kinderen in het zundagse pak. Jongens in
witte overhemdjes met stropdas of strik en de meisjes in
hun fraaiste jurkjes. Een professionele fotograaf maakte
de prachtigste plaatjes. Tegenwoordig maakt iedereen
overal selfies, de kermisfoto’s van vroeger echter zijn
voor de Waarlanders van toen een unieke en dierbare
herinnering.
Koos Bruin Jzn. hielp bij
de verkoop van ijs.
van degenen die gevallen waren, een verdoving was
meestal niet meer nodig. Met name in de jaren vijftig
en zestig werd er ook veel gedanst. De vrouwen werden
vrij gehouden, de man betaalde entree en het gelag.
De snacks van m’n vader
Aan het eind van de avond kwam het volk letterlijk dam
pend uit het café naar de snackwagen van m’n vader.
Het assortiment bestond o.a. uit gekookte eieren, bana
nen, patat, gehaktballen en halve kippen. Ik stond met ijs
of ik hielp vader in de snackwagen. Wanneer de gasfles
leeg was, moest ik deze omruilen. Voorop m’n fiets en
dan naar huis om een nieuwe op te halen.
Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen was des
tijds vanzelfsprekend: aardappelen voor de patat werden
betrokken van plaatselijke tuinders, gehakt van slagerij
Wever, kippen van Arie Bakker van de Waarlandsweg.
Al dagen van tevoren werd met de voorbereiding ge
start: Hans Knijn, Dick en Hans Zutt werden ingehuurd
voor het schillen en snijden van de piepers. Moeder Rika
en m’n zusters draaiden de gehaktballen. Het slachten
van de kippen gebeurde achter de winkel. De halve kip
pen werden vervolgens voorgegaard in kokend water in
onze eigen wasketel. Als kermisgangers ziek werden dan
was dat niet van onze spullen maar van de drank... Onze
snackwagen was feitelijk een bijzondere ontmoetings
plaats; er zijn voor de kraam ruzies ontstaan, maar ook
nieuwe liefdes ontsproten.
Siemen vraagt: ‘Is er nog wat verkocht?’
Zo te zien wel een troep.
Aan het eind van het verhaal van Siemen Groot ver
schijnt opnieuw een brede glimlach op z’n gezicht.
Horen, zien en vooral zwijgen, dat had hij al snel van
zijn vader geleerd.
