Waarland, 6 september 2016.
8
-zo’n klein dorp. Het compliment dat ik kreeg van Ed
Dekker, de journalist bij het Noord-Hollands Dagblad,
voor mijn verhaal over de zwarte boet (Toendertoid
nummer 14). En de jaarlijkse ledenmiddagen, die altijd
bijzonder goed werden bezocht.
Jeanet Stroet regelde ook de verkoop van losse nummers
en de publiciteit: elke keer als er een nieuwe Toendertoid
uitkwam, was het mijn taak om deze naar de Schager
Courant te brengen. Bij journalist Peter Zethoven kon ik
zo binnenlopen en als mijn babbel met Peter goed viel,
stond er na een dag of wat weer een lekker verhaal in de
krant over onze historische vereniging.
Voor Piet is de continuïteit van het blad belangrijk:
elke keer, wanneer een aflevering van Toendertoid bij de
drukker ligt, is dat voor mij een enorme geruststelling.
En dan maar hopen dat als het nummer van de pers
komt, er geen onvolkomenheden in staan. Maar het is
ook weer een beginpunt om aan het volgende nummer
te gaan werken.
Een belangrijke gebeurtenis was de verschijning van
de Canon Waarland. In 2006 was de nationale Canon
verschenen en dat was een reden voor het bestuur om
een Waarlandse versie te maken. In 2008 werd het eerste
exemplaar overhandigd aan Piet Bruin, een man die
zijn sporen verdiend had in het verenigingsleven, bij de
bank en in de gemeenteraad. In de Canon Waarland van
Toen en Nu stonden aan de linkerkant de tijdbalk en de
nationale vensters; parallel hieraan stond rechts wat er
in de historie van Waarland gebeurde. De Canon kon in
het hele dorp verspreid worden dankzij een gift van de
gemeente, de Rabobank, het Waarlandfonds en een legaat
van mevrouw W.M. Kramer-Konings.
De beste wensen
De oprichters van het eerste uur, Riet Wever-Appel en
Jeanet Stroet, zijn al weer enkele jaren uit het bestuur,
Riet in 2009 en Jeanet een jaar later. Riet schreef
verschillende korte verhalen en gedichten, vaak in het
Westfries. Nog steeds is ze daarin actief en verschijnen in
diverse tijdschriften haar bijdragen waarin ze smakelijk
over vroeger kan schrijven.
Het eerste exemplaar van de Canon Waarland werd door
Riet Wever in december 2008 uitgereikt aan Piet Bruin.
Met Jeanet verdween een auteur van diverse artikelen die
zich kenmerkten door een originele invalshoek en altijd
geschreven met een fijn pennetje en veel gevoel voor
taal. Op de vraag: Welke wens heeft u voor het huidige
Waarland van Toen? antwoordt Riet: ik wens jullie veel
inspiratie en goede samenwerking voor deze waarde
volle klus. De beste wensen voor iedereen en veel dank
namens alle lezers.
Jeanet: eigenlijk een overbodige vraag, uiteraard een
voortzetting van vele jaren met schrijven en onderzoek
naar en over het Waarland. Ook wil ik nog even kwijt
dat ik bewondering heb voor jullie als huidig bestuur.
Als geen ander weet ik hoeveel werk en inzet dit kost.
Hoedje af voor jullie.
Al een kwart eeuw
De vaste kracht in al die jaren is Piet Kleverlaan, man
van het eerste uur. Hij was één van de oprichters en door
zijn enthousiasme en werklust een zeer gewaardeerde
secretaris van Waarland van Toen. Al die jaren is hij de
drijvende kracht achter Toendertoid. Eerst samen met
Joop Zutt en nu met Jan Houtenbos vormt hij de redactie
en zij slagen er telkens weer in om een mooi blad
te maken. Piet is daarbij ook zeer actief op zoek naar
verhalen van vroeger. Daarbij speurt hij in archieven
om gegevens te verzamelen; gecombineerd met een
fenomenaal geheugen verschijnen van zijn hand gedegen
bijdragen.
Piet: toen ArnoldLantman overleed heb ik de serie over de
straatnamen voortgezet. Verder schrijf ik artikelen waarbij
archiefonderzoek nodig is en verhalen met herinneringen
van personen uit ons dorp. Heel bijzonder vond ik het emi-
gratieverhaal van de familie Jonker en dat van de joodse
onderduikers in de Speketer.
Een boogje dus voor Piet en logisch dat hij als laatste aan
het woord komt: in dit artikel is nogal uitgebreid geschre
ven over de beginjaren van Waarland van Toen. Ik zeg wel
eens: ’Je begint ergens aan, maar je weet gelukkig nooit
wat er allemaal op je pad komt’. Nog steeds vind ik het
heel leuk om, wat ik in archieven vind of van mensen hoor,
in een verhaal op te schrijven. Vanaf de eerste vergadering
heb ik me thuisgevoeld bij Waarland van Toen en altijd het
vertrouwen gekregen van mijn medebestuursleden. Een
kwart eeuw is een hele tijd en ik hoop anno 2016 dat ik nog
een aantal jaren met plezier mijn verhalen kan schrijven en
ook andere werkzaamheden voor Waarland van Toen kan
blijven doen.
Slotwoord
In dit artikel is geprobeerd een beeld te geven van
vijfentwintig jaar Waarland van Toen. Heel veel dank
aan Riet Wever-Appel, Jeanet Stroet en Piet Kleverlaan,
want door hun herinneringen heeft u een idee gekregen
over het reilen en zeilen van onze vereniging waar we
heel kuin op mogen zijn. Want wat is er mooier dan om
het verleden een plaats te geven.
