1
7
Voor het 10-jarig jubileum kreeg het bestuur in 2001 een diner aangeboden door Siem Jonker
van hotel Crowne Plaza Promenade in Den Haag.
vlnr: Riet Zutt-Berkhout, Arnold Lantman, Piet Kleverlaan, Riet Wever-Appel, Siem Jonker,
Jeanet Stroet-Aben, Piet Stroet, MargreetLantman-Ursem, Joop Zutt.
blijft steeds herkenbaar tussen alle andere historische
bladen. Met ingang van nummer 49 komt er een andere
lay-out. Maar Waarlands trots blijft op het voorblad
pronken.
Een vast stramien
In de loop van de jaren is bij Waarland van Toen steeds
sprake geweest van een vast patroon. Ieder jaar twee
uitgaven van het blad Toendertoid. En op de laatste
zaterdag van oktober de najaarsmiddag met bij de
ontvangst koffie en de traditionele molenkoek. Dan
volgt de vertoning van een film van het Waarlands
Dorpsjournaal en als sluitstuk een optreden, lezing
of een ander leukigheidje, meestal bedacht door
Jeanet Stroet.
Bij de jaarwisseling kregen de leden een nieuwjaars
kaart toegestuurd met een foto uit de oude doos met
een verwijzing naar de actualiteit. Maar door hoge
portokosten kwam daar in 2015 een einde aan. Vanaf
toen gaat deze kaart digitaal naar de leden.
Piet over het vaste stramien: daar houd ik wel van.
Elf keer per jaar vergaderen, op dezelfde dag en tijdstip.
Werken met een jaarprogramma, een gezond financieel
beleid en goede afspraken met de gastschrijvers en
de drukker. En een bestuur, waarin eenieder haar of
zijn taak kent.
De eerste Toendertoid
Piet, de naamgever van dit historische blad: het
Westfriese woord Toendertoid werd de titel van het blad
dat het visitekaartje van de stichting moest worden.
Joop Zutt en ik vormden de redactie en gingen aan de
slag. Als eerste zochten we naar een goede lay-out.
Joop komt alle eer toe wat betreft de lay-out. Hij heeft
de 21/? kolomsindeling van de bladzijden voorgesteld:
een halve kolom wit en twee kolommen voor tekst. De
creativiteit van Joop is voor ons blad heel belangrijk
geweest. Toendertoid zou twee keer per verschijnen en wel
op 1 mei en op 1 november. Het is bij alle nummers gelukt.
De eerste Toendertoid rolde in november 1992 bij Gerja
van de persen. De oplage bestond uit 225 exemplaren
en het aantal bladzijden bedroeg 28. Op de voorkant
prijkte de kotmolen van de Schaapskuilmeer. In het
Voorwoord verhaalde voorzitter Riet Wever-Appel over
de doelstelling van Waarland van Toen: die houdt zich
bezig met zaken die te maken hebben met de historie
van Waarland en de omliggende polders. De erflaters,
onze voorouders, hebben ons elke dag een stukje historie
nagelaten. Landschap, architectuur, wonen en leven.
Voor de inhoud kwamen alle bestuursleden aan bod.
Joop Zutt bewerkte het dagboek van Afie Hoogeboom-
Meester, de eerste aflevering van een serie van achttien.
Piet Kleverlaan diepte de geschiedenis van een huis aan
de Westkade uit, Jeanet Stroet schreef over de vroegere
smederij van Freek Masteling aan de Veluweweg. Riet
Wever ging op bezoek bij Agie Bakkum en Cor van
der Heijden, de bewoners van Waarlandsmolen. Het
slotartikel over de kotmolen van de Schaapskuilmeer
was van de hand van Arnold Lantman.
Hoogtepunten
Voor Riet Wever was de bouw van het Molenhuijs een
belangrijk gebeuren: samen met Piet Kleverlaan. Het
was een tijdrovende klus met veel vrijwilligers.
Riet Wever haalt nog een herinnering op: de jaarlijkse
fietstocht door Joop bedacht, heen tegen wind en terug
voor. Die fietsrit duurde een hele dag; onderweg werd er
opgestoken in de groene herberg, wat inhield dat ze hun
boterhammen verorberden langs de kant van weg. Voor
de afsluiting van de dag zocht Joop Zutt een restaurant in
de buurt uit. Jeanet Stroet: er waren meer hoogtepunten.
Het bereiken van een record aantal leden en dat voor
Handen uit de mouwen
Toendertoid ging in een stevige envelop naar de leden.
Jeanet over de adressering: in het begin schreven we alle
adressen met de hand. Wat een klus! Naderhand printte
Piet Stroet ze uit en ging ook de ledenadministratie via
de computer. Leve het tijdperk van de computer.
Begrijpelijk want in het eerste
jaar waren er 228 leden en
toen Jeanet in 2010 stopte en
het stokje overdroeg aan Els
Bruin-Danenberg, waren er
640. Bestuur, leden van de
werkgroep en vrijwilligers
brachten het periodiek
zoveel mogelijk zelf rond
om de verzendkosten zo laag
mogelijk te houden. In de
loop der jaren kwamen er
wel wat veranderingen in
het blad. Piet hierover: na
veertig nummers verdween de
Schaapskuilmolen en kwam
de Waarlandsmolen. Ook is
de lay-out geleidelijk aan wat
moderner geworden. Ons blad
