Voor in het midden Emmy Dekker en rechts Ems Nieuwboer
Rechts: Antoon op bezoek bij Nico Middelkoop uit Houten.
11
Op een andere plek proberen, weer niets. De dokter wilde
het voor de derde keer proberen maar toen ging ik van
mijn stokje. Een of twee weken later opnieuw. Ik trilde
van de zenuwen, maar de onderdirecteur deed het toen
zelf én in één keer. Er werd meer dan één liter vocht
weggehaald. Daarna was het rusten en nog eens rusten.
Mijn buurman kreeg op een zekere dag een clisma. Ik
zei tegen mijn vriend Nico Middelkoop: Jij naar de ene
en ik naar de andere wc. Een paar minuten laten moest
mijn buurman naar het toilet. Daar beide bezet waren,
moest hij zo’n dertig meter verderop. Het gevolg was dat
hij een heel spoor achter zich liet. Wij bleven uiteraard
bij de zusters volhouden dat het geen opzet was.
Tour de France
Tijdens mijn verblijf in Bilthoven lag ook Theo Koomen
daar. In het sanatorium was hij al een geweldige verslag
gever en verzorgde iedere dag via de huisradio de Tour
der France. Dagelijks konden de patiënten een briefje
inleveren met de namen van de wielrenners, die mogelijk
een etappe zouden winnen. Als je het goed had, werd
aan die renner jouw naam verbonden. Ik herinner me
dat hij tijdens de tour ontslagen was. Ze hebben toen
aan mij gevraagd of ik het over wilde nemen. Ik heb een
paar keer een schriftelijk verslag gemaakt, dat door een
ander werd voorgelezen voor de huisradio. Het was geen
succes. Theo Koomen was niet te vervangen
Op bezoek
Eens in de maand, op een doordeweekse dag, kwam moeder
met taxi Jongkind op bezoek. Hij had een busje waarmee hij
naar Bilthoven reed. Mijn baas, Jan Beemsterboer, kwam
samen met pastoor Nijman, een keer langs. Hij stopte mij
f 100,- toe en de pastoor vroeg of ik de ziekenzegen wilde
ontvangen. Ik vond het prima en de pastoor haalde een
paarse stola uit zijn zak en diende mij de ziekenzegen toe.
Mijn kame^enoten waren jaloers vooral omdat ik f 100,-
had ontvangen. Na enige maanden werd ik verplaatst van
binnen naar buiten. Ik lag daar onder een soort overkapping
om maar vooral zoveel mogelijk buiten te zijn.
De laatste maanden ben ik misdienaar geweest. Samen
met de andere misdienaar kreeg ik na de heilige mis het
ontbijt in een kamer naast de kapel. Maar we werden
iedere keer gemaand om sneller te eten, want na ons
moest de priester aan tafel. Wij waren het zat en zeiden
tegen de zuster: Hij mag bij ons ook komen eten, want we
zijn niet besmettelijk. De betreffende priester hoorde dat
en vanaf die tijd aten we samen. Hij vond het nog veel
gezelliger ook.
Gedurende de laatste maanden was ik veel meer vrij om
me te verplaatsen. Ik ben een keer op bezoek geweest bij
Emmy Dekker uit Waarland. Dit was streng verboden
daar de mannen niet op de vrouwenafdeling mochten
komen. Bij een volgend bezoek kreeg ik een seintje
van zuster Judith, die van oorsprong uit Warmenhuizen
kwam. Zij was een zus van Jo Wiering. Zij wees mij erop
dat de zusters, die de surveillance hielden, bij de uitgang
op mij stonden te wachten. Ik ben toen door een raam en
via de tuin snel naar mijn eigen kamer gegaan. Even later
werd er op de deur geklopt, ik lag in bed en riep binnen.
De nonnen begrepen er niets van, want ze waren ervan
overtuigd dat ik op de vrouwenafdeling was geweest.
Nadien ben ik niet meer naar Emmy geweest. Dit kwam
ook omdat twee moide Van de Berg uit Warmenhuizen
een onzin liefdesbrief aan mij hadden geschreven. Deze
was door de nonnen onderschept.
Een brief van het ministerie
Terwijl ik in het sanatorium lag, werd ik per brief van
28 januari 1959 opgeroepen voor militaire herhalings
oefeningen. Kort daarna liet ik schriftelijk weten dat ik
in het sanatorium lag en dat ik niet aan de oefeningen
kon meedoen. Na controle door het ministerie werd ik
afgekeurd voor militaire dienst. Ik kreeg een bewijs
van ontslag met ingang van 1 oktober 1959. Wegens
GEBREKEN stond er met grote letters. Dit maakte mij
zo kwaad dat ik een rekwest indiende bij het Ministerie
van Oorlog.
Ik schreef erin dat ik het onmenselijk vond dat iemand
die twintig maanden zijn militaire plicht heeft vervuld
en eventueel het land zou verdedigen én tevens kernge-
