TE KERMIS OP
ZONDAGMIDDAG
ALLEEN, ZONDER
VADER EN MOEDER
f/
Piet Kleverlaan
Arie Bruin. Foto 2016.
Met dank aan Arie Bruin Nz.
10
Arie, zoon van Nico Bruin en Agie Schrama en
geboren in 1950, vertelt: Ik was een jaar of acht en
kan me niet herinneren dat m’n vader en moeder met
mij ooit naar de kermis zijn geweest. We moesten
ons eigen redden. M’n drie oudere zussen en ook ik
gingen er in die tijd alleen op af. We deden dat op
zondagmiddag en op een avond om lichies te kijken.
Op de zondag mochten we onze gnappe kleren an
en we kregen kermisgeld mee voor die dag. Maar
hoeveel het was? Ik denk van een gulden. Moeder
zei wel: Je moet er de hele dag mee doen, dus niet
alles meteen opmaken en het niet verliezen. Vader en
moeder gingen er vanuit dat ik voor hen wat lekkers
meenam. We woonden aan de Hogebrugweg 6 en
dan op de fiets naar ome Siem en tante Trien Bruin-
Danenberg aan de Weelweg. Daar zette ik m’n fiets
neer en kreeg van hen ook nog een kermiscentje.
Op de zondagmiddag stond ter hoogte van het
huis van Van der Gulik (nu: Veluweweg 9) een
fotograaf. Vanaf die plek maakte hij zijn kiekjes.
Later op de dag deed hij dit ook in De Posthoorn.
Een deel van de foto’s werd verkocht, maar met
een aantal bleef hij zitten. Er was geen belang
stelling voor of men had het geld er niet voor over.
Op het kermisterrein
Bij De Posthoorn aangekomen, liep ik eerst een tijdje
over de kermis en keek wat er te zien was. Aan de
overkant van het café stonden de hollie-hollie, de zweef
en de skommeleschuitjes. Verder was er een skiettent,
een snoepkraam, het koekhakken, de kop van Jut en een
visboer. Eigenlijk wist ik van tevoren al waar ik m’n
geld aan zou uitgeven. Dat was aan de hollie- hollie en
aan de grabbelton van Akkie Jakkie, want in de zweef en
in de skommeleschuitjes durfde ik toen nog niet.
Het meest spannend voor mij was de hollie-hollie, ook
wel hobbelende geit genoemd. Er waren verschillende
dingen waar je op kon zitten. Ik zat het liefst op een
peerd. Bij elke rit hing er een kwast aan een touw. Deze
werd op en neer gehaald en als je de kwast te pakken
had, mocht je nog een keer voor niks. Verder gaf ik m’n
geld uit bij Akkie Jakkie. Met een speelgoedautootje of
een ander frutseltje was ik al tevreden.
Het kermisterrein was toen niet afgesloten. Ik herinner
me dat op een keer een auto zachtjes kwam aanrijden.
Ouwe Jan Bruin, die toen bij ons aan de overkant bij
zijn zoon Jan inwoonde, ging wel wat opzij maar niet
ver genoeg. Hij kwam met z’n voet onder één van de
wielen terecht. Hoe het verder met hem afgelopen is,
weet ik niet meer.
Aan het eind van de middag kocht ik bij de snoepkraam
voor moeder een koningsbroodje en voor vader een grote
spek. En als ik dan nog geld over had voor mezelf: een
zoute lap, een paar velletjes eetpapier of wat zoethout.
Dit was mijn kermis van z’n zestig jaar geleden.
p de vraag: Wie heeft voor ons jubileumnummer
kermisfoto’s of een verhaal?, reageerde ook
Arie Bruin. Vroeger werden bij ons thuis weinig foto S
gemaakt en kermisfoto ’s hebben we helemaal niet.
Wel kan ik me nog wat van de kermis van vroeger
herinneren.
1 f 1^
Jr i
