9
Cees deed zijn
Eerste H. Communie
in mei 1950.
kerst werden nog in het sanatorium ge
vierd. Op zes december lagen er voor
ieder kind diverse pakjes in de zaal.
Bets herinnert zich: We werden met sin
terklaas echt verwend en ook met kerst
kregen we wat lekkers te eten.
Op 28 december, het feest van Onno
zele Kinderen, haalde moeder André
en mij op. We gingen met de trein. Toen
die over de Hembrug reed, werd ik een
beetje bang. Wat een kabaal maakte
dat!! In Alkmaar stond Cor Jongkind
met de taxi klaar. Hij bracht ons naar
huis, stopte bij het gemaal en het laatste
stukje moesten we lopen.
Cees en Paul moesten nog blijven tot
het najaar van 1950. Er is een foto van
mei 1950 waarop Cees met twee bruid
jes staat. Hij deed toen z’n Eerste Com
munie in het sanatorium te Ugchelen.
Voorlopig niet zwemmen
Bets en André moesten het de eerste
maand rustig aan doen. Eerst alleen
’s morgens naar school en pas daarna
hele dagen. Bets kwam terug in de
tweede klas en André ging naar de eer
ste van juffrouw Brammer. Als laatste
vertelt Bets nog: Van meester Koevoets
kreeg ik bijles om de tafels te leren. Ik
wilde dolgraag op handbal, maar het
mocht niet van dokter Groenhart. Hij
had van die doordringende ogen en ik
hoor hem nog zeggen: ’Moidje dat mag
niet, hou je maar rustig’. Ook vervelend
was, dat ik de eerste jaren niet mocht
zwemmen, terwijl het zwembad naast
de deur was.
Tot hun vijftiende jaar werden alle vier
kinderen elk jaar doorgelicht. Gelukkig
was de uitslag voor hen steeds positief.
Wel werd André, omdat hij langer dan
een jaar in het sanatorium had gelegen,
afgekeurd voor militaire dienst.
Helaas kregen later twee anderen uit
dit gezin ook deze besmettelijke ziekte.
In 1956 was dat Afra; zij moest kuren
in Berg en Bosch in Bilthoven. En in
1970 Cock, zij ging naar een sanatorium
in Soest.
Anno 2016 woont Bets in Heerhugowaard,
André in Bergen en Paul in Noord-
Scharwoude. Cees is op 16 juni 2015
in Waarland overleden.
In de volgende afleveringen van Toender-
toid komen verhalen van patiënten, die
o.a. in Bilthoven hebben gekuurd.
Waarland, 27 januari 2016.
Met dank aan Bets Komen-Groen
en André Groen.
André aan het woord: Buurvrouw
Schuijt stond buiten en zag ons aanko
men. Ze was verbaasd dat we zo netjes
praatten. Er was gien woord Westfries
bai. Niet vreemd na meer dan anderhalf
jaar ziekenhuis en sanatorium.
